Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke
dinky89 schreef: Er is in wereld draait door ook wel eens zo'n bijna volledig verlamde jongen te gast geweest. Die kon volgens mij ook alleen maar met zijn ogen knipperen en volgens mij nog een klein beetje 4 handen gebarentaal. Hij gaf zijn kwaliteit van leven echter iets van een 9 ofzo. Daar heb ik toen echt van staan te kijken.Dit is echt heel erg klok-klepel hoor maar ik heb ooit ergens gelezen dat op het moment dat je verlamd raakt, je breekt je rug oid, dat er door het onderbreken van die zenuwstroom een hormoon vrij komt wat doet denken aan serotonine waardoor je als het ware door je lijf gedwongen word de situatie beter te accepteren als je nu zou denken.
Het verschilt in mijn ogen ook enorm wanneer iets ondraaglijk lijden wordt van persoon tot persoon.
Annemarie Rijnveld schreef: dit hangt dus af of je al een document hebt ondertekend ten tijde van wilsbekwaamheid, zo ja, dan kan er wel worden ge-eutaniseerd, maar dan moet je een meewerkende arts hebben...niet alle artsen werken hier aan mee...sommige wèlNou is mijn eigen wilsverklaring hier binnen gekomen en getekend in 2011 maar ik heb 'm er even bij gepakt. Het begeleidend schrijven van de NVVE zegt:
Lizzy schreef: Nou is mijn eigen wilsverklaring hier binnen gekomen en getekend in 2011 maar ik heb 'm er even bij gepakt. Het begeleidend schrijven van de NVVE zegt:Lizzy, er is een aanhangsel aan die wet
"clausule dementie: de medische mogelijkheden om al vroeg de diagnose 'dementie' te stellen nemen toe. Dat betekent dat mensen bij wie een beginnende dementie wordt vastgesteld al vroeg met hun arts over de mogelijkheden van euthanasie kunnen praten. Eerder dan vroeger zijn artsen bereid om aan zo'n euthanasieverzoek tegemoed te komen, maar alleen op een moment dat de patient nog wilsbekwaam is, dat wil zeggen dat de patient nog in staat is zelf de beslissing te nemen over zijn levenseinde. Wie 'te lang wacht' laat de kans voorbij gaan; vooralsnog zijn artsen niet bereid euthanasie toe te passen bij mensen in een vergevorderd stadium van dementie".
Dus ik weet niet wanneer dit volgens jou veranderd is?
net een filmpje gezien...erg indringendAnnemarie Rijnveld schreef: Ik weet het niet, ik vind de materie gewoon veel te complex en vel geen enkel oordeel over noch artsen meewerkend of niet, noch mensen die tegen of juist voor euthanasie zijn, om welke reden dan ook...het onderwerp is zo ontzettend emotioneel geladen en de regelgeving betreffende euthanasie is nu eenmaal zoals die is...en gelukkig ook maar, dat het gebonden is aan allerlei protocollen, want als ik zou willen, kan ik heel gemakkelijk en subtiel mijn moeder beinvloeden en er snel een einde aan laten maken.Nee, natuurlijk ga je dat niet op de spits drijven. Jouw moeder is zelf in dubio. Om haar persoonlijke redenen. Het gaat erom dat mensen die wel zeker weten wat ze willen, hoe ze het willen en wanneer ze dat willen, dat moeten kunnen. Als arts kun je toch wel inschatten in hoeverre iemand iets echt wil. Lijkt me. Daar hoef je geen arts voor te zijn. En voor die mensen, die het zeker weten op alle fronten hoeft er helemaal niet moeilijk gedaan te worden.
Ik weet op mijn beurt van een oude dame die tot 5 keer toe het euthanasie team heeft weggestuurd, omdat zij toch eigenlijk vond dat het misschien nog wel kon en de pijn te dragen was. Dit ter illustratie dat een zorgvuldige manier van het uitvoeren van euthanasie alleen maar goed is.
Ik leef nu in deze situatie 24 uur per dag met mijn moeder, zij heeft altijd duidelijk gezegd tegen ons en behandelend arts dat voor haar het leven als demente geen enkele waarde heeft en nooit en te nimmer in een verpleeghuis zou willen worden opgenomen. In dat geval en ook bij ondraaglijke ziekte en bij overlijden echtgenoot wil zij stopzetting medicijnen en behandelingen en/of euthanasie. Maar zij heeft nooit iets op schrift gesteld.
Wij hebben dus voor de zoveelste keer een geriatrisch onderzoek laten doen om nogmaals haar wilsbekwaamheid te laten vaststellen...daarop volgend naar een euthanasie consulent geweest, ons goed laten informeren en documenten meegekregen die moeders heeft ondertekend...
Maar hier komt nu het vreselijke dilemma: zij geeft aan, herhaaldelijk, dat zij niets liever wil dan bij mijn vader zijn, maar heeft mijn vader op zijn sterfbed beloofd zich niet het leven te benemen en vraagt mij om advies.
Ik mag, kan en wil haar niet beinvloeden in deze beslissing, de consulent heeft dit al met haar besproken dus ik herhaal hetgeen hij heeft geadviseerd.
Het onderwerp wordt niet aangeroerd, tenzij ik er zelf over begin...maar dit is niet eerlijk eigenlijk, want mijn moeder moet helemaal uit eigen beweging beslissen wat en hoe en wanneer...ik weet dat zij dood wil (bij tijd en wijle, volgens mij, maar dit terzijde) en dat zij dat vroeger altijd heeft gewenst, maar euthanasie moet gebeuren binnen afzienbare tijd, aan het eind van het jaar ga ik weer terug naar Italie, en dan zou mijn moeder dus al zijn opgenomen, en is euthanasie niet meer mogelijk....
Wat doe je dan? De boel op de spits drijven? Ik geloof dat inderdaad iedere euthanasie aanvraag individueel moet worden bezien, en dat er geen standaard pakket voor kan worden geregeld met bijvoorbeeld een pilletje dat vrij kan worden verstrekt aan een ieder die er om komt vragen...het zet de deur open naar misbruik, niet van degene die er om vraagt, maar van degene die er voordeel bij zou kunnen hebben.
Annemarie Rijnveld schreef: Lizzy, er is een aanhangsel aan die wetDat aanhangsel bestond in de tijd van mijn schoonmoeder dan kennelijk nog niet. Die is niet eens geholpen met euthanasie toen ze nog goed was. Zij kon kiezen uit hulp bij zelfdoding of niks.
Annemarie Rijnveld schreef: Lizzy, er is een aanhangsel aan die wetIk zal hem hier ook even delen
Lizzy schreef: Dat aanhangsel bestond in de tijd van mijn schoonmoeder dan kennelijk nog niet. Die is niet eens geholpen met euthanasie toen ze nog goed was. Zij kon kiezen uit hulp bij zelfdoding of niks.Ik weet niet uit welk jaar het filmpje is of wanneer de opnames zijn gemaakt. Minister Borst was nog in leven, maar ik weet niet of zij tijdens het interview nog steeds minister was of ex-minister..
Esther Q schreef: Nee, natuurlijk ga je dat niet op de spits drijven. Jouw moeder is zelf in dubio. Om haar persoonlijke redenen. Het gaat erom dat mensen die wel zeker weten wat ze willen, hoe ze het willen en wanneer ze dat willen, dat moeten kunnen. Als arts kun je toch wel inschatten in hoeverre iemand iets echt wil. Lijkt me. Daar hoef je geen arts voor te zijn. En voor die mensen, die het zeker weten op alle fronten hoeft er helemaal niet moeilijk gedaan te worden.Dat kan niemand met zekerheid zeggen, of zij in dubio is of niet...bij dementerende mensen is dat echt heel moeilijk
Lizzy schreef: vooralsnog zijn artsen niet bereid euthanasie toe te passen bij mensen in een vergevorderd stadium van dementie".Kijk dat bedoel ik... Dat is een situatie waarvan men bij goede doen zegt "daar wil ik niet in komen te zitten". Maar als dat moment dan daar is dan mag/kan het niet meer... Ik vind dat zo krom!
zurca schreef: Kijk dat bedoel ik... Dat is een situatie waarvan men bij goede doen zegt "daar wil ik niet in komen te zitten". Maar als dat moment dan daar is dan mag/kan het niet meer... Ik vind dat zo krom!heb je het filmpje gezien, waar Frans aan het woord komt?
