pike schreef: ↑ma 12 aug 2019, 16:38
Ach nee toch 
was het zo ernstig. Heel veel sterkte met het verlies van je kleine vriendje.
Dat is het stomme en het frustrerende: alles was eigenlijk goed. Bloedwaarden prima, de echo van de organen leverde geen bijzonderheden op, de röntgenfoto toonde alleen wat wittigs op de longen (maar dat wisten we al, iets bronchitisachtigs, Sven hoestte immers regelmatig al die tijd dat hij bij ons was). Er was wat roodheid aan de basis van zijn tong en in zijn keel, wat waarschijnlijk door het braken kwam. Maar toen de da met een camera in de maag wilde kijken, kwam hij niet verder dan de mond van de maag. Verder kon hij met de camera niet komen. Blijkbaar zat daar een blokkade, maar wat voor een? Een tumor? Een aangeboren afwijking? We weten het niet, en dat maakt mij zo vertwijfeld en verdrietig. Er was nog een optie om hem open te snijden en te kijken waarom de camera niet verder naar beneden kon, maar dat zou alleen zijn geweest om een antwoord op die vraag te krijgen.
Het verklaart op zich veel, die blokkade, om het zo dan maar te noemen. Sven at al lange tijd mondjesmaat. Steeds kleine beetjes, nooit at hij in één keer zijn schaaltje leeg. Door zijn dikke vacht heb ik misschien ook te laat gezien dat hij magerder werd. En als ik erover ga nadenken, waren er misschien nog wel wat tekenen dat het niet goed met hem ging. Hij zocht ons minder vaak op, kwam minder vaak in bed liggen. Maar dat was misschien te wijten aan een voorval een maand of drie geleden. Hij kwam toen ineens een nacht niet thuis, ondanks het slechte weer, en toen hij aan het eind van de ochtend tot onze grote opluchting weer opdook, was hij helemaal schichtig, en het leek net of hij mij niet meer herkende. Wat er gebeurd is toen, weten we niet. Was hij opgejaagd door een of ander roofdier en had hij de nacht op een boomtak doorgebracht? Geen idee. In ieder geval was hij ineens een andere Sven, en hoewel hij wel weer wat socialer werd na verloop van tijd, werd hij nooit meer helemaal dezelfde gekkerd van voorheen.
Of dat iets met de huidige problemen te maken heeft, weet ik natuurlijk niet, maar het punt is dat er wel wat veranderingen waren in Sven die ik misschien niet heb opgepikt - ongetwijfeld ook door alle zorgen om Max de laatste tijd.
Hoe dan ook, we hebben besloten Sven niet meer wakker te laten worden uit de narcose. De moeilijkste beslissing die ik ooit heb genomen.
