Ronald schreef: ↑zo 01 aug 2021, 10:08
Daar zeg je zo wat. En dan komt eigenlijk onmiddellijk weer mijn vanouds aanwezige wantrouwen tegen farmaceuten naar voren... Is het wel de bedoeling om zoveel mogelijk mensen te genezen of is het de bedoeling om omzet te genereren en zoveel mogelijk afhankelijkheid van de medicijnen te genereren.
Ik ben geen antivaxxer, ik ben niet anti-medicatie, maar ik heb wel een bepaald gevoel soms. Als ik kijk wat ik per jaar aan medicatie wegkauw, daar kun je een aardige auto van rijden. Maar in hoeverre is de noodzaak van die medicatie nog steeds aanwezig? Als ik het aan de cardioloog vraagt, zegt ze "Ja, maar natuurlijk, want infarct". Als ik het aan de huisarts vraagt, dan zegt die "Daar gaat de cardioloog over" en de apotheker zit er zo ongeveer tussenin...
Zo maar wat gedachtenspinsels.
En ik snap die gedachtenspinsels wel hoor. Om twee voorbeelden te noemen: opioïden en anti-depressiva.
In de chronische pijnbestrijding wordt veel gebruik gemaakt van opioïden in de vorm van tabletten en pleisters met gereguleerde afgifte. De kans op verslaving is groot en er zaten in “mijn tijd” patiënten bij die steeds vaker belden voor een herhaal recept of ondraaglijke pijn en een verzoek om de dosis te verhogen. Het middel was soms zeker erger dan de kwaal. In Amerika is het een ware epidemie. Duizenden mensen gaan daar per jaar dood aan middelen als OxyContin omdat de farmaceuten daar de artsen een premie gaven voor elk recept dat ze schreven voor hun middel. Een perverse prikkel. Hier in NL zijn dergelijke prikkels verboden en is het contact tussen een vertegenwoordiger van een farmaceut en artsen strenger gereguleerd, maar de enorme verslavingspotentie van die middelen is echt problematisch. En farmaceuten vinden altijd wel weer een manier om toch hun middel voorgeschreven te krijgen. Maar sprekend vanuit mijn eigen ervaring heb ik toch vooral gezien dat artsen vooral proberen om evidence-based, dus geleid door wat bewezen effectief is, te werken.
Antidepressiva en dan vooral bepaalde groepen, zijn ook ontzettend moeilijk weer af te bouwen. Mensen die het willen gaan echt door een enorm beroerde periode en vaak lukt het niet.
Met de komst van de statines is het aantal mensen dat een hartaanval krijgt a.g.v. een te hoog cholesterolgehalte in het bloed echt dramatisch verlaagd, dus het middel heeft zijn waarde wel bewezen. Maar ook hier ervaren veel mensen vervelende bijwerkingen. En op dat vlak vind ik dat artsen wel wat meer hun best mogen doen om de optimale combinatie van middelen en doseringen te zoeken samen met hun patiënten. De ene statine is qua bijwerkingen immers de andere niet.
Heel specifiek Ronald: ik weet niet of er in het ziekenhuis waar je onder controle bent de mogelijkheid bestaat om een afspraak te krijgen met iemand die samen met jou door je medicatielijst te gaan en je zorgen te bespreken, maar ik zou zeker informeren daarnaar. Veel specialismen werken met verpleegkundig specialisten en/of physician assistants die meer tijd per patiënt hebben om dergelijke dingen te bespreken. Want die farmaceut kan wel zoveel willen, uiteindelijk moet je toch zelf de regie pakken, samen met je zorgverleners.
Mijn persoonlijke irritatie richting farmaceuten: het kapen van een goedkoop middel waarvan het patent verlopen is, er een andere verpakking omheen doen en de prijs met een factor 3000 verhogen om het dan weer in de markt te zetten. Ik vind dat echt moreel verwerpelijk!