) hier dan even de nieuwste aanwinst voorstellen: Twinkel en -als het goed is tijdelijke- loge/opvang Rifka.Omdat Raff slechts af en toe met echtgenoot Vito (nu aan het schuinmarcheren
) zich uit kan leven en Spoiler en Kruimel geen partij zijn voor Raff, is na lang stoken van Joyce (waarvoor dank ) Twinkel bij ons gekomen. Eindelijk een dagelijks speelmaatje, al moet Twinkel nog wat meer tegenwicht gaan leren geven aan het zwarte mormeltje hier.Twinkel is samen met zus gered uit dodingsstation. Zus werd geadopteerd en Twinkel heeft daarna zitten huilen, onbereikbaar voor de mensen
Voor de reis hier naartoe heeft ze zelfs een roesje gehad; dit doen ze niet snel maar Twinkel vertrouwde niets en niemand dus het was te stressvol voor haar. Op 4 okt. is ze aangekomen en in haar eigen tempo groeit Twinkel met de dag. Van alleen -ook nog amper- 'contact' mogelijk met rug en vooral zonder gezicht naar haar gekeerd, mag ik haar nu 'gewoon' (heel rustig en vooral vriendelijk pratend) benaderen, aanlijnen, aanhalen (knuffelen gaat nog iets te ver want ja, dat gezicht he... éng!), luistert ze in bos en komt als ik roep, komt bescherming halen als spel met Raff té wordt, dus ik mag me nu wel haar veiligheid noemen. Van achter mijn kuiten lopen, naar nu uit zichzelf Raff uitnodigen, sprintjes trekken, graven naar muisjes en ja, helaas jagen. Is al 3,5 jaar dus heeft 3 jaar voor jager gewerkt. De 8 meter lijn wordt dus wel gebruikt, maar vooral in de schemering als de verleiding en de geuren te sterk zijn. In het losloopgebied overdag kan ze goed bij de roedel gehouden worden. Jaagt vooral op zicht dus scan haar continu en haal haar terug bij eerste neusje dat de lucht in gaat...Neusjes mogen hier slechts aan/in de grond (sorry muisjes
). De paar keer dat ik haar instinct mocht ervaren, was ze met paar minuten weer terug. Conditiegebrek? Mist de roedel? Raff wil uiteraard graag mee, maar die heeft geen probleem met luisteren dus is goed bij me te houden. Twinkel sliep eerst in verste hoekje bed, maar is al paar keer voorgekomen dat ook zij 's morgens, voorzichtig kwispelend, in bed naar me toekomt voor aai. Schoot ze eerst weer weg als ik haar wilde toedekken, nu gaat er amper oog open voor deze roomservice
Springt makkelijk in auto, andere honden prima zolang ze haar niet benaderen. Zij benadert zelf wel. Dit geldt trouwens ook voor mensen. Haar angst is groot (duidelijk mishandeld), maar zolang zij het tempo mag aangeven, gaat het prima.
Zo makkelijk als Raff vanaf dag 1 heeft gebarfd, zo vreemd vond Twinkel die bak met vlees en bot... Enkele dagen heb ik karkas in hapklare brokjes geknipt. Na paar dagen begon ze dat te eten, daarna ging zelfs de bak leeg en na ca 1,5 week schranst ze de bak leeg. Bak heeft rubber onderkant maar wordt dusdanig schoongemaakt, dat de bak over de -ruwe- tegels schuift
Tegenwoordig zit Twinkel vooraan bij de keukendrempel (mijn grens). Op 19 okt. ging het spel in bos dusdanig hard, dat Twinkel in de run met volle vaart in een lange, puntige tak is gerend die vlak boven de grond lag (in de bushbush waar de honden achter elkaar aan doorheen vlogen). Tak is 10 cm. haar lies ingeschoten, gillen, lam neervallen, schrik, paniek. Opgetild, vriendin gebeld die met auto bos is ingereden naar mij toe en heeft mij met roedel naar mijn auto gereden. Da al op de hoogte gesteld dat ik eraan kwam om te laten hechten... Het werd een complete operatie waarbij gelukkig wel kon worden vastgesteld dat er niets in de buikholte was geraakt
Rottige start bij da helaas, maar ik ben blij dat ze er goed doorheen is gekomen.
Tja, en dan ben je dus om. Fliefd. Verslaafd.
Kan het financieel niet opbrengen een vijfde hond te voeren/evt. medisch te onderhouden, dus heb sponsor gezocht en gevonden. En nu komt a.s. zaterdag -eveneens mishandeld/opgehangen- meiske hier het goede leven leren kennen. In de hoop dat zich t.z.t. een baasje meldt en tevens de hoop dat ik dat kan opbrengen... Ken mezelf en lees de verhalen van foster failure...
Twinkel in asiel Spanje
Twinkel bij aankomst, nog wat dizzy
Onderweg naar huis
Nog even bos in voor thuiskomst
Eerste nacht thuis
Als er maar geen gezicht op haar gericht wordt...
Na tijdje ervaart ze de veiligheid
En durft meer en meer...
Het ultieme verjaarscadeau:
En dan het fostermeiske, waarover nog niets te zeggen is, behalve dat ze bang is, misbruikt als puppyfabriek en men getracht heeft haar op te hangen:
. Gelukkig is dat ook goed afgelopen, soort van! 
