Jantina schreef:
Ik zou heel graag willen dat het spontaan op gang kwam. Wil nu wel weten wat een wee is enzo. Voelt net of ik het toch niet afgemaakt heb! Maar ja wat doe ik er aan? 
Niemand had gedacht dat hij er nog in zou zitten. Maar daar denkt ie zelf anders over. Ach in kijk niet uit naar het inbrengen van een infuus en die ruggeprik, bibbers zelfs! Ben geen naalden held. Maar ja, ik krijg mijn kindje er voor terug en dat houd ik maar in m'n achterhoofd!
Ik vond die weeën 10x niks en dan heb ik niet eens persweeën gehad.
Ik kon helaas niet liggen zoals ik wilde, omdat ze dan de hartslagen van de kinderen niet konden meten en dat was iets wat ze toch echt wel wilde. Ik kon dus alleen maar op mijn rug liggen en het is behoorlijk irritant dat wanneer je pijn hebt, je niet kunt gaan liggen zoals je wilt.
Nadat de co-assistent gekeken had hoeveel ontsluiting ik had is ze gaan overleggen. Toen ze terug kwam werd me gezegd dat ze me klaar ging maken voor de OK. Geloof het of niet maar vanaf dat moment niet 1 wee meer gehad
(achteraf bleek ik maar 2cm ontsluiting gehad te hebben, dus ben blij dat ze me niet langer hebben laten liggen. Maar volgens alles ging het vrij rap allemaal)
Tja hoe voelt een wee aan? Ik vond het net aanvoelen alsof die in het midden (van de buitenkant dan) bij elkaar getrokken werd. Beetje moeilijk uit te leggen, vooral op schrift. Maar als je een shirtje op je buik vast pakt en dan dat stuk stof opdraait, probeer er een gevoel bij te krijgen als je bedenkt dat dat shirtje dan de binnenkant van je buik is en dat zijn dan weeën.
Harde buiken zijn dan iets minder pijnlijk, heeft echt het idee van krampen/spanning op je buik.
Het breken van de vliezen voel je niet, niet als pijnlijk in ieder geval. Je voelt een soort 'plopje'. Ik had met het verliezen van het 'water' het gevoel alsof ik urine verloor en vond dat mega vervelend. Heb maar eens het gevoel alsof je in je broek plast en je kunt het niet tegenhouden....
De ruggenprik viel op zich wel mee. Ik was er totaal niet bang voor, want het moest toch gebeuren. Eerst een klein prikje als verdoving voor de ruggenprik zelf en eenmaal verdoofd kwam de ruggenprik.
De rest vertel ik je maar niet want dat ging een beetje mis
Ik heb nu soms nog last van de plek waar ze geprikt hebben, tenminste 1 van de 2 keren want ze hebben mij 2x moeten prikken
Ben je bang voor bloedprikken? Dat stelt toch ook niet zo veel voor he? Dat wat je dan voelt (als goed geprikt word) is ook wat je ongeveer voelt met het inbrengen van het infuus. Het doet echt geen pijn.
Weet je wat leuk is Jantina. Dingetjes die je nu in je buik voelt, ga je straks herkennen bij je kindje. De hik bijvoorbeeld. Heeft jouw kindje al eens de hik gehad in de buik? Wanneer je kindje straks geboren is en eens de hik heeft zul je zien wat je gevoeld hebt.
Ik had 1 die heel vaak de hik had en zij duwde ook altijd met haar kont tegen de doppen van de CTG, tenminste ik dacht en ging er vanuit dat ze dat met haar kont deed gezien haar houding in de buik. Toen ze geboren was en de hik had, had ik echt zoiets van 'ja! dat is wat ik voelde!' en tijdens het verzorgen duwde ze zich met een been omhoog zodat haar kont flink de lucht in ging en toen had ik precies hetzelfde. Ik herkende de beweging/het beeld wat ik toen zag bij wat ik eerder voelde. Dat vond ik wel erg leuk.
Wat nu toevallig is, is dat het kindje wat in de buik vaak de hik had, nu nog altijd regelmatig de hik heeft. 9 van de 10x dat 1 van de 2 de hik heeft, is zij dat.
Ik wens de dames die met de laatste loodjes lopen heel veel sterkte en succes voor de bevalling!
