[MillyMol]

Wees niet te hard voor jezelf. Volgens mij ben je heel geschikt om dieren te houden, ook pluimvee. Je beschikt gewoon over een heel goed ontwikkeld vermogen om je te hechten aan andere levende wezens en dat is een prachtige eigenschap vind ik

Volgens mij is het goed dat je Suze even naar binnen hebt gehaald. Ze moet op zijn minst fysiek weer goed op krachten komen. Dat ze eet en drinkt is een goed teken. Of ze op korte termijn terugplaatsbaar is zie je dan later wel. Als ze de hele tijd alleen moet scharrelen en slapen verbruikt ze natuurlijk al haar reserves om zichzelf op temperatuur te houden.

Komt tijd, komt raad.

De zes die hier rondlopen hebben nog niet allemaal een naam trouwens.
Tot nu toe hebben we Willem en Willemien, Elvis (de witte hen met kuif), Goldie (vanwege haar goudkleurige verenkleed) en Troela of Troel (omdat ze elke dag “mee komt helpen” wanneer ik hun keutels uit het strooisel in hun nachthok aan het zeven ben. Nog één te gaan.

[frodo quin]

Sterkte! Altijd lastig als er iets is met jouw dieren of ze overlijden.

En ja voor sommige mensen is dat niet zo, maar maakt hen dat dan meer geschikt om dieren te houden? Ik vind van niet, integendeel.

En kippen zijn inderdaad geen mensen, net zoals honden geen katten zijn, maar het zijn toch allen ook gewoon persoonlijkheden. Ik vind het iig niet gek dat je je aan hen hecht.

Geen vogelkundige Da is inderdaad wel jammer, maar zonder jou hadden ze nooit een fijn leven gehad. Je kan ook maar doen wat mogelijk is.

[dinky89]

Tja, wat is geschikt Ik heb wel gelezen over boeren die heel bewust de dieren, zoals koeien, geen naam geven omdat ze er dan emotioneel teveel aan gaan hechten. Juist doordat je je er aan hecht is het moeilijker wanneer ze dood gaan.
De andere kant is dat je je dan ook meer inzet om ze door een moeilijke periode heen te helpen

[pearlsofpassion]

Nu ze binnen zit zou ik haar eens goed in de gaten houden. Haar mest vb.
En haar cloaca eens checken. Als er een ei vastzit, zie je dat wel. En veerluis zit daar vb ook (kalkafzetting rond de veren). Gewoon even goed checken.
Zeker als je geen toegang hebt tot een dierenarts is het wel nuttig, zoniet noodzakelijk om zelf wat te leren dingen te herkennen zodat je evt kan helpen.

Coccidiose is een tricky one. Die kan je enkel onder de microscoop met zekerheid aantonen en dan nog. Het is zeker niet zo dat hij enkel in slechte omstandigheden voorkomt want hij kan zelfs tijden in de grond overleven via sporen. Maar goed, ik zeg niet dat het dat is he.

Het is wel zo dat zwakkere kippen veel meer last krijgen van parasieten. In- en uitwendig. Het is geheel niet uitzonderlijk dat een dode kip vol zit terwijl de rest nergens last van heeft.
En eerlijk, of zo'n handje korrels garanties biedt... daar vrees ik voor. sorry.

Ik vind ook niet dat het erg is als je je zo bindt. Dat doe ik ook. Zelfs met de haantjes waarvan je op voorhand weet dat ze niet kunnen blijven. Ik geef ze nog net geen naam. Alhoewel, troetelnamen komen er altijd...

Ik hoop echt dat ze zich snel beter gaat voelen. Ze kan zeker een klap gekregen hebben door het verliezen van haar zusje, maar dit is wel meer dan dat. Waarschijnlijk heeft toch iets zijn kans geroken als ze even iets zwakker werd.

[Anne in Zweden]

Dank voor alle bemoedigende woorden.

Ik moet zeggen, ik ben voorzichtig optimistisch. Ze werd in de loop van de avond steeds alerter, hield haar koppie ook gewoon omhoog ipv dat helemaal in te trekken, en - iets waar ik héél blij mee was... ze heeft zeker tien seconden rechtop gestaan zonder te wankelen of om te vallen, en heeft zich ook verschillende keren op eigen houtje omgedraaid in de draagmand, dus met haar kop naar de achterkant en de staart naar de deur en vice versa. Daar was ze vanochtend écht niet meer toe in staat.

Toen ik daarnet terugkwam van de avondwandeling was haar kopje wel helemaal naar beneden gezakt, en ik dacht al dat ze toch weer slechter was geworden, maar toen realiseerde ik me dat ze gewoon in diepe slaap verkeerde. Soms ben je zo gefixeerd op alles wat er mis is dat je vergeet wat het normale gedrag is. Normaal gesproken zit ze op dit tijdstip al uren op stok natuurlijk.

Ik heb nu een hoekje van de barfkeuken ingericht voor haar, en het deurtje van de kattenmand weggehaald zodat ze eruit kan als ze dat wil. Iets meer bewegingsruimte is wel fijn, ik had de indruk dat ze daar behoefte aan kreeg. Toen ik eerder vanavond de bovenkant van de mand openklapte, ging ze tenminste staan en wilde ze al op de rand klimmen - ook iets waar ik vanochtend echt niet meer op had durven hopen.

En dan nu maar hopen dat ze de nacht goed doorkomt. Ze heeft water, legkorrels, een beetje kattenvoer met yoghurt en sesamzaadjes, en wat verkruimelde eierschalen tot haar beschikking, hopelijk eet ze iets zodat ze verder aansterkt.

[Anne in Zweden]

Nou, mijn enthousiasme is van korte duur. Ik ben net even gaan kijken, en toen was ze al dood.

[MillyMol]

Wat spijt me dat nou Anne!

Ik hoop echt dat dit voorlopig de laatste is.
Dit is gewoon niet leuk zo.

[pearlsofpassion]

Ach wat jammer.
Sterkte Anne!

[hannabelgje]

Getver Anne wat jammer. Ik zou eens kijken op een kippenforum ofzo voor dit soort dingen. Daar zit zoveel kennis.

Verstuurd vanaf mijn SM-S911B met Tapatalk

[dinky89]

Ach wat sneu Nu weer samen met haar zusje maar weer een extra leegte bij jou :-(

[Cathelijn]

Wat kan dat ineens snel gaan dan. Sterkte Anne

[frodo quin]

Oh wat jammer! Veel sterkte!

[Siberienne]

Sterkte Anne! Ik herken wel wat je zegt hoor, ik heb dat ook wel. Dat hechten aan. Laatst hebben wij op het huis van vrienden gepast, die hadden 3 kippen. Doordeweeks kwam iemand ze voeren, in het weekend deden wij dat. Ik vond ze leuk! Komen we daar het laatste weekend, ligt een van de dames dood in het hok. Ik vond het zo verdrietig!

Volgens de eigenaresse waren ze ook al oud aan het worden, en dan kan het gebeuren…. Ik dacht dat dit leghennen waren, van een jaar of 3.

[pike]

Wat verdrietig Anne. Sterkte ermee

[Anne in Zweden]

Dank weer voor alle lieve woorden. Ik moet bekennen dat ik er tijdelijk even niets aan vind, het kippen houden. Suze en Louise waren de laatste twee sociaaltjes die we hadden (nadat Philomène en Hadewych van de zomer waren overleden), en met de overgebleven tokkies heb ik nauwelijks een band. Ze komen niet uit mijn hand eten, pikken niet hondsbrutaal in mijn been dat ze gedroogde stukjes long willen, pikken de sneeuw niet van mijn laarzen... Als ik nu in het kippenhok kom, is het alleen een kwestie van schoonmaken en water en voer checken, verder is er bijna geen interactie. Ik mis mijn bruine meisjes echt.

Maar goed, het is zoals het is. Eerst maar kijken of dit zestal de winter goed doorkomt, en dan kijken we in het voorjaar wel of we er nieuwe kipjes bij zetten. Misschien moet ik dan eens naar socialere rassen kijken, ipv alleen rescues. Al vind ik het toch ook fijn om zielige kippen een nieuw leven te geven. Na ja, we zien wel tzt.