[KarenH]

Het is bijna 10 weken geleden dat ik afscheid van Pr1mo heb moeten afnemen en ik kan er nog maar niet aan wennen.
Als ik denk dat het wel gaat, gaat het toch ineens niet.
Het feit dat ik hem nooit meer kan aanraken, ruiken, horen, nou ja alles wat je hond je hond maakt vind ik zo pittig.
Moet nog steeds een urn uitzoeken, weet al wel wat ik wil, maar heb er niet de puf voor.
Eigenlijk heb ik nergens puf voor, soms heb ik ineens een opleving en afleiding is goed, maar dan is daar toch weer die zwarte deken waar ik maar al te makkelijk onder kruip.

[Siberienne]

Het is bijna 10 weken geleden dat ik afscheid van Pr1mo heb moeten afnemen en ik kan er nog maar niet aan wennen.
Als ik denk dat het wel gaat, gaat het toch ineens niet.
Het feit dat ik hem nooit meer kan aanraken, ruiken, horen, nou ja alles wat je hond je hond maakt vind ik zo pittig.
Moet nog steeds een urn uitzoeken, weet al wel wat ik wil, maar heb er niet de puf voor.
Eigenlijk heb ik nergens puf voor, soms heb ik ineens een opleving en afleiding is goed, maar dan is daar toch weer die zwarte deken waar ik maar al te makkelijk onder kruip.

10 weken is ook nog maar kort. En verdriet kost ook gewoon zooooo veel energie. Warme knuffel en zorg voor jezelf nu. Neem de rust, pak een dekentje erbij op de bank. Alleen niet te zwart

[Siberienne]

Verschrikkelijk verdrietig, Smulpaap


Ik heb Xindy's urn binnengekregen en weer retour gedaan.. Hij moest wit zijn, maar stak geel af naast Xindy's foto. Nu komt als het goed is een vergelijkbaar model maar dan beter van kleur deze kant weer op...

Bella jankt zachtjes als we vanuit de auto andere honden zien
Het gaat echt wel veel beter met haar, maar goed kan ik het nog niet noemen..

Ach gossie, die Bella... sterkte ook voor jou, maar wel fijn dat er iets vooruitgang in zit. Jammer dat de urn niet de goede was, hopelijk komt er nu een betere.

[smulpaap]

Verschrikkelijk verdrietig, Smulpaap


Ik heb Xindy's urn binnengekregen en weer retour gedaan.. Hij moest wit zijn, maar stak geel af naast Xindy's foto. Nu komt als het goed is een vergelijkbaar model maar dan beter van kleur deze kant weer op...

Bella jankt zachtjes als we vanuit de auto andere honden zien
Het gaat echt wel veel beter met haar, maar goed kan ik het nog niet noemen..

He bah balen dat die urn nu weer terug moet
Maar ik hoop voor je dat je de juiste krijgt

[smulpaap]

Het is bijna 10 weken geleden dat ik afscheid van Pr1mo heb moeten afnemen en ik kan er nog maar niet aan wennen.
Als ik denk dat het wel gaat, gaat het toch ineens niet.
Het feit dat ik hem nooit meer kan aanraken, ruiken, horen, nou ja alles wat je hond je hond maakt vind ik zo pittig.
Moet nog steeds een urn uitzoeken, weet al wel wat ik wil, maar heb er niet de puf voor.
Eigenlijk heb ik nergens puf voor, soms heb ik ineens een opleving en afleiding is goed, maar dan is daar toch weer die zwarte deken waar ik maar al te makkelijk onder kruip.

Ik begrijp je zo goed . Het is zo loodzwaar om je geliefde hond te moeten missen
En die eerste tijd is ruk
Ik heb weleens door mijn tranen heen geroepen, ik wil nooit meer een hond
Ik had het tijdens het mooie weer , Milo . Het manneke is er al toen jaar niet meer . Tijdens leven zat ie altijd in het zonnetje onder de hszelnootboom . Soms denk ik er aan met een grote glimlach, maar een aantal dagen terug had ik het weer te kwaad
Zat je nog maar onder die boom , kon ik je lieve hoofdje nog maar eens aaien
En zo gaat het, soms een beetje beter maar vaak oh zo kapot van verdriet. Konden we de klok maar een jaar vooruit zetten
Pas goed op jezelf Karen, en schrijf het maar van je af hoor

[KarenH]

10 weken is ook nog maar kort. En verdriet kost ook gewoon zooooo veel energie. Warme knuffel en zorg voor jezelf nu. Neem de rust, pak een dekentje erbij op de bank. Alleen niet te zwart

Dank je wel.
Het dekentje is zwart-wit 10 Weken is ook niet lang, maar aan de andere kant voelt het wel zo.
En het kost idd heel veel energie, eigenlijk wil ik alleen maar slapen.

[Eef+Stippels]

Bedankt dames
Ik hoop ontzettend dat de nieuwe urn goed is (en dat de as gaat passen, want de urn is veel kleiner dan die van de dobers..).

Ach, dat is ook vervelend, maar hopen dat de nieuwe wel juist is.
Sneu voor Bella, ze mist Xindy dus wel erg?

Ja, heel erg Ze was ontzettend dol op Xindy.
Ik heb het nog nooit zo erg gezien bij de 'achterblijvers'...
Maar Bella is onze eerste hond die alleen is overgebleven, dat maakt misschien ook verschil. En daarnaast heeft ze veel steun nodig en kreeg deze ook van haar grote zussen. Ze heeft ze inmiddels allebei verloren.

Maar goed, we zien wel vooruitgang gelukkig. Het is alleen zo sneu, ze is echt nog een puppy, van 6 jaar oud..

Ze zou wel opleven van een maatje, maar ik ben op het moment nog in de 'ik neem geen hond meer' fase, wat smulpaap ook al benoemt... Het brengt zo veel verdriet met zich mee.

Het is bijna 10 weken geleden dat ik afscheid van Pr1mo heb moeten afnemen en ik kan er nog maar niet aan wennen.
Als ik denk dat het wel gaat, gaat het toch ineens niet.
Het feit dat ik hem nooit meer kan aanraken, ruiken, horen, nou ja alles wat je hond je hond maakt vind ik zo pittig.
Moet nog steeds een urn uitzoeken, weet al wel wat ik wil, maar heb er niet de puf voor.
Eigenlijk heb ik nergens puf voor, soms heb ik ineens een opleving en afleiding is goed, maar dan is daar toch weer die zwarte deken waar ik maar al te makkelijk onder kruip.

Heel herkenbaar
Zorg goed voor jezelf en neem de rust of afleiding die je nodig hebt

[KarenH]

Bedankt dames
Ik hoop ontzettend dat de nieuwe urn goed is (en dat de as gaat passen, want de urn is veel kleiner dan die van de dobers..).



Ja, heel erg Ze was ontzettend dol op Xindy.
Ik heb het nog nooit zo erg gezien bij de 'achterblijvers'...
Maar Bella is onze eerste hond die alleen is overgebleven, dat maakt misschien ook verschil. En daarnaast heeft ze veel steun nodig en kreeg deze ook van haar grote zussen. Ze heeft ze inmiddels allebei verloren.

Maar goed, we zien wel vooruitgang gelukkig. Het is alleen zo sneu, ze is echt nog een puppy, van 6 jaar oud..

Ze zou wel opleven van een maatje, maar ik ben op het moment nog in de 'ik neem geen hond meer' fase, wat smulpaap ook al benoemt... Het brengt zo veel verdriet met zich mee.



Heel herkenbaar
Zorg goed voor jezelf en neem de rust of afleiding die je nodig hebt

Dank je wel.
Sneu als je hond zich ook zo verloren voelt. Bij Iggy heb ik niet het idee dat hij Pr1mo erg mist, hij mocht ook nooit veel van hem, dus nu alle speeltjes van hem zijn kan hij zich uitleven. En dat is ook wel goed natuurlijk, ik vond het altijd wel sneu dat Iggy daar in belemmerd werd. Ik had ook altijd veel 1 op 1 tijd met hun allebei.
Ook ik heb geroepen, ik wil geen andere hond meer. Ten eerste omdat ik dat verdriet echt zo vreselijk vind en ten tweede omdat er geen 2e Pr1mo is. En dat is van elke hond natuurlijk, daar is er maar 1 van. Een aantal vriendinnen hebben weer een puppy en ik vind dat knap, dat je dat kunt. Maar zonder hond is ook zo stom, denk ik. Het scheelt als je er nog eentje heb.

[Siberienne]

Dank je wel.
Sneu als je hond zich ook zo verloren voelt. Bij Iggy heb ik niet het idee dat hij Pr1mo erg mist, hij mocht ook nooit veel van hem, dus nu alle speeltjes van hem zijn kan hij zich uitleven. En dat is ook wel goed natuurlijk, ik vond het altijd wel sneu dat Iggy daar in belemmerd werd. Ik had ook altijd veel 1 op 1 tijd met hun allebei.
Ook ik heb geroepen, ik wil geen andere hond meer. Ten eerste omdat ik dat verdriet echt zo vreselijk vind en ten tweede omdat er geen 2e Pr1mo is. En dat is van elke hond natuurlijk, daar is er maar 1 van. Een aantal vriendinnen hebben weer een puppy en ik vind dat knap, dat je dat kunt. Maar zonder hond is ook zo stom, denk ik. Het scheelt als je er nog eentje heb.

Na de dood van Chenak wilden we snel weer gezelschap voor Janouk. En kwamen er twee pups. Maar Chenak was 14 en ‘op’ en dat scheelde toch. Toen Janouk ging hadden we dus nog twee honden, nu hebben we er nog 1 en nu heb ik zoiets ‘het is wel even goed en er komt misschien wel geen nieuwe hierna’. Ja, soms heb ik puppy kriebels maar het is nu niet praktisch plus dat ik niet weet of ik ooit nog zo dicht bij een hond kan komen als met Spot. Nooit gedacht dat ik dit zou hebben maar het is wel zo, dat ik nu dat heel goed herken, dat er geen 2e Spot is

[KarenH]

Ik begrijp je zo goed . Het is zo loodzwaar om je geliefde hond te moeten missen
En die eerste tijd is ruk
Ik heb weleens door mijn tranen heen geroepen, ik wil nooit meer een hond
Ik had het tijdens het mooie weer , Milo . Het manneke is er al toen jaar niet meer . Tijdens leven zat ie altijd in het zonnetje onder de hszelnootboom . Soms denk ik er aan met een grote glimlach, maar een aantal dagen terug had ik het weer te kwaad
Zat je nog maar onder die boom , kon ik je lieve hoofdje nog maar eens aaien
En zo gaat het, soms een beetje beter maar vaak oh zo kapot van verdriet. Konden we de klok maar een jaar vooruit zetten
Pas goed op jezelf Karen, en schrijf het maar van je af hoor

Hm, ik had een heel verhaal hier geschreven, maar blijkbaar iets niet goed gedaan.
Pr1mo was 13 1/2 en ik roep al een jaar dat ik er vrede mee zou hebben als het zijn tijd was. Nou, die vrede heb ik nog steeds niet gevonden. Natuurlijk hebben ze niet het eeuwige leven, maar dat maakt het echt gewoon niet minder verdrietig. Ik kan echt wel al lachen om zijn fratsen, het was een aparte hoor.
De balans is weg, Iggy is een super brave hond en Pr1mo had gewoon zijn eigen regels. Ik heb wat met hem geknokt (ook letterlijk, dat was minder fijn) en dat maakt waarschijnlijk de band ook zo diep. Het wordt ooit wel eens beter, maar helemaal goed komt het natuurlijk nooit meer.

[KarenH]

Na de dood van Chenak wilden we snel weer gezelschap voor Janouk. En kwamen er twee pups. Maar Chenak was 14 en ‘op’ en dat scheelde toch. Toen Janouk ging hadden we dus nog twee honden, nu hebben we er nog 1 en nu heb ik zoiets ‘het is wel even goed en er komt misschien wel geen nieuwe hierna’. Ja, soms heb ik puppy kriebels maar het is nu niet praktisch plus dat ik niet weet of ik ooit nog zo dicht bij een hond kan komen als met Spot. Nooit gedacht dat ik dit zou hebben maar het is wel zo, dat ik nu dat heel goed herken, dat er geen 2e Spot is

Pr1mo was ook op, maar als ze zo lang bij je zijn is het net alsof er iets geamputeerd is. En met de ene hond heb je gewoon een diepere connectie dan met de andere. Toen ik 9 jaar geleden Rocco moest laten inslapen was dat ook heftig, die was nog geen 6 maar gek in zijn kop en dat werd op gegeven moment gevaarlijk. Niet voor mij, ik kon goed met hem omgaan, maar wel voor de mensen waaronder mijn echtgenoot om ons heen en je wilt toch niet dat je hond iemand zomaar grijpt. Hij was gewoon te jong en zo verpest door iemand anders, vreselijk.
Misschien kom er ooit weer eens een hond op je pad waarmee je zo'n enorme klik hebt en misschien ook niet. Het is in ieder geval wel heel fijn dat je zo'n hond in je leven hebt gehad, hoewel het afscheid van jouw Spot natuurlijk te plotseling en hij te jong was.

[Eef+Stippels]

Dank je wel.
Sneu als je hond zich ook zo verloren voelt. Bij Iggy heb ik niet het idee dat hij Pr1mo erg mist, hij mocht ook nooit veel van hem, dus nu alle speeltjes van hem zijn kan hij zich uitleven. En dat is ook wel goed natuurlijk, ik vond het altijd wel sneu dat Iggy daar in belemmerd werd. Ik had ook altijd veel 1 op 1 tijd met hun allebei.
Ook ik heb geroepen, ik wil geen andere hond meer. Ten eerste omdat ik dat verdriet echt zo vreselijk vind en ten tweede omdat er geen 2e Pr1mo is. En dat is van elke hond natuurlijk, daar is er maar 1 van. Een aantal vriendinnen hebben weer een puppy en ik vind dat knap, dat je dat kunt. Maar zonder hond is ook zo stom, denk ik. Het scheelt als je er nog eentje heb.

Iggy leeft er dus misschien wel van op, dat hij nu wat meer zijn gang kan gaan..

Bella raakt geen speelgoed meer aan, terwijl ze eerder elke dag met vanalles kwam aanslepen

Als je je hart hond verliest dan staat de wereld stil..
Xindy en ik konden lezen en schrijven samen, onze band was zo bijzonder, je hebt echt contact met elkaar.
Dat is een verschrikkelijk gemis..

Pr1mo was ook op, maar als ze zo lang bij je zijn is het net alsof er iets geamputeerd is. En met de ene hond heb je gewoon een diepere connectie dan met de andere.

Precies dit...

[hannabelgje]

Vandaag alweer 2 jaar geleden dat ik mijn lieve brittenpoesje Fleur moest laten gaan. Wat was ze toch een portretje en iedereen was dol op haar. Zelfs mijn vader die helemaal niks heeft met katten. Ze wordt nog steeds gemist.

Verstuurd vanaf mijn SM-G980F met Tapatalk

[Eef+Stippels]

[KarenH]

Vandaag alweer 2 jaar geleden dat ik mijn lieve brittenpoesje Fleur moest laten gaan. Wat was ze toch een portretje en iedereen was dol op haar. Zelfs mijn vader die helemaal niks heeft met katten. Ze wordt nog steeds gemist.

Verstuurd vanaf mijn SM-G980F met Tapatalk

2 Jaar lijkt heel lang, maar ook nog maar net.
Ik hoop dat je in ieder geval ook met een lach aan haar kunt denken.