[smulpaap]

Het jaar is weer bijna voorbij . En er zijn weer diverse BP honden en katten van ons heengegaan

Ook wij waren dit jaar weer eens aan de beurt . Deze keer was het Amber die ons heeft verlaten
Het is nu 2,5 maand geleden .
We missen Amber enorm . Amber was best een persoonlijkheid , maar vooral een clown
De grappen en grollen die ze had .....
Zowel manlief als ik kregen steeds meer moeite met een banaan pakken en pellen
Want , normaliter kwam Amber . Amber was dol op bananen . En een lekkere banaan is hier dus nog steeds een k*t banaan
We hebben de banaan dus voorlopig maar niet meer in huis
Wel kijken we met veel voldoening terug op het mooie leven wat ze heeft gehad
Ze heeft ook best een mooie leeftijd bereikt , en kon tot kort voor haar overlijden nog volop genieten van haar hondenleven
Over twee maanden gaan we op vakantie , voor het eerst zonder Amber . Dat zijn dus weer van die dingen .... In Sept was ze nog mee










Voor altijd in ons hart lieve schat

Jij zou ""zeggen "" altijd blijven lachen hoor . Het leven is een feest .
We doen ons best , en proberen vaak met een hele grote glimlach aan al jouw grappen terug te denken

[constance.blokzijl]

We zijn nu met de vriendengroep in Halle, net als vorig jaar oud & nieuw. Daar was onze bolle Brutus nog mee, goedzak eerste klas.
Kreeg al met regelmaat een herinnering op facebook van hem of met Lola samen, dat was soms al even slikken. Maar hier is het toch net weer even anders, drukke Harry is toch even wat anders dan goedzak Brutus, dus de kids missen hem ook een beetje



Deze zijn dus van exact een jaar geleden

[Spikkelneus]

Onze allerliefste Muis (Dunya dus) een paar dagen voordat we haar hebben ingeslapen. Ze is nu bijna 5 maanden dood, maar ik laat nog regelmatig een traantje om haar. Wat een bijzondere hond, zooooooo extreem zacht en lief, zo vind ik er nooit weer een. Ze wordt nog elke dag gemist. En ik ben zo blij dat we vier honden hebben rondlopen om de leegte te vullen. De gedachte dat je ooit je laatste hond moet laten gaan - afschuwelijk.

[MillyMol]

Je topic doet me huilen, en ik dacht nog wel dat ik het redelijk onder controle had. Wij hebben dit jaar onze poes Luna moeten laten gaan, slecht 3 jaar oud en daarvan 2,5 jaar van beetje ziek naar heel ziek gegaan, totdat het zo erg werd dat we hebben besloten om haar lijden niet langer te laten duren, maar haar te laten gaan. Ze wordt elke dag gemist.

[fransbulletje]

Op 2 mei hebben wij afscheid genomen van onze Jules 9,5 jaar...
Jules ons dappere mannetje, bijna blind maar o, o wat heeft hij het laatste jaar genoten met Oliver.
Die twee waren dikke speelmaatjes het kon Jules niet wild genoeg gaan.
Hugo was altijd een beetje bang van Jules die wel eens wat onberekenbaar kon zijn, hij begreep dat niet.
Maar Jules en Oliver dat ging geweldig en ben heel blij dat die nog een leuke tijd samen hebben gehad.
Oliver mist zijn speelmaatje want Hugo houdt daar niet van dus hij moet zich alleen vermaken.
Jules was echt het baasje in huis, ons clowntje en altijd vrolijk.
Het is goed zo maar wat mis ik het lieve dappere mannetje...

[eelke]

Hoewel ik vorige week dacht dat het niet kon, denk ik nu dat het ooit wel gaat wennen. Een soort van. Het is anders. Maar de wereld blijkt dus inderdaad gewoon door te gaan en zo zijn we ineens 1,5 week verder. Ik blijk gelukkig ook een uit-knopje te hebben voor verdriet.

We vinden een beetje een ander ritme, en het gemis is niet iedere keer zo ontzettend heftig aanwezig, ik kan het aardig beperken tot wat momenten zo over de dag. Vorige week kon ik eigenlijk nog niks loslaten, zelfs de vieze laatste modderpoten op de keukenvloer eigenlijk niet. Daar begin ik wel een beetje rust in te krijgen. Ik heb inmiddels ook een mooie fotoafdruk van de foto van de laatste wandeling waar ik nog even een lijst voor moet zoeken, en dan denk ik wel dat het oké is als er steeds wat minder 'Gijs' in de huiskamer aanwezig is, want in mijn hart zit ie toch wel. Ik denk dat het vorige week nog te veel pijn deed om dat te kunnen voelen.

Een van mijn lievelingsfoto's, die hier al een tijd boven de bank hangt. En die voor mij ook bevestigd hoe een honden leven moet zijn


Maar als ik er aan denk, nooit meer mijn handen warmen onder die oren, nooit geen koud neusje tegen mijn hand, nooit meer dat grote lijf op schoot...tja...

[Siberienne]

Voor mij is het allemaal al wat langer geleden, maar ik wil jullie gewoon even sterkte wensen

Jullie verhalen zijn herkenbaar, mooi en ontroerend.

[Aprilsnow]

Ik kwam laatst dit gedicht op internet tegen en moest meteen aan al die mensen denken die afscheid moesten nemen van hun geliefde huisdier.

I know that you can't see me
but trust me I'm right here
Although I'm up in heaven
my love for you stays near

So often I see you crying
many times you call my name
I want so much to lick your face
and ease some of your pain

I wish that I could make you see
that heaven indeed is real
If you could see me run and play
how much better you would feel

Bedankt voor jullie mooie herinneringen en prachtige foto's.

[chooky]

In april hebben wij na bijna 15 jaar afscheid moeten nemen van Chooky
We missen haar nog steeds heel erg, maar we kunnen ook genieten van alle goede herinneringen.
Ik ben heel blij dat we haar in de tuin begraven hebben. We hebben een mooie roos en een druif op haar grafje geplant. Flea heeft dat van de zomer als lievelingsplekje in de tuin gebruikt
Het heeft mij zo'n twee maanden gekost om haar oude medicijnen weg te kunnen gooien. Ik herken de verhalen van anderen dan ook erg goed. Flea heeft er even wat moeite mee gehad, maar doet het nu erg goed als enigsthond. Hij is nu aanzet studeren voor kittenvriendje

[Ingeborg58]

Onze Django,onze eeuwige pup. Op het laatst zo ziek dat hij nog maar de helft van zn lichaamsgewicht over had. We missen hem ( en Music) nog steeds,maar ik put troost uit de wetenschap dat ik er altijd alles voor gedaan heb, en dat ze een meer dan goed leven hebben gehad.

[judith1967]

Voor iedereen

Als ik eraan denk dat ik Dorian ooit niet meer bij mij hebt moet er niet aan denken

[Kim_S]

Het lijkt alweer zo ver weg, bijna 2 jaar geleden ging onze Max, 2 maanden later moesten we Hooli ook missen, en nog maar 3 maanden daarna ging Ozzy ook en waren we ineens hondloos...
Wat een klap was dat, in zo'n korte tijd je 3 beste maatjes verliezen... Met Hooli heb ik het nog steeds moeilijk, dat was echt mijn maatje, wij begrepen elkaar zonder wat te hoeven zeggen of doen. Ze zoekt me soms nog wel op, haar liedje komt altijd op de radio als ik het moeilijk heb. Dat voelt wel goed dat ze er nog een beetje is.

Ik merk nu met Atz pas hoe speciaal mijn band met Hooli was. Ik heb dat met hem (nog) niet, en daardoor mis ik Hooli weer meer. Ik vraag me af of ik ooit weer zo'n hond zal tegenkomen.

Knuf voor iedereen hier

[Martine-Tom]

Het lijkt alweer zo ver weg, bijna 2 jaar geleden ging onze Max, 2 maanden later moesten we Hooli ook missen, en nog maar 3 maanden daarna ging Ozzy ook en waren we ineens hondloos...
Wat een klap was dat, in zo'n korte tijd je 3 beste maatjes verliezen... Met Hooli heb ik het nog steeds moeilijk, dat was echt mijn maatje, wij begrepen elkaar zonder wat te hoeven zeggen of doen. Ze zoekt me soms nog wel op, haar liedje komt altijd op de radio als ik het moeilijk heb. Dat voelt wel goed dat ze er nog een beetje is.

Ik merk nu met Atz pas hoe speciaal mijn band met Hooli was. Ik heb dat met hem (nog) niet, en daardoor mis ik Hooli weer meer. Ik vraag me af of ik ooit weer zo'n hond zal tegenkomen.

Knuf voor iedereen hier

Ook Atz gaat speciaal worden, mark my words. Als je over zeg een jaar of 2 dit terug leest kan je je niet voorstellen dat je ooit niet die band had die je dan hebt.
Tom kwam nadat ik Tessa moest laten gaan, Tessa was mijn zielemaatje, mijn once in a life time dog. En waar ik de fatale fout maakte...Tom leek sprekend op haar en ik vergeleek hem continu met haar. Niet fair...maar he ik ben ook maar mens. Op en dag kwam de omslag, geen idee meer wanneer hoor, hij zal iets van 12 tot 18 maanden zijn geweest, ik keek hem aan en wist dat hij nu net zo belangrijk voor mij was als Tessa geweest was. Hij is niet Tessa en hij is niet zoals Tessa, hij is Tom en dat is helemaal goed. Nu heb ik mijn 2e once in a lifetime dog en ik prijs me gelukkig dat ik dit gevoel en deze band nu al 2x heb mogen meemaken.
En gek genoeg troost die gedachte me ook. Als Tom iets overkomt denk ik dat je me weg kan bergen hoor, maar ik weet nu dat als ik na Tom weer een hond neem ik ook met die hond weer die diepe band zal krijgen. En dat maakt niet dat Tom vervangen word, of dat Tessa nu vervangen is, dat maakt dat mijn hart gewoon groot genoeg is om 3 honden in te stoppen en van alle 3 net zoveel te houden.

Dus geloof me...die band met Atz komt ook, echt!

[Pauline]

Mijn eens-in-je-leven-hond....

Ongeëvenaard, onvergelijkbaar, onvergetelijk



En a picture paints a thousand words



De laatste 2,5 jaar zeker 50x per dag in en op handen gedragen. Gevochten als leeuwen met zijn allen om er uit te halen wat er uit te halen viel. Absoluut niet voorbereid op, voor ons nog een heel erg onverwacht, einde verliet Joep ons "gewoon" op 13 november. En ook ik dacht dat de tijd stil zou blijven staan en het leven niet meer leefbaar zou zijn, maar niets is minder waar. Bijna 7 weken voorbij, wandelen als vanouds, overal waar we de laatste jaren met de buggy niet meer konden komen. Ik weet zeker dat mij meeloopt, niet meer in zijn (beperkte) lijf, maar in ons hart en ziel. Elke wandeling (en dat is dagelijks) komt hij nog ter sprake. Hij heeft ons genoeg gegeven om over te praten. En mij heeft hij een levensles geleerd, die er goed ingestampt zit:

"Een beperking is pas een beperking als je je erdoor laat beperken".



Elke dag nog wel een traan, maar de herinneringen maken heel veel goed.

[Fenixjuh]

Ik ben heel blij dat Jacy nog bij mij is, maar wordt een beetje verdrietig/melancholiek van jullie verhalen.. Knuffel voor jullie allemaal!!