[- Judith -]

Waarom de Dalmaat?
Omdat ze zo lief zijn. En zo vrolijk. En zo guitig. En zo rete eigenwijs, soms. En zo veelzijdig. En zo sportief. En zo atletisch. En zo mooi. En zo lief. Oh, dat had ik al gezegd . En ze zijn gewoon zo niet saai! Ik kan me geen leukere hond voorstellen.

+ 1 

[Elvira]

Een golden retriever is voor mij het ideale ras : zalig karakter: sociaal naar andere honden en mensen. Prachtig om te zien, niet overdreven druk of blaffen. Een ras waarmee je overal kunt komen, waar je lekker mee kunt werken, maar die niet het  huis afbreekt als je een dag minder tijd hebt.

[hannabelgje]

Tja ik heb natuurlijk geen hond, ik heb een corgi. Ze zijn slim, lief, schattig, speels, blij, leergierig, veelzijdig en ze hebben gigantisch veel humor. Ze praten echt met je en zijn gewoon echt geweldig. Ik ben ook  nog gecharmeerd van hun uiterlijk. Ik ben echt voor de herders, maar wilde geen grote hond meer die ik niet kon tillen en de corgi is een echte herder in een fijn compact pakketje.

[zhiva]

Opgegroeid met schotse terriers en teckels wist ik al snel, ik wil een grote hond!
Ik was al behoorlijk vroeg het huis uit en wilde toen ook een hond. Dat ging niet omdat ik nog schoolgaand was en daarna werkte. Toen ik eenmaal een baan in de horeca kreeg en van 22.00 tot 04.00 werkte kreeg ik van mijn ouders mijn eerste hond. Ik wilde een rottweiler of een husky maar ik kreeg een schotse terrier  Aangezien mijn ouders vaak oppasten en zij niet van grote honden houden.
Na 1 schot kwamen er nog 2 bij. Toen er nog maar 1tje overbleef wist ik het zeker, nu geen kleine hond meer.
Zo kwam Kaya mijn mechelse husky. Ik viel voor haar prachtige blauwe oogjes (die nu mooi bruin zijn  ) Zij is het liefste meisje wat ik mij kan voorstellen. Het gehoorzame en baasgerichte van de mechel, de tomeloze energie en clowneske van de hus.
Toch bleef ze iets kleiner dan ik had verwacht en bleef de gedachte van een 'grote' hond kriebelen. Ik hou van dogachtigen maar heb ook een speciaal gevoel bij de oerhonden. Wederlief heeft een zwak voor oud duitse herders. Toen Chakotay voorbij kwam was het raak. Wederlief heeft 1 blik geworpen en was ook klaar. Liefde op het eerste gezicht. Wij hebben bewust om de rustigste uit het nest gevraagd en we hebben er een heerlijk mannetje aan.
De mallerd doet alleen iets als hij er het nut van inziet. Zo niet? Vergeet het dan maar. Het is een gewoon clown. Volwassen worden zien ze het nut ook niet van in.

Kaya kan mij het beste troosten van iedereen en niemand kan mij zo laten lachen als Chakotay, DAAROM!

Mocht er ooit nog een andere hond komen dan zou ik je zo niet kunnen vertellen welk ras dat word. Het kan een kruising zijn. Het kan een pup zijn, het kan een rashond zijn en het kan een oudere herplaatser zijn. Ik voel het wel als het zover is 

[Kaela]

Er zijn heel veel rassen die ik leuk vind, maar er zijn maar heel weinig rassen die ik zou willen hebben.

Ja dat heb ik ook! Ik vind eigenlijk elke hond leuk en er zijn maar heel weinig rassen die ik niet leuk vind. Zag laatst een Pumi en ik had echt zoiets van ieuw nee. Zowel in karakter als qua uiterlijk. Maar dan nog is het een individu en kan een andere pumi wel heel leuk zijn. Ik denk wel dat ik redelijk ras-vast ben, zeker zolang er maar 1 per keer komt. Maar ik sluit zeker niet uit dat er hier ook andere rassen kunnen komen, maar dat zal wel altijd iets zijn met enige mate van baasgerichtheid. Voor hele zelfstandige of eigenwijze rassen ben ik niet zo geschikt. Maar slaafs hoeft voor mij ook niet hoor en ik denk dat je dat altijd nog zelf in de hand hebt qua training en opvoeding.

[nova]

Voor mij bestaat er maar een ras: de Bernersennen hond. Waarom?
Omdat 
ik geen  felle hond wil
geen kleine hond wil,
geen naakte hond wil
geen  hond wil die om alles blaft.
geen hond met zwerfgedrag wil.

hij mag wel een beetje lomp zijn,
hij moet een kindervriend zijn, en voor de overige gezinsleden moet het een echte gezinshond zijn

Ik zou nog wel even kunnen doorgaan, maar berners zijn zacht van karakter, slim, leergierig,  prachtig van uiterlijk, en bovenalles; onvoorwaardelijk trouw aan hun  baas.
Door dit alles is een berner  een hond  naar mijn hart

Alleen als ik  de  fysieke kracht  van een berner niet meer aan kan, dan zou ik  kijken voor een hond  van  een kleiner ras.

[Debbie1982]

ik geen  felle hond wil

Ik bedoel dit niet gemeen ofzo maar de meeste die ik ken zijn fel en pakken alles wat langs ze loopt.
Nu zag ik er toevallig gister een en die was echt gigantisch. Dus ik was in eerste instantie erg voorzichtig toen ik er langs moet met mijn pup van 5 kg. Maar hij was echt heel lief. Maar ik zou wel durven zeggen dat ik nog nooit zo'n grote Berner heb gezien. Ook zijn kop was vreselijk breed. Zijn er bij dit ras ook kyno en werk lijnen? Kan het zijn dat de fellere  honden die ik ken bijvoorbeeld kyno lijnen zijn? Nogmaals, ik bedoel dit niet als belediging het is puur interesse.

[Dwarreltje]

Ik bedoel dit niet gemeen ofzo maar de meeste die ik ken zijn fel en pakken alles wat langs ze loopt.

Eerlijk gezegd denk ik dat voor elk ras geldt: wat voor alpha loopt er bij?? Terriërs staan ook bekend om hun felheid, terwijl ik het meer als alertheid zie. Mijn hondjes zijn de meest sociale, lieve, zachtaardige viervoeters die ik ken (ik tel Spook niet echt mee hierin maar dat heeft te maken met haar slechte start in dit leven, zonder socialisatie). Alleen, áls er bv wildspoor geroken wordt, ja dán....
Maar andere honden worden vriendelijk en rustig tegemoet getreden, kinderen helemaal, of er is zelfs een desinteresse na kennismaking. Mijn terriërs zullen dus niet blaffend, grommend of rennend op anderen afgaan. Stukje opvoeding, dat elk ras nodig heeft, fel of niet.
De honden die blaffend, grommend en meestal rennend mijn roedel naderen, zijn van verschillend pluimage. En ja, met regelmaat komt er een
Berner/herder/ander groot ras op ze af rennen. Tuurlijk is die lief... Maar stukje controle van baasje zou ook fijn zijn 
Edit: verduidelijking van bovenstaande:
Hier vlakbij aan rand bos zitten drie Berners achter hek in grote tuin. Gaan giga te keer als ze ons langs zien komen. Tja, zijn aan t waken...
Als we die drie tegenkomen in bos, los, met baasje: niets aan de hand. Geen kik, geen benadering, prima onder controle. Dus: fel? Vervelend? Of gewoon zoals ras is: waaks op eigen terrein, sociaal buiten territorium? 

[Monique77]

Voor ons is de labrador toch wel de ideale hond !! Door de gezondheidsproblemen zijn wij afgelopen jaar eens gaan kijken of we niet een ander ras zouden nemen, omdat we de "gok" bij een labrador niet meer durfde te nemen.
Er kwamen een aantal rassen naar voren die ons erg pakte, maar we bleven toch telkens weer terugkomen op de Lab !!
De labrador heeft toch meer het uiterlijk wat wij willen, hebben het karakter wat wij willen (het serieuze karakter met regelmatig de clown-acties), zijn ideale gezinshonden, zijn heerlijk baasgericht en kunnen aan de andere kant toch ook heerlijk hun middelvinger opsteken als ze ergens geen zin in hebben. Er zit dus wel een kop op wat zorgt dat hij niet gehoorzaam geboren zal worden, en daar houden wij wel van 

Hond nummer 3 gaat dus absoluut weer een lab worden, maar we zijn wel van mening dat er genoeg labjes niet de looks/het karakter bezitten waar wij voor zijn gevallen bij de lab ....
Zo zijn een aantal lijnen erg nerveus/plakkerig aan de baas, en daar hebben wij minder mee ... Wij houden meer van open honden die ook zeker zelf een stukje karakter hebben !
Ook zie je in een aantal lijnen agressie, en ook dat vinden wij geen vooruitgang.
Tenslotte de looks, daar zit veel variatie in bij de labrador .... Wij houden van het iets grovere type in bone (waarmee wij dus niet vet bedoelen!) en zien teveel honden die in onze ogen meer op hazewind honden lijken 

Dus ondanks dat de lab ons hart gestolen heeft vinden wij zeker niet alle labradors geweldig, en geeft het ons een leuke uitdaging om een lab te vinden die voor ons aansluit bij het beeld "De Labrador" 

En vraag me eigenlijk af hoe dat met andere eigenaren zit ... Gaan jullie onvoorwaardelijk voor het ras en vinden jullie elk hond van het ras leuk, of hebben jullie ook een scheiding in het ras zoals bij bv de labrador ?

[Martine-Tom]

Voor mij bestaat er maar een ras: de Bernersennen hond. Waarom?
Omdat 
ik geen  felle hond wil
geen kleine hond wil,
geen naakte hond wil
geen  hond wil die om alles blaft.
geen hond met zwerfgedrag wil.

hij mag wel een beetje lomp zijn,
hij moet een kindervriend zijn, en voor de overige gezinsleden moet het een echte gezinshond zijn

Ik zou nog wel even kunnen doorgaan, maar berners zijn zacht van karakter, slim, leergierig,  prachtig van uiterlijk, en bovenalles; onvoorwaardelijk trouw aan hun  baas.
Door dit alles is een berner  een hond  naar mijn hart

Alleen als ik  de  fysieke kracht  van een berner niet meer aan kan, dan zou ik  kijken voor een hond  van  een kleiner ras.

Ik ken hier een paar berners, vind ze geweldig qua karakter, Tom vind ze eng, te groot, te zwart en 1 ervan liet zich gewoon niet in de "ik ben eng" hoek plaatsen, bleef aan Tom tonen dat ie lief is en inmiddels zijn het maatjes 

Enige wat mij wel zou tegenhouden (zonder de materie echt te kennen hoor) is de gezondheid...deze vrouw heeft er nu 4, altijd al gehad en ze zijn geen van allen ouder dan 7 geworden  De meesten zelfs maar 5...
Klopt het dat de berner gemiddeld niet zo oud word of heeft zij gewoon domme pech?

[Debbie1982]

Ik denk dat ik gewoon de verkeerde baasjes ken dan ik wilde er ook niemand mee beledigen!

[Dian]

Voor mij blijft het bij de terriër. Thuis hadden we een streetterriër, bouvier x van alles en nog wat.

Mijn 1e eigen hond werd een westie, ik wilde een niet zo grote hond, maar wel 1 met karakter. Het eigenwijze van de terriër sprak me erg aan. En zo kwam ruim 9 jaar geleden Rakker. Grote hond in een kleine verpakking. Ik wilde er graag een hond bij zodat ik niet in een gat zou vallen mocht Rakker ooit iets overkomen. Het stond voor mij als een paal boven water dat het weer een terriër zou worden. Uiteindelijk de beslissing genomen niet meer voor een westie te gaan ivm de huidproblemen etc. Toen kwam de cairn in beeld. Ik wilde geen pup van 8 weken oud bij Rakker zetten. Hij vind die niet zo leuk.... zo kwam ik op marktplaats Laddy tegen, hij stond ook op de site van de NCTC, dus toen gebeld...... heet hij Rakker op zijn stamboom...... de kennismaking ging goed, ook met de beide heren. Laddy lag heerlijk bij mij te slapen. En nu zitbik officieel met 2 Rakkers...... volgens mij ment to be. En nu ben ik dolgelukkig met mijn beide rakkers. En de honden hebben het ook geweldig. Het zijn honden die tegen een stootje kunnen. Laddy speelt heerlijk met alle honden,  groot of klein, geweldig om te zien. Thuis begint Rakker. Ik lig hier regelmatig in een deuk om die 2.

[Martine-Tom]

Ik denk dat ik gewoon de verkeerde baasjes ken dan ik wilde er ook niemand mee beledigen!

Oh maar dat doe je ook niet hoor 
Deze vrouw heeft er 1 gehad die zo vals als de nacht was, geen idee waarom hoor maar ze was zich er gelukkig van bewust en ging er goed mee om 

Ik ben ook geen herderfan, omdat ik veel baasjes zie die het karakter niet goed kunnen handelen, en toch is de allerbeste vriend van Tom een mechel van 8 jaar oud, sul eerste klas, tot er gevochten word of dat er een hond naar Tom gromt ofzo...als je hem dan laat gaan gaat ie voor de kill. Maar staat gelukkig prima onder commando dus het blijft bij borstelen en grommen, soms wat lip optrekken en daarna wat gemopper omdat hij van de baas die betreffende hond niet op mag eten 

[Alba]

Ik ken meerdere onwijs leuke Berners. Lotus haar grote liefde is de Berner-reu van de ringtraining juf. Sindsdien gooit ze zich voor elke Berner op de rug, snollie .

Ik vind trouwens lang niet alle Barbets leuk, en dan heb ik het over karakter. Een deel vind ik gewoonweg ras-a-typisch. Een deel is wel rastypisch maar niet wat ik zoek. De ene is gewoon de ander niet, dat hoeft niet fout te zijn maar iedere kiest wat hem/haar het meest aanspreekt. En dan is er een deel wat wel helemaal is zoals ik het ras graag zie.
Ik prijs mezelf heel gelukkig dat onze Alba precies is wat ik zocht, maar goed ik ken haar oma en haar moeder al van pup af aan, en het ras in zijn algemeen sinds die tijd, dus ik heb m'n huiswerk wel gedaan .

[Jump]

Ik ken 3 "killer"Berners van dichtbij.
Een daarvan heeft bijna mijn pup vermoord,wij konden haar nog net met een paar man er vanaf trekken.
En iedere keer als ik haar tegen kom probeert ze het opnieuw.
De ander 2 ,reuen, zijn absoluut niet te vertrouwen met andere honden,gaan echt in de aanval.

En voor mij zelf is er maar 1 ras: 1 x Aussie,altijd Aussie.

Slim,mooi,lief (oke,die van mij dan),echte werkhonden,je kunt er alle kanten mee op.En na een paar jaar kun je er mee lezen en schrijven.