Pfffffft vanavond voor het eerst sinds een paar weken weer getrainde met Dex en dat ging niet zo best
Is wel verklaarbaar ik zit niet helemaal lekker in mijn vel en was niet helemaal zen en Dex moest weer even wennen aan andere honden om hem heen.
In de auto terug erg zitten twijfelen of we hier nu goed aan doen, aan deze manier van training. Regulier bij een kynologenclub maar voor de vakantie periode ging het best heel goed en kon hij veel oefeningen gewoon los meelopen dus tja ik denk nog steeds dat het voor ons beide goed is voor het vertrouwen - voor Dex dat andere honden prima zijn en voor mij dat hij dat ook gewoon prima kan. Heb wel voor andere trainingen gekeken en begin oktober gaan we starten met een balance en work training bij een gespecialiseerde mevrouw dat wil ik naast deze training gaan doen. Bij dezelfde mevrouw hebben we over 1,5 week een healing touch consult om te kijken of we hem wat meer bij zich zelf kunnen houden. Een vriendin van me zei het laatst wel mooi het is net een soort autisme alle prikkels komen bij hem binnen, het is hem heel snel te veel en dan blokkeert hij en is er nog maar 1 gedrag waar hij zich mee uit - uitvallen.
Het is echt zo’n super blij, leuk, lief ontzettend gaaf hondje maar heb er (heel) soms zo de balen van dat er niets “normaals” aan hem is, dat we overal over na moeten denken. Niet zomaar naar het strand of bos kunnen en dat ik zo graag iets van een vriendje ofzo voor hem had gewild. Hij speelt met Rana maar voor haar is hij ook vaak te lomp. Rana is natuurlijk ook al wat op leeftijd (bijna 9) maar hij is zo ontzettend lomp…
Nou ja wat ik al zei voel me zelf niet helemaal jofel heb een zeer pijnlijke aft in mijn mond en om de een of andere reden bijt ik nu om de haverklap op wang of tong wat ook weer pijnlijk is
Hij is heel gevoelig voor mijn gemoedstoestand dus dat helpt niet mee… De wandeling van de auto naar huis was ook niet helemaal ontspannen in het parkje aan de overkant liep iemand met een hondje met een lampje aan z’n halsband en dat vond hij ook maar raar. Daar heeft hij volgens mij nooit eerder iets van gevonden maar dat zal de stapel van prikkels wel zijn…
Morgen maar weer even een stukje in mijn BAT boek lezen dat geeft vaak weer wat ruimte in mijn hoofd voor acceptatie, positieve gedachten en een ander perspectief
Oooh en me ook focussen op het feit dat we over het algemeen een prima modus hebben samen. Hij valt heel soms uit maar meestal kunnen we voldoende afstand houden en kijkt hij wel heel erg maar borstelt hij niet en is er verder niets aan de hand