Op 11 mei is Fritzi loops geworden. Dus drie weken hangerig. Daarna schijnzwanger geworden. En op zich heeft ze er allemaal niet zoveel last van eigenlijk. Maar spelen is er niet meer bij. Ze hangt eigenlijk een beetje permanent op haar kussen of op de bank. Biscuit probeert haar wel uit te dagen om te spelen, maar ze is niet geïnteresseerd. Ze ligt daar maar dikke tieten te hebben (uiers van hier tot Tokio dus ze heet dan ook Tietemarie). Vanmorgen heeft ze (sinds 11 mei) voor het eerst weer zin om te spelen. Ze rennen als idioten door het huis en ze hebben pret voor 10. Rond 11 november zal ze weer loops worden. Dus het is 3 maanden lol en spelen en gek doen, 3 maanden loops/schijnzwanger/hangen, 3 maanden lol en spelen en 3 maanden loops/schijnzwanger. Jaar in jaar uit. En ik vroeg me nou zo eens af "wie doe ik hier nou een plezier mee?".
Mij maakt het echt niet uit. Ze is voor ons totaal nooit lastig of vervelend, ze is het hele jaar rond lief en schattig. Op een gegeven moment laat ik haar wel castreren want ik ben bang dat ze een baarmoederontsteking krijgt. Dus het plan was zo rond haar 9de a 10de levensjaar. Maar, ik zie ook in mijn glazen bol dat Fritzi dik gaat worden van de castratie. Ze heeft echt echt echt heel veel aanleg. Tijdens de schijnzwangerschap is ze ook echt altijd te dik en krijgt ze weinig eten om het nog een beetje in de perken te houden. Dus ik weet nu al dat ze permanent op dieet moet. En dan nog zal ze te dik worden. En voor Fritzi is eten zo'n beetje het fijnste dat er is......
Hoe gaan jullie nou met dit soort dingen om? Hoe kijken jullie hier nu tegen aan?