Zoals ik al eerder heb verteld heb ik zo'n 10 weken geleden 5 kittens in mijn achtertuin gevonden. Ze waren toen rond de 3 weken. 2 zijn er geadopteerd, gaan vandaag weg en 3 houd ik zelf.
Ze zijn al gecastreerd, vind ik zelf erg fijn want ik hou 3 mannetjes.
Ze zijn natuurlijk veel te vroeg bij hun moeder weg gegaan. Ik heb ze de eerste weken met de fles gevoed en het spenen is heel geleidelijk bijna vanzelf gegaan. Met 10 weken waren ze helemaal fles af. Ze krijgen nog geen barf aangezien dat niet heel erg populair is in Frankrijk maar zodra de 2 dames weg zijn ga ik langzaamaan over op barf. Ik heb de adoptanten wel over kunnen halen de betere merken te voeren zonder graan (cosma, almo etc.)
Ik krijg er 1 maar niet van de fles af. De grootste en stoerste van het stel, weegt inmiddels 2300 gram, blijft zuigen. Ik zie steeds meer dat hij de typische problemen heeft van een kat die te vroeg bij z'n moeder weg is gegaan. Wolzuigen, hij zuigt op alle zachte dekentjes. Hij zuigt op onze neuzen, kin, lippen....Als hij slaapt schrikt hij soms wakker en gaat dan heel gestresst op zoek naar ons, al huilend en wil dan weer zuigen. Hij maakt zichzelf ook niet schoon, hij laat dat de anderen doen (voor zover die daar zin in hebben) en hij begint als een bezetene achter zijn eigen staart aan te rennen.
Hij is de enige met dit probleem, de andere 4 zijn hele normale kittens. Ze zijn natuurlijk allemaal superlief en ik ben echt gek op ze. Was nooit zo'n kattenmens maar dit was zo'n bijzondere ervaring!
Hoe moet ik dit aanpakken? Ik kan echt nog niet met de fles stoppen want dat word het erger. Heb inmiddels (je moet wat ) kattenspeentjes besteld....
Is er iets van homeopathie wat ik bij dit soort problemen kan gebruiken? Ik heb geen kattengedrags therapeut hier in de buurt zitten.