saluki schreef:
Weer helemaal gelijk,maar ik blijf erbij., als je willens en wetens fokt met erfelijke fouten in je reu of teef ben je fout bezigIk weet dat sommige rassen zoveel afwijkingen hebben dat dit algemeen geaccepteerd wordt maar dit is gelukkig bij mijn ras niet het geval.
Deze hoeft nog niet aan allerlei door de mens bedachte rariteiten te voldoen, zoals een plooi hier een vlek daar of juist niet, overbouwd, aflopend, rond, en ga zo maar door 
Ik blijf zoeken en kijk ook naar de mate van inteelt in de lijnen en wat Lizzy zegt het is niet de vraag of, maar wanneer je ras gaat omvallen
Ik geloof ook niet dat er ook maar iemand is die het in deze niet met je eens is hoor
. Als je weet dat je hond een erfelijke ziekte heeft of door kan geven, en je fokt er bewust mee door ben je nooit slim bezig. Aandoeningen waar je totaal geen grip op hebt (bv. epilepsie) of die zeker weten zieke honden gaan geven, vind ik heel erg.
Kanttekening voor mij blijft dat, zoals eerder al opgemerkt door Angelique, zaken als dragers voor mij wél belangrijk zijn om te weten zodat je goede beslissingen kan nemen, maar niet per definitie uitsluiting van de fok voor gevolg zouden moeten hebben. Genetische variatie weggooien om 1 gen wat prima te controleren is en waar nooit zieke honden door ontstaan, vind ik erg dom. En dan kom je dus ook weer uit bij de inteelt- en verwantschapspercentages.
Je moet als fokker nooit maar naar 1 gen kijken (tenzij dat ene gen voldoende reden biedt om een hond uit te sluiten van de fok natuurlijk), of alleen naar inteeltpercentage of alleen verwantschapspercentage. Voor mij gaat het besluiten tot inzetten van een bepaalde hond om het gaat om het totaalpakket: binnen en buitenkant, lichamelijk en geestelijke gezondheid.
Ik kan hier nu heel heilig gaan zeggen dat als ik ooit zou fokken met Alba dat ik een partner zoek die zo min mogelijk verwant is aan Alba, of dat ik puur en alleen kies voor de grootste kans op supergezonde pups, of dat ik karakter het 'allerbelangrijkste' vind zoals je op veel websites leest. Maar ik kán niet zeggen dat 1 ding bepalend zou zijn, het zou mij gaan om een heleboel zaken, zowel bij Alba als bij de reu als bij de combinatie van die twee. En ongetwijfeld zal het dan uitkomen op een compromis, een combinatie waarvan ik denk en hoop dat die het meest optimale resultaat op álle vlakken zal geven.
Ik kan wel eerlijk zeggen dat ik iemand ben die niet alleen denkt aan de generatie die je op dat moment 'maakt' maar ook wat ik met die generatie in de toekomst kan doen om later ook weer een zo goed mogelijk compromis te sluiten als dat zover komt. Op die manier kan je denk ik spreken over een 'bijdrage willen leveren aan een ras'.
).
Ook Lizzy wil hier en nu een hond die aan haar doelstelling voldoet, daarbij kijkt ze ook naar de toekomst, maar dat zal Ester ook zeker doen, omdat ze daar continue nieuwe goede honden zullen moeten hebben.
