Tja een paard.... dan zit je "vast" he....
Nou ja, was eigenlijk helemaal nog niet op zoek naar een paardje... Maar in Nederland de afgelopen 2 jaar veel gereden. Mocht bij een vriendin op haar western paardje zoveel rijden als ik wilde en ik vond dat heerlijk. Doortje mijn border collie ging dan mee en genoot van het eindeloos mee rennen. Het was mijn droom om ooit in Hongarije ook een eigen paardje te hebben. Maar zoveel weet ik er niet vanaf, de taal is soort van onbegrijpelijk (en meeste spreken echt geen engels of duits). Dus iets kopen vond ik nogal een risico. Ik las wat mee in wat facebook groepen over het land en in eentje ging het over het weer en ik raakte aan de praat met een jong iemand (belgisch) met windhonden. Wij hebben ook een galgo, ze woonde niet zo ver weg. We raakte aan de praat en ik zag dat zij ook western paarden had. Ze vertelde dat ze moeder en dochter had en een lippizaner. Die laatste had ze als rescue opgevangen. Die was mishandeld/hardhandig gebruikt en was nu alweer 3 jaar bij haar. Maar paardje was bang, ging moeilijk alleen weg, durfde te bijten (in je been) en durfde te bokken tijdens t rijden. Zij had er geen klik mee. Zelf ex-militair en nogal pittig. Ik mistte het bezig zijn met de paarden en vroeg of ik mocht komen om wat met haar te doen. Lisa stond daar alleen nog als grasmaaier eigenlijk en verkopen lukte ook niet zo best, want de kopers konden weinig met haar. Ik had wel een klik met het paardje. Aan de ene kant een pittig ding, maar tegelijk zacht en gevoelig. Ik ging er een paar keer per week naar toe. Borstelen en grondwerk en wat vond ik haar leuk ! Ben met haar gaan clickeren zodat ze bewust iets moest gaan doen voor haar beloning. Werken met een target stick. En gaan wandelen. Alleen. Dat vond ze reuze ingewikkeld, werd dan hieperdepiep. Maar als ik dan haar liet wachten en met de target stick wat dingen vroeg kalmeerde ze weer en konden we weer verder. Wat een super leuk project, ik was gek op dr ! en ik ben ook met haar gaan rijden en ik kreeg wel van alles voor elkaar. Maar beperkte financien, weinig kennis.... whaaaa..... zou ik ? Maar ondertussen goed bevriend geraakt en zij stelde voor om me te blijven helpen/ begeleiden, mocht in delen betalen... en inmiddels staat Lisa dus bij mij thuis, is van mij en rijden we paar keer per week. En als het echt niet zou gaan zou ze terug mogen.....
Bijten heeft ze nooit gedaan hier. Ze reageert heftig om beenhulp (denk dat er grof gereden is met sporen), dus we doen bijna alles op stem en dat gaat prima. Bokken heeft ze paar keer gedaan toen ze schrok, maar had niet het idee dat dat was om me eraf te krijgen, dat voelde niet onveilig.... en bij aanspringen in galop. Kennis vertelde dat ze waarschijnlijk nog niet sterk genoeg is, dus we zijn nu met oefeningen bezig om dat te verbeteren.... ik vind het leuk beste therapie ooit !
Lisa werd door de andere 2 paarden niet leuk behandeld, ze werd vaal klem gezet, had dan schaafwonden en dus moest ze snachts apart staan om haar de kans te geven te eten. Een tweede paard zag ik niet zitten... dus als company zijn er 2 geitjes bij gekomen. Dat gaat super leuk. Ze eten samen, en als Lisa weg loopt hinnikt ze en komen die 2 ukjes achter haar aan gehobbelt. Als ze op de grond ligt te slapen durven ze op haar rug te klimmen.... en geloof echt dat ze gek zijn op elkaar !
