Tja, het hoort een beetje bij hem, vrees ik.
Op een keer is het altijd raak. Tis wel al beter dan vroeger.
Tegenwoordig laat hij de favoriete plekken van Cuzco meestal onbemoeid. En we kunnen alweer een dekentje of kussen op de zetel laten liggen. Het is ook alweer jaaaren geleden dat hij het nog eens op bed gedaan heeft. Gelukkig.
Meestal gewoon op hun eigen spullen.
Oh en de nieuwe krabpaal heeft hij ook nog niet aangetast. Dus das leuk.
(en nu ergens op hout afkloppen want je zal zien als ik dat allemaal neerschrijf dat het binnenkort toch weer raak is.
)
Hij is gelukkig ook heel lief.
