Julius is nogal een stresskipje. Zo ook buiten tijdens de (aangelijnde!) wandeling. Sinds hij pup is, gaat hij op de grond liggen als andere honden ons tegemoet komen lopen. Hij fixeert dan heel erg en sprong op het laatste moment op om om de andere hond heen te springen en te dansen. Eigenlijk ontaardde dat altijd in spel, dus ik heb me er nooit druk om gemaakt.
De laatste paar maanden is dat gedrag heel duidelijk beladen met angst bij Julius. Hij gaat niet meer op de grond liggen, maar verstijft volledig en als de andere hond voorbij loopt springt hij er blaffend op af. Zo ver laat ik het al lang niet meer komen, we blijven nu op een afstand die voor Julius nog comfortabel is en daar oefenen we met ontspannen aandachtsoefeningen. Dit heeft al best flink geholpen, maar niet alle situaties zijn nu eenmaal te controleren. Als hij al in opgewonden staat is of als hij schrikt, schiet hij ook gelijk in de verdediging lijkt het wel.
Het is echt een hondje dat andere honden en mensen niet goed kan negeren. En eigenlijk kan hij dat ook niet met mensen en kinderen. Alles en iedereen wordt op straat aangestaard. En als de tegenpartij daar angstig op reageert (ja, ook kinderen, hardlopers en wandelaars), verandert Julius in een monstertje dat bange honden achtervolgt en bange mensen aanblaft.


Vanzelfsprekend laat ik hem niet meer zomaar overal los en roep ik hem altijd op tijd bij me als er tegenliggers aan komen. Maar dat verandert niets aan het feit dat hij lelijk reageert en duidelijk in de stress vliegt als iemand oogcontact met hem maakt of zich volgens hem 'vreemd' gedraagt (terwijl hij zelf degene is die oogcontact lijkt te zoeken!).
Ik probeer erg alert te zijn op zijn lichaamstaal en zie nu wel dat hij al kalmerende signalen laat zien als de tegenligger nog maar net aan de horizon verschijnt. Maar hoe dichterbij die komt, hoe minder kalmerend Julius wordt.
Ik begrijp 't gewoon niet zo goed. Als hij schrikt vliegt hij ook gelijk blaffend ergens achteraan (bijvoorbeeld een fietser die ineens ons pad kruist). Denken jullie dat ik op het goede pad zit met aandachtsoefeningen, ontspanningsoefeningen en rustig opbouwen van afstand tussen Julius en 'enge' mensen of honden? Of vergeet ik nog iets belangrijks... Ik zit er natuurlijk zo bovenop dat het lastig is om mezelf en Julius goed kritisch te bekijken.
En dan denk ik ook: in hoeverre zou het meespelen dat hij zeer slecht in zijn vel zit door jeuk en darmproblemen?
*aanvulling* Hij heeft nog nooit een andere hond of mens/fietser of watdanook gebeten. Het is geen aanvallen, het is meer wegjagen.