Dank jullie wel allemaal.
Er is echter een serieuze onweerswolk boven ons geluk komen te hangen.
Sinds gisterennacht ( dus van maandag op dinsdag) lig ik met Vincent in het ziekenhuis.
Hij heeft een infectie. Waar precies weten ze niet, maar zijn bloedbeeld toont een infectie.
Ik vind dat zijn spijsvertering heel vreemd doet, maar de kinderartsen vinden dat het nog binnen de normale problemen bij zuigelingen valt. Alleszinds is er wel ergens een probleem.
Er zijn een aantal kweken opgezet maar omdat ze dat niet willen afwachten en bloedvergiftiging of meningitis niet uitgesloten is, wordt er geen risico genomen en is hij meteen op antibiotica gezet.
In het beste geval moet ik een aantal dagen blijven, maar waarschijnlijk is een week realistischer.
Het is natuurlijk een domper dat ik net naar huis was gegaan en nu alsnog in het zh moet blijven, maar het lastigste is dat ik, doordat ik de materniteit verlaten had, op pediatrie ben komen te liggen. Daar zijn ze echt niet aangepast aan zo'n jonge kinderen en dat merk je aan een heleboel dingen. Maar toch naar materniteit is blijkbaar geen optie en zou ook wel willen zeggen dat Vincent niet bij mij maar bij de prematuurtjesop neonatalogie zou komen te liggen. Al ben ik niet geheel overtuigd dat dat een slechte zaak zou zijn...
Maar goed, het is zoals het is, en ik probeer een positieve ingesteldheid aan te houden. Das erg lastig met de hormonen die nog in mn lijf zitten, het slaaptekort en het feit dat ze het hier nog lastiger maken door de baby lastig te vallen met allerlei draadjes en monitors die dan niet naar behoren functioneren omdat hij zo klein is en waardoor ik niet eens eens met hem rond kan wandelen... Emotioneel is dat wel ontzettend zwaar en ik kon gisteren maar niet stoppen met huilen. Gelukkig komt Stijn zoveel langs als mogelijk want hij moet ook op Laurens passen die hem nu echt nodig heeft ( verlatingsangst) en is mijn ma gisterenavond nog geweest. Zij begrijpt beter dan wie ook wat ik voel want ze heeft iets gelijkaardig meegemaakt toen mijn broer een week oud was en aangezien er toen al 3 kinderen van heel variabele leeftijd waren, is mijn pa toen maar 1 keer langs kunnen gaan. Zij stond er helemaal alleen voor...
Het is wel heel fijn dat ze wat steun komt brengen.
Verder gaat het wel goed. Vincent is super flink en sterk en lijkt soms wel al op te knappen. Het is duidelijk een vechtertje.
Hij drinkt ook goed, ondanks een infuus met suiker erin. Borstvoeding is goed op gang aan het komen en al een geluk dat ik dat geef met wat hij nu doormaakt. Zal zijn herstel wel duidelijk bevorderen, ook achteraf om te herstellen van de AB.
sterkte!!
heel veel sterkte n ebeterschap 
