Tja, de klik,...
Wij gingen naar het asiel om naar Luna te gaan kijken. Er stond een stukje op "Ik zoek baas" maar geen foto.
We hadden onze (puber)kinderen beloofd eerst te gaan kijken, dan thuis te overleggen en dan een beslissing te nemen. Erg rationeel dus.
We reden naar Ede, gingen naar binnen, zeiden waar we voor kwamen (we hadden eerst gebeld) en er kwam iemand om met ons naar de kennel te gaan. We wisten dat ze wit was en een teefje en Loena heette en dat was het....
We lopen door de gang langs kennels, links en rechts honden. Aan het eind van de gang links af en daar zat ze en daar was het, DE KLIK.
Even ons erover verwonderd dat ze zo klein was (in vergelijk met Keet) en toen met haar het bos in, met die meneer. Ze was vrolijk, gek op die meneer, gek op ons, gek op het bos, eigenlijk gewoon gek. En de klik groeide nog verder, als dat al mogelijk was.
Maar ze zou daar blijven want we zouden haar toch niet meenemen? We zouden toch overleggen thuis?
Meneer Keetje wilde even de papieren uit de auto halen om een en ander alvast te regelen en toen zat ze in de auto.
Netjes ging ze achterin zitten, poot op de raamrand. Alsof ze er al jaren zat.Toen was ik helemaal verkocht.
Ze ging gelijk mee naar huis en de rest is history. Onze dochter neemt ons dat nog steeds kwalijk en heeft duidelijk (mede daarom waarschijnlijk) helemaal geen klik met Luna. Sterker, ze heeft helemaal niets met haar, echt helemaal niets. Ze moet er gewoon niets van weten. En dat allemaal door mijn KLIK met De Poet.