Ureum is typisch iets dat op heel korte termijn werkt en wordt dus het meest beïnvloed door wat er de voorgaande dagen gegeten is.
Vandaar dat het prima mogelijk is dat daar variatie op zit, zeker aangezien ze niet alle dagen hetzelfde eet. Net daarom is het ook de waarde waar je het het snelst invloed ziet van een rauwe voeding.
Ureum is nl de afbraakstof van eiwitten die nog in het bloed zitten en door de nieren afgevoerd wordt in de urine. Bij nierfalen is dat de stof die de nieren niet meer afgevoerd krijgen en waar het dier misselijk van wordt als de waarde in het bloed te hoog wordt. Maar aangezien de grenswaarden vastgelegd zijn voor broketende honden, kan dat perfect normaal bij rauwe voeding ietsje hoger liggen.
Niet veel he, dan is er iets fout. Maar een beetje hoger kan perfect.
Ik kan natuurlijk niet garanderen dat het niet aan de nieren ligt als ze wat meer drinkt. En een beetje minder fosfor voeren kan gezien haar leeftijd nooit kwaad. Maar in de waarden (bij lichte verhoging ureum) zie ik geen reden tot ongerustheid in die richting.
SDMA is een waarde waarmee je nierfalen vroeger zou kunnen opsporen dan met ureum en crea. Die laatste zie je pas veranderen als de nierfunctie zoveel zakt dat de nieren hun functie niet meer voldoende kunnen uitvoeren.
SDMA zou vroeger stijgen. Maar het is ook een heel wisselende waarde met behoorlijke foutmarge. Een verschil van 3-tal punten wil niets zeggen. Dus 13 wil ook niets zeggen.
Als er echt nierfalen is zit je met waarden van 60 en meer, om het in perspectief te plaatsen.
Bij een hond van 11 is het te verwachten dat ze al iets van nierfunctie verloren is. Dat is bij alle honden zo. Hoort bij de ouderdom. Dat wil niet noodzakelijk zeggen dat ze er gedurende haar leven nog last van zal krijgen.
Maar zoals gezegd, een beetje opletten kan op oudere leeftijd nooit kwaad.
