[Lil]

Dat immense verdriet kan ik mij goed voorstellen. Al een paar jaar dat ik alleen al bij de gedacht Boris te verliezen begin te huilen. Ik heb een tijd gehad dat hij 1 nacht in de week bij pa sliep. Altijd huilen dat hij er niet was en toen was hij troueens nog jonger en kerngezond. Maar zonder die liefde te moeten missen lijkt mij nog veel erger. Zonder een enkel dier in huis kan ik echt niet. Als het niet meer zou lukken, dan ga ik wel elke dag met het dier van een ander op pad. Die liefde van zo'n dier wil ik echt niet missen, al is het gemis als ze je verlaten nog zo groot. Ik weet dat er tzt ook weer zo'n grote liefde zal zijn.

[judith1967]

Ik heb 2 de meest fantastische Duitse Staande langhaar gehad, Shabu is  19 januari 2000 op mijn schoot en in mijn armen overleden,nadat ik tegen haar gezegd heb, meissie het is goed,ga maar! Zij was ook bijna14 jaar! Radja is 4 februari geboren en 27 maart is ze bij ons gekomen! Echt 2 meest fantastische liefste honden ter wereld! Radja hebben wij moeten laten inslapen! Dat wat 22 november 2013.Maandag foto gemaakt,uitslag zou vrijdags pas komen,maar maandag hadden we de uitslag al! Tumor achter haar long die haar long aan het inkapselen was!  DA zei dat het een kwestie was van weken/maanden! Maar opeens zag ik de pijn in haar ogen en tijdens het hoesten stroomde de tranen uit haar ogen,dat was de woensdag na de uitslag! En voor mij was dat een teken! Meteen DA gebeld om een afspraak te maken om hier thuis te laten komen om haar die rotigge roze spuit te geven! Dat is dus vrijdags gebeurd op de dag dat wij eigenlijk de uitslag van de foto's zouden krijgen die we dus maandag al hadden!

Maar ik kan het niet meer, de onmacht die je voelt wanneer ze iets mankeren,ja konden ze op dat moment maar ff praten! We voelde die onmacht ook bij de jeuk (atopie) maar dat was zo goed als onder controle,door jullie hier op BP! Toen die onmacht met de oververhitting 16-07-13, ook dat onder controle, met de auto naar het bos,lopend op 5 minuten van ons huis,maar het water waar ze kon zwemmen en spelen,daar moesten we toch 20 minuten voor lopen,omdat ze niet meer de snelste was na de oververhitting! Ik verheugde me echt op de winter!! Dan was alles weer "normaal"!

De pijn van het laten gaan van mijn meissie zit nog zo diep, en doet zo'n vreselijk veel pijn, jaja nu nog! Ik huil tijdens het opgeschrijven van mijn reactie op dit topic! Ik kan ook niet meer naar het bos waar we vaak kwamen,in de winter met sneeuw zelfs 2 x per dag!

Om een lang verhaal,misschien vervuil ik dit topic wel,sorry daarvoor,kort te maken,maar ik moest wel ff uitleggen waarom voor mij geen hond meer! Gewoon de onmacht(pijn) en het moeten laten gaan wat je uit liefde voor je schat doet!

Heb nog wel dieren,een waanzinnig  lieve papegaai,die met Radja mee barfte, jatte vaak een kippen/eendennek van mijn meissie en vloog daarmee de huiskamer door ! En een parkietje is vorig jaar hier aankomen vliegen en heeft een gouden kooi gekregen,en nog een paar kippen,diamantduifjes,enz!

Mijn hart schreeuwt om een pup,maar ik kan het niet meer de pijn van onmacht,de pijn van afscheid nemen........

Sorry dat het zo lang verhaal is geworden en misschien ook wat warrig,maar dat komt door het huilen tijdens opschrijven!

Liefs Jacqueline

[judith1967]

Ik moet er  nu ook al niet aan denken aan de tijd dat Dorian er niet meer is.
Het doet zo ontzettend veel  pijn en wat zal ik hem gaan mssen

We hebben wel  zo beetje  besloten dat wij na Dorian geen andere hond meer nemen,maar of ik mij daaraan kan houden.
Marko wel.
Maar ik ben ook dan wel degene die het meeste doet met Dorian,ik denk dat daar ook wel een groot verschil inzit

Maar mocht er na Dorian wel een hond komen,dan geen pup,maar een herplaatser,en dan heb ik ook geen voorkeur,als die klik er maar  is
Dus kan er nog niet echt een duidelijk  Ja of Nee op geven.


Reptielen hebben wij ook,das eigenlijk meer de hobby van mijn man,en die kan niet zonder zijn reptielen,dus die zullen er altijd wel zijn, gok k zo

[inni]

Na Berre kwam er geen meer.....maar toen hij er niet meer was, was het huis zou koud en stil. Na een dikke week kon ik weer 's niet slapen en ging ik rondkijken op 't net....in Hellevoetsluis zaten er 5 pupjes van een mooie combinatie. 't Ja das te ver........... 's Anderndaag toch nog 's kijken....een paar dagen later mailen.....2weken later 's gaan kijken....nog twee weken later een keuze gaan maken en 3weken later gingen we Tobi halen. Zo'n rakker in huis deed deugd en toen enkele maanden later de vraag kwam of we een tweede pup zagen zitten.............NEEN 1 is genoeg....of toch......Boy maakt het geluk nog groter en wie weet..........

[pike]

Eerlijk gezegd, denk ik ook niet zonder huisdieren te kunnen  ik weet niet wat zwaarder is, ik denk zonder huisdieren is het één groot zwart gat. Ben absoluut geen mensen mens

Dat is een rake opmerking. Geen hond in huis is een leeg en stil huis. Ik ben ook geen mensen mens, nooit geweest ook. Dat vind ik trouwens wel een aardige uitdrukking.
Heb jij nooit een ander ras overwogen? Ik zit daar, nu ik een epilepsiehond heb, vaak aan te denken. Maar een ander ras geeft natuurlijk ook geen garantie. Mijn vorige honden zijn dood gegaan van ouderdom. Dat was altijd verschrikkelijk verdrietig, en nog steeds als ik aan hen terugdenk, maar ik had er geen moeite mee om daarna weer een nieuwe hond uit te zoeken. Nu ik zelf ervaren heb hoe het is als het anders uitpakt ben ik toch wel heel erg twijfelachtig geworden.

[Kinnie]

Hier ook heel kort ja!
Geen cavaliertjes meer, en waarschijnlijk ook geen 5 meer Wel blijf ik bij de golden, ik wil zelfs graag zelf verder met Mirre, indien alles dat over een paar jaar toe laat. Dus hoe dat allemaal gaat lopen, weet ik nu nog niet. Ik heb op zich niet een bepaald aantal in mijn hoofd wat de max is, het moet haalbaar zijn en blijven, ook vwb leeftijd verdeling. Nu is de verdeling goed te doen, de twee oudste kunnen nergens meer mee heen, lopen alleen nog korte wandelingen. De 3 jongste gaan samen wel mee. Dus dat is goed te verdelen en te doen.

[charmed]

Ik heb wel eens zitten denken aan een ander ras, maar de rassen die ik dan eventueel leuk zou vinden zit weer vol met epilepsie of andere problemen, dus dat schiet niet op. En tja, de sheltie past qua alles helemaal bij mij.

Ik had altijd van alles met ze willen doen, doggydance, schapendrijven etc. Maar dat alles was niet mogelijk met deze dames.
Mijn hart schreeuwt nu echt om iets afleiding, wat vreugde erbij, natuurlijk ga je er in het begin van uit dat je nu wel een gezonde hond zal krijgen (al durf ik dat nooit meer te hopen)

Na 5 honden met gebreken denk je dat je alles wel gehad hebt, maar het kon nog erger..

wie weet als er iets op mijn pad komt, wat ik aandurf.. maar voor nu zit er nog veel te veel pijn

Dat is een rake opmerking. Geen hond in huis is een leeg en stil huis. Ik ben ook geen mensen mens, nooit geweest ook. Dat vind ik trouwens wel een aardige uitdrukking.
Heb jij nooit een ander ras overwogen? Ik zit daar, nu ik een epilepsiehond heb, vaak aan te denken. Maar een ander ras geeft natuurlijk ook geen garantie. Mijn vorige honden zijn dood gegaan van ouderdom. Dat was altijd verschrikkelijk verdrietig, en nog steeds als ik aan hen terugdenk, maar ik had er geen moeite mee om daarna weer een nieuwe hond uit te zoeken. Nu ik zelf ervaren heb hoe het is als het anders uitpakt ben ik toch wel heel erg twijfelachtig geworden.

[smulpaap]

Ze zijn hier nu bijna 9 , 11 en bijna 13 . De kans bestaat dat ze ons (straks) kort na elkaar gaan verlaten .
Dat hebben we jaren geleden toen we zelf een stuk jonger waren ook eens meegemaakt
Binnen 9 maanden waren we er drie kwijt  ( twee daarvan waren onder de vier jaar ). Ik vond dat er aardig inhakken .
En ja met deze drie kunnen we dan (straks ) wel zeggen , ze zijn (aardig) oud geworden
En dat is dan ook veel waard . Maar wij merken wel naarmate we zelf wat ouder worden dat het ons veel zwaarder valt om een huisdier te gaan verliezen
Dat was 2,5 jaar geleden met Milo ook al het geval . Het baasje is ruim 14 geworden , is altijd goed gezond geweest . Maar pfff , wat stonden we daar emotioneel anders in
En als je zelf wat ouder word dan krijg je bv ook te maken met het verlies van je ouders , andere familieleden , vrienden die overlijden . Het blijft niet bij alleen een huisdier

[Berna]

Ja!

Geen katten meer. De huidige katten zijn nu 6. En ik hoop dat ze nog lang mee gaan. Maar daarna geen katten meer.
Honden zeker wel. We hebben ze niet alleen voor de gezelligheid en sport maar ook voor de jacht. Op jacht zonder goede hond is voor ons not done.

[pike]

Ik heb wel eens zitten denken aan een ander ras, maar de rassen die ik dan eventueel leuk zou vinden zit weer vol met epilepsie of andere problemen, dus dat schiet niet op. En tja, de sheltie past qua alles helemaal bij mij.

Ik had altijd van alles met ze willen doen, doggydance, schapendrijven etc. Maar dat alles was niet mogelijk met deze dames.
Mijn hart schreeuwt nu echt om iets afleiding, wat vreugde erbij, natuurlijk ga je er in het begin van uit dat je nu wel een gezonde hond zal krijgen (al durf ik dat nooit meer te hopen)

Na 5 honden met gebreken denk je dat je alles wel gehad hebt, maar het kon nog erger..

wie weet als er iets op mijn pad komt, wat ik aandurf.. maar voor nu zit er nog veel te veel pijn

Dat kan ik me heel goed voorstellen. Ik heb dat al met een hond.

[Eef+Stippels]

Ik heb 2 de meest fantastische Duitse Staande langhaar gehad, Shabu is  19 januari 2000 op mijn schoot en in mijn armen overleden,nadat ik tegen haar gezegd heb, meissie het is goed,ga maar! Zij was ook bijna14 jaar! Radja is 4 februari geboren en 27 maart is ze bij ons gekomen! Echt 2 meest fantastische liefste honden ter wereld! Radja hebben wij moeten laten inslapen! Dat wat 22 november 2013.Maandag foto gemaakt,uitslag zou vrijdags pas komen,maar maandag hadden we de uitslag al! Tumor achter haar long die haar long aan het inkapselen was!  DA zei dat het een kwestie was van weken/maanden! Maar opeens zag ik de pijn in haar ogen en tijdens het hoesten stroomde de tranen uit haar ogen,dat was de woensdag na de uitslag! En voor mij was dat een teken! Meteen DA gebeld om een afspraak te maken om hier thuis te laten komen om haar die rotigge roze spuit te geven! Dat is dus vrijdags gebeurd op de dag dat wij eigenlijk de uitslag van de foto's zouden krijgen die we dus maandag al hadden!

Maar ik kan het niet meer, de onmacht die je voelt wanneer ze iets mankeren,ja konden ze op dat moment maar ff praten! We voelde die onmacht ook bij de jeuk (atopie) maar dat was zo goed als onder controle,door jullie hier op BP! Toen die onmacht met de oververhitting 16-07-13, ook dat onder controle, met de auto naar het bos,lopend op 5 minuten van ons huis,maar het water waar ze kon zwemmen en spelen,daar moesten we toch 20 minuten voor lopen,omdat ze niet meer de snelste was na de oververhitting! Ik verheugde me echt op de winter!! Dan was alles weer "normaal"!

De pijn van het laten gaan van mijn meissie zit nog zo diep, en doet zo'n vreselijk veel pijn, jaja nu nog! Ik huil tijdens het opgeschrijven van mijn reactie op dit topic! Ik kan ook niet meer naar het bos waar we vaak kwamen,in de winter met sneeuw zelfs 2 x per dag!

Om een lang verhaal,misschien vervuil ik dit topic wel,sorry daarvoor,kort te maken,maar ik moest wel ff uitleggen waarom voor mij geen hond meer! Gewoon de onmacht(pijn) en het moeten laten gaan wat je uit liefde voor je schat doet!

Heb nog wel dieren,een waanzinnig  lieve papegaai,die met Radja mee barfte, jatte vaak een kippen/eendennek van mijn meissie en vloog daarmee de huiskamer door ! En een parkietje is vorig jaar hier aankomen vliegen en heeft een gouden kooi gekregen,en nog een paar kippen,diamantduifjes,enz!

Mijn hart schreeuwt om een pup,maar ik kan het niet meer de pijn van onmacht,de pijn van afscheid nemen........

Sorry dat het zo lang verhaal is geworden en misschien ook wat warrig,maar dat komt door het huilen tijdens opschrijven!

Liefs Jacqueline

Dat herken ik wel 


Wat voor mij scheelt is dat we nu een goede dierentolk kennen, en we dus met ze kunnen praten en dingen kunnen uitleggen.
(http://www.dierenkunnenpraten.nl)
Zij praat ook met overleden dieren en vertelde me hoe goed honden het na hun overlijden hebben, er is geen lijden meer. Ze kunnen altijd bij je zijn, overal mee naar toe.
Als je ze nodig hebt zijn ze bij je in de buurt. Ze weten hoe je je voelt.

[Dian]

Ik zie mij zelf niet zonder hond. Ik heb op verschillende vlakken ook heel veel aan ze. Rakker is nu 10 jaar, Laddy is nu al gekomen om straks niet in een gat te vallen dat ik zonder hond zit (al weet ik ook wel dat Laddy zelfs nog eerder zou kunnen gaan dan Rakker). Als Rakker er niet meer zou zijn, dan zou ik hetzelfde weer doen, dus al een 2e hond voordat de oudste over de regenboogbrug is. Zit nu zelfs al te kijken naar waar ik mijn volgende Cairn vandaan zou halen......... Het formaat zal niet groter worden, deze maat is nog fatsoenlijk mee te nemen. Kleiner wil ik niet. Als ik zie hoe heerlijk je met Laddy kunt stoeien, die zit echt stevig in elkaar en heeft brede, sterke poten, die breek je niet zo snel

[Michelle Vrolijk]

Ik zie mijzelf niet zonder dieren, ik vind het zo'n rijkdom om ze om me heen te hebben. Ik hoop dan ook niet dat ik ooit in de omstandigheden kom waarop het niet meer kan, bijv tzt  in een bejaardentehuis. Dat lijkt me zo afschuwelijk!

[Ulrike]

Ik zou niet zonder kunnen. Ik zou altijd wel twee honden willen hebben denk ik. Mits de omstandigheden zo zijn dat ik het ook voor de honden leuk genoeg vind. Ik heb wel een enorme zwak voor podenco's (alle maten) en galgo's. Een herderkruising zoals Finch en Saar is ook erg leuk.. Maar zeker zo'n knuffelig windhondje als Daya zou ik eigenlijk nooit willen missen. Maar zo zijn ze niet allemaal natuurlijk.. Ik weet niet of het ons dan wel lukt het bij twee te houden, ik vind dat zo moeilijk als er weer een herplaatser op ons pad komt met een speciale handleiding waarvan je echt zeker wilt weten dat het niet verkeerd terecht komt  . Maar vier honden is wel veel voor me merk ik. Tenminste op dit moment en in deze combinatie.

[bloemetje]

Geen katten meer en ook geen hamster. Minder dan vier honden al betwijfel ik of dat zou lukken en tamme ratjes wil ik zeker blijven houden