Jeaninet schreef:
Ik heb ook een kater gehad die al op jonge leeftijd last had van blaasgruis. In deze situatie was het wel stress gerelateerd want hij had 'oorlog' met een van mijn andere katten. Katten uit huis doen is voor mij eigenlijk geen optie, dus ik zat met een probleem. Kater moest doorgeprikt worden. Allereerst heb ik hem een tijd op Hills blaasgruisvoer gehad, op advies van de DA. Barf kende ik toen nog niet. Eerst kreeg hij SD om het gruis op te lossen (struviet) en daarna CD. Van CD was er zowel nat als droog voer in de handel. Ik gaf het allebei, zodat hij wat afwisseling had. Gaf ook Royal Canin urinary, ook nat en droog. Omdat de blaasontsteking een paar keer achter elkaar hevig terugkwam, met enkele weken er tussen, ben ik direct nadat hij van de allopatische medicijnen af was homeopatische druppels gaan gegeven die goed helpen tegen blaasontsteking: koemis koetjing of orthosiphon. Ik heb dit een paar jaar volgehouden. In het begin een wat hogere dosering en later een 'onderhoudsdosering'.
Op een gegeven moment (na 3 1/2 jaar) had mijn kater het helemaal gehad met het dieetvoer en dat kon ik me zo voorstellen. Ik kwam toen in aanraking met deze site en heb de stap gewaagd om over te stappen op KVV. Ik geef ze Haaks. Ik meen dat daar geen granen in zitten en hij vond dat ook het lekkerst. Langzaam overgestapt op Haaks met appelazijn. Strips erbij om de zuurgraad van de urine in de gaten te houden en ik had daarnaast ook een kleine zak SD brokken (die dus oplossen) achter de hand voor nood. Af en toe gaf ik hem een handje SD. Of als ik een paar dagen wegging liet ik de oppas naast KVV ook wat SD geven om te voorkomen dat hij verstopt zou raken en niemand het zou merken tijdens mijn afwezigheid. Altijd daarnaast door blijven gaan met het geven van homeopatische druppels. Nadat ik met de homeopatische druppels ben begonnen heeft hij slechts één keer een blaasontsteking gehad, jaren later, terwijl in de stresssituatie geen oplossing kwam omdat de oorlog met de andere kat bleef voortduren min of meer tot haar overlijden.
Ik zou je dus adviseren om eerst ervoor te zorgen dat je kater inderdaad geen last meer heeft van dat gruis en ook van eventuele medicijnen af is, dan een weekje wachten en hem koemis koetjing of orthosiphon druppels geven. Twee keer daags, eerst in een wat hogere dosering en dan overschakelen op een lagere dosering. Of je hem nog even op blaasgruisdieet moet houden of dat je meteen weer teruggaat naar KVV dat durf ik niet te zeggen. Als eea erg heftig is geweest, is het misschien goed om hem een paar maanden op blaasgruisdieet te laten en dan langzaam weer over te stappen op vers als alles goed gaat. Maar door blijven gaan met de homeopatische druppels. Hopelijk heb je hier wat aan. De druppels zijn te krijgen bij vd Pigge in Haarlem.
Nu moet mij toch even iets van t hart...iets wat ik op BP wel vaker tegen aan loop, dus het is niet alleen tegen jou gericht, maar meer in zijn algemeenheid!!
Wij, als baasjes van onze lieve huisdieren, hebben de plicht om goed voor ze te zorgen en ze te bieden wat ze nodig hebben.
Soms kan dat betekenen dat je moet kiezen om er geen dieren meer bij te nemen, omdat dat balansverstorend werkt. Soms kan dat ook betekenen, dat het beter is om een dier ergens anders te plaatsen, of de situatie zodanig te maken dat er geen stress meer is. Als dat intern niet mogelijk is, dan zal dat dus extern moeten.
Ik vind het namelijk ongelooflijk zielig als een dier ziek wordt van de stress,die gecreeerd is door onze keuzes (uit liefde voor de dieren in het algemeen, maar uiteindelijk dus niet uit liefde voor dit individu!).
Als het niet past, dan past het niet....en dan mag je, m.i. niet zo egocentrisch zijn en koste wat kost het dier zelf willen houden.
Tuurlijk kun je eerst alles zelf onderzoeken, eventueel een gedragstherapeut inschakelen etc. Uit huis plaatsen zou een laatste redmiddel moeten zijn, maar wel eentje die als optie open zou moeten blijven, denk ik.
Wij kunnen wel willen dat hond en kat samen moeten gaan, of dat 4 katten samen door 1 deur moeten passen, of 8 of hoeveel ik hier dan ook wel eens lees...maar zo werkt dat nou eenmaal lang niet altijd. En om een dier levenslang aan stress bloot te stellen, OMDAT wij ze niet kwijt willen??
Zo vind ik het dus ook absoluut katonwaardig om, zoals TS beschijft, haar probleemkat dan maar buiten te laten s nachts, ivm plassen. Het probleem is feitelijk een gevolg van keuzes van de eigenaar, niet van de kat...die heeft niks te kiezen
Geloof me, ik weet hoe moeilijk het is. Heb dus wel 1 van mijn katten herplaatst, omdat hij hier niet op zn plekkie was. En hij is echt ongelooflijk opgebloeid en heeft nog een heel mooi, gelukkig leven gehad, in een omgeving die beter bij hem aansloot!!! 1 van mijn katten heeft ooit zelf besloten om na een logeerpartijtje bij mijn ouders niet meer mee terug te willen (normaal liep hij altijd zo zijn reismandje in, en dit keer keerde hij zich om en nestelde zich op de bank bij mijn ouders. Bij de 2e logeerpartij gebeurde dit weer en is hij daar gebleven..ja, er was iets veranderd bij ons. Ik was namelijk verhuisd en Sjimmie kon zich niet aarden op de nieuwe plek...gelukkig zit hij dus nu wel weer op de goeie plek).
Dus mensen, wees alsjeblieft niet egocentrisch over de ruggetjes van onze lieve kattenvriendjes. Zij kunnen niet kiezen, maar verdienen uitsluitend het beste!! En het is onze verantwoording om daarvoor te zorgen, linksom, rechtsom of andersweegs
