Voor alle duidelijkheid dames, ik had ook wel gestampvoet als dat nodig was geweest. Maar ik weet dat ik met (relatief
) rustig blijven meer bereik dan met scène maken. Ik wilde ook liever dat ie niet ging 'omdat hij inziet dat het te gevaarlijk is' dan 'omdat ik het hem verbiedt'. Hij vind het risico op piraterij wel nog altijd nihil en is meer geschrokken van de burgeroorlog in Ethiopië (waar hij zo goed als zeker geen last van zou hebben maar gisteren toevallig in het nieuws was) en dat heb ik nog proberen aan zijn verstand te peuteren, maar heb het dan maar opgegeven. Het belangrijkste is dat hij niet gaat.
En als hij niet voor rede vatbaar geweest was, en mijn vader kon hem ook niet bij zinnen brengen (wat zeer onwaarschijnlijk is, ik spreek uit ervaring
) dan was het toch een staalharde 'neen' van mijn kant geworden hoor.
Ik heb nu, achteraf, ook gezegd dat ik aan meerdere mensen hun mening gevraagd had en dat niemand het een goed idee vond. Wat ook zo is. Dat maakt hem wat berustender in de situatie.
Ik heb hem ook gezegd dat hij nu vrij is om gelijk welke (veilige) bestemming te kiezen die bij al ooit wilde doen. Buitenkansje. Want die reizen zijn duur. Maar eerlijk, het kan me gewoon niet schelen. En we hebben nog wel een serieuze spaarpot waarvan het meeste toch van hem komt (hij is 5 jaar ouder en werkt al veeeel langer dan mij, ook al voor hij me kende).
Ik denk wel niet dat hij het gaat doen, een andere reis boeken. Toch niet tenzij z'n broer en ma ook veranderen.
Ik vind het wel jammer dat ik hem dit ontneem. Het plezier dan. Daar zit ik echt wat mee verveeld. Maar ja, ik kan alleen maaar kwaad zijn dat z'n broer net die plaats gekozen heeft he. Misschien dat ik die nog wel eens m'n gedacht zeg (hoe haal je't in je hoofd van daar een reis te boeken oid). Normaal hebben we een prima band hoor, z'n broer en ik.
Enfin, dat is weer goed afgelopen. Dit klaagtopic heeft me nog nooit In de steek gelaten.
Altijd als ik hier wat post, draait het de juiste kant op.
Het enige jammere is dat de kindjes nu 2 dagen naar m'n schoonmoeder gaan logeren (en ik daar dus mag gaan uitleggen waarom meneer niet mee gaat) en meneer 2 dagen verlof had genomen zodat wij nog eens echt van elkaar konden genieten. Bioscoopje doen, ontbijt op bed, de hele dag in bed blijven als we daar zin in hebben (en onbeperkt vrijen
)... Je kan niet geloven hoe lang dat geleden is. Ik keek er ontzettend naar uit. Want we zijn al 15 jaar samen maar echt nog heel erg verliefd.
Alleen staat m'n hoofd er nu niet zo naar.. Dat verliefde gevoel zit nu, door al dat gedoe, niet echt bovenaan. En dat vind ik dus wel ontzettend jammer.