[MillyMol]

Ik geloof dat ik in deze fase van mevrouw zou eisen dat ze terug naar NL komt, de hond van je terugneemt en op zoek gaat naar een permanente oplossing.

Dat is volgens mij opname in een omgeving met een grote roedel honden zodat hij nooit alleen is.

Wat ik vind van de mevrouw die je heeft opgezadeld met een probleem dat zij gecreëerd heeft en waarmee ze jou heeft opgezadeld hou ik maar voor mezelf: voegt niets toe.



Ik heb diep medelijden met dat arme beest en ook met jou want je zit er maar mooi mee.

[Kaela]

Ohhhw Ellen, het was niet de bedoeling dat jij het je persoonlijk aan zou trekken

1) Jij kan hier niks aan doen
2) Jij kan hier echt niks aan doen
3) Je doet zoooo ontzettend je best!
4) Je bent (vind ik) door de eigenaren voor de leeuwen gegooid en jij zit nu
5) Met de gebakken peren....
6) Ik geloof er he-le-maal NIKS van dat de verlatingsangst in deze mate uit de lucht komt vallen
7) Een andermans probleem is nu ineens het jouwe geworden en dat vind ik niet fair
8) Uiteindelijk is vooral de hond de dupe. Niet jouw schuld maar wel de dupe

Wat een rot situatie

Maar ik vind dat het probleem terug moet daar waar het hoort. Bij de eigenaar.

Dit van A tot Z.

[Kaio]

Heb er niet meer zoveel aan toe te voegen geloof ik.
Een trieste situatie met alleen maar verliezers .

Ik kan je vriend geen ongelijk geven, dat ie straks moet gaan en ook niet meer terug hoeft te komen. Je zit met een hond met problemen waaraan je niet kunt doen wat zou moeten omdat de eigenaar andere wensen heeft, maar jullie zitten wel mooi zelf met het probleem opgescheept.
Ik zou je gewoon willen zeggen, kies dalijk voor jullie zelf !

[me and my boys]

Weet je wat t is..
Toen zijn eigenaar Jib kreeg(ik heb hem zelfs als pup bij de fokker gefotografeerd), was haar situatie nog stabiel.
Door factoren heeft ze toen een ander leven gekregen.. ze was al stewardes maar had wel iem naast haar.

Maar goed, ik snap jullie, echt wel maar ja
Hij is bij mij(ons) en ik zal er alles aan doen om hem een regelmatig leven te geven(tot April)
Hij is ontzettend lief...
Als we gewoon in huis zijn, onze rondjes doen, visite krijgen enz, is hij de ideale hond( oke bizar groot en sterk dat dan weer wel )
En ik snap wel dat als hij bij iem komt die lief voor hem is, eten geef, lekker op pad gaat ed dat ie zich daaraan vast klamt
Maar dit is obsessief gedrag..
We zijn al verder gekomen hoor, want in het begin ging hij alleen met mij mee, niet met vriendlief.
Dan ging hij in de ankers, trillen, kwijlen grote ogen en sprong op me of zat strak tegen me aan..
Dat doet ie niet meer, hij gaat gewoon met hem mee nu.
Ook met eten hoef ik er niet meer bij te zijn, hij nam gewoon een mega hap als ik weg liep en stakte bijna de moord.
En als Ridgeback zijnde kan hij gewoon echt apporteren, luisterd buiten best wel goed(oke, het is geen herder natuurlijk)
Dat was in t begin wel anders, riem eraf en moest maar wachten tot ie terug kwam.
Hij is lief, ontzettend lief, moeilijk en niet te bereiken als ie zoveel angst heeft..
Maar, inmiddels geef ik veel om deze lobbes en ik weet niet wat er met hem gaat gebeuren in April...
Heel stiekem heb ik gedacht.... ik hou hem
Maar dan ben ik bang dat ik een heel belangrijk iem in mijn leven kwijt raak en dat is niet de bedoeling.
Als wij Jiba wegbrengen....hoop ik zo dat hij t goed gaat krijgen, beter als bij mij.
Geen angst meer voor hem, want heel eerlijk....t is echt triest om te zien

Wij gaan strakjes lekker nog een stukje fietsen, hij lekker rennen in de polder, rollen in de blub, mega slierten slijm en vooral......een rennende bokkende hond die dan gelukkig is!

[Anne in Zweden]

Weet je wat t is..
Toen zijn eigenaar Jib kreeg(ik heb hem zelfs als pup bij de fokker gefotografeerd), was haar situatie nog stabiel.
Door factoren heeft ze toen een ander leven gekregen.. ze was al stewardes maar had wel iem naast haar.

Maar goed, ik snap jullie, echt wel maar ja
Hij is bij mij(ons) en ik zal er alles aan doen om hem een regelmatig leven te geven(tot April)
Hij is ontzettend lief...
Als we gewoon in huis zijn, onze rondjes doen, visite krijgen enz, is hij de ideale hond( oke bizar groot en sterk dat dan weer wel )
En ik snap wel dat als hij bij iem komt die lief voor hem is, eten geef, lekker op pad gaat ed dat ie zich daaraan vast klamt
Maar dit is obsessief gedrag..
We zijn al verder gekomen hoor, want in het begin ging hij alleen met mij mee, niet met vriendlief.
Dan ging hij in de ankers, trillen, kwijlen grote ogen en sprong op me of zat strak tegen me aan..
Dat doet ie niet meer, hij gaat gewoon met hem mee nu.
Ook met eten hoef ik er niet meer bij te zijn, hij nam gewoon een mega hap als ik weg liep en stakte bijna de moord.
En als Ridgeback zijnde kan hij gewoon echt apporteren, luisterd buiten best wel goed(oke, het is geen herder natuurlijk)
Dat was in t begin wel anders, riem eraf en moest maar wachten tot ie terug kwam.
Hij is lief, ontzettend lief, moeilijk en niet te bereiken als ie zoveel angst heeft..
Maar, inmiddels geef ik veel om deze lobbes en ik weet niet wat er met hem gaat gebeuren in April...
Heel stiekem heb ik gedacht.... ik hou hem
Maar dan ben ik bang dat ik een heel belangrijk iem in mijn leven kwijt raak en dat is niet de bedoeling.
Als wij Jiba wegbrengen....hoop ik zo dat hij t goed gaat krijgen, beter als bij mij.
Geen angst meer voor hem, want heel eerlijk....t is echt triest om te zien

Wij gaan strakjes lekker nog een stukje fietsen, hij lekker rennen in de polder, rollen in de blub, mega slierten slijm en vooral......een rennende bokkende hond die dan gelukkig is!

Tja, ik begrijp waarom iedereen zegt: kies voor jezelf, dit is niet jouw taak, etc. en daar hebben ze ook allemaal gelijk in, maar als ik in jouw schoenen stond, zou ik het ook niet kunnen hoor, de hond doorschuiven naar de volgende... Je hecht je toch aan zo'n beestje...

Hoe is hij met anderen honden? Vindt hij het leuk om te spelen met soortgenoten? Want dat zou denk ik de enige mogelijkheid zijn, als hij goed met andere honden kan; dan zou je kunnen zoeken naar een oppas met meerdere honden, zodat hij nooit alleen is, ook als baasje of vrouwtje even weg moet. Maar ik moet opbiechten dat ik te weinig ervaring met verlatingsangst heb om te weten of verlatingsangst daarmee kan worden opgelost/verminderd.

Als dat wat je vriendin aan het opbouwen is in het buitenland klaar is, gaat Jiba dan met haar mee verhuizen daarheen?

Ik vind het onwijs lief en knap van je dat je je zo voor hem inzet. En het klinkt alsof er toch wel iets vooruitgang is op een paar punten (wandelen met je vriend, eten), dus hopelijk komt er nog iets meer vooruitgang bij zodat het voor jullie allemaal vol te houden is tot april.

Dikke knuffel, omdat je zo'n groot en goed hart hebt!

[Charlie Angel]

Je hecht je aan hem, dat is zoals het gaat. Hij heeft ook veel lieve, geweldige kanten en je weet dat hij dit niet doet om jou dwars te zitten. Het is ook zo verdrietig en zwaar om hem zo dan te zien. Je hecht, dus vreselijk om hem dan weer ergens anders heen te doen. Maar je eigen leven en liefde is belangrijk Ellen, soms is het niet zoals je zou willen. Je doet nu meer dan alles voor hem en dat is al bijzonder genoeg.
Ik hoop oprecht dat hij ergens heen kan waar hij kan blijven, wellicht met meer honden, maar ook dat werkt niet altijd. Maar dat is niet aan jou, jij zal hem ook weer los moeten laten, hoe moeilijk ook.

[me and my boys]

Tja, ik begrijp waarom iedereen zegt: kies voor jezelf, dit is niet jouw taak, etc. en daar hebben ze ook allemaal gelijk in, maar als ik in jouw schoenen stond, zou ik het ook niet kunnen hoor, de hond doorschuiven naar de volgende... Je hecht je toch aan zo'n beestje...

Hoe is hij met anderen honden? Vindt hij het leuk om te spelen met soortgenoten? Want dat zou denk ik de enige mogelijkheid zijn, als hij goed met andere honden kan; dan zou je kunnen zoeken naar een oppas met meerdere honden, zodat hij nooit alleen is, ook als baasje of vrouwtje even weg moet. Maar ik moet opbiechten dat ik te weinig ervaring met verlatingsangst heb om te weten of verlatingsangst daarmee kan worden opgelost/verminderd.

Als dat wat je vriendin aan het opbouwen is in het buitenland klaar is, gaat Jiba dan met haar mee verhuizen daarheen?

Ik vind het onwijs lief en knap van je dat je je zo voor hem inzet. En het klinkt alsof er toch wel iets vooruitgang is op een paar punten (wandelen met je vriend, eten), dus hopelijk komt er nog iets meer vooruitgang bij zodat het voor jullie allemaal vol te houden is tot april.

Dikke knuffel, omdat je zo'n groot en goed hart hebt!

Hij 'kan' met andere honden, niet met zwarte honden.
Hij is een x door 3 rottweilers gegrepen en tot overmaat bij mij door een uit de auto stuivende labrador teefje.
Mijn ervaring is inmiddels dat hij heel wisselend is met honden, zo kijk ik naar hem en staat ie mega te borstelen en zachtjes te grommen...om de x erna kwispelend er naar toe te willen.
Hij gaat wel los maar omdat hij zo mega groot is en vooral heel sterk laat ik hem liever niet bij andere...
Ik weet het niet, ze wilt niet dat ie dat end in de bagageruimte in een bench zit maar ja, dat betekend dan dat ie toch steeds wisselende huisjes heeft, krijgt.

[me and my boys]

kijk nou....

[Anne in Zweden]

't Is inderdaad een joekel, zo te zien! En een lieverd ook.

[Tibbies]

Ahhhh, wat een kanjer. Ik begrijp dat hij je hart heeft gestolen


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[dinky89]

Ja, hij heeft zo'n enorm lieve uitstraling

[smulpaap]

Ahhhh, wat een kanjer. Ik begrijp dat hij je hart heeft gestolen


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Nou . Ik begrijp ook dat deze hond je hart heeft gestolen
Maar wat lijkt het me moeilijk Ellen , straks afscheid te moeten nemen van deze lieverd
In de wetenschap dat ie weer van huisje naar huisje gaat pff
Waarschijnlijk heb jij het er moeilijker mee dan de eigenaar.
Ik heb ook een zwak voor herplaatsers , het is 9 keer gelukt . Maar 1 keer niet . De beslissing om weer afstand te nemen is met het verstand genomen . Maar het gevoel een verschrikking vond ik het . Ik had het er laatst over met mijn vriend , en na al die jaren kreeg ik weer een brok in mijn keel . Dat moment van afscheid nemen , ik vergeet het nooit meer . Dat beeld staat voor altijd op mijn netvlies
Het is echt een dilemma , wat je beschrijft , je eigen leven ligt stil . En als ik dan die foto's zie , daar smelt je toch van