Borke schreef:
Bovenstaande adviezen zijn goed!
Misschien is het een combinatie van hormonen, het feit dat Duuk zich meer thuis voelt, hij niet weet hoe hij met de drukkere vrijere Nelson om moet gaan.
Wat ik bij onze Spaanse Schone Sofi zie, is dat zij geen waarschuwingen kan geven.
Borke had een heel scala van eerst kalmerende signalen, dan zacht grommen, harder grommen, blafjes, hard blaffen en dan kwam hij pas verder in actie. Dat was dan meestal al niet meer nodig.
Borke die wij van pup af aan hadden, was een zelfverzekerde hond, bijna nergens bang van en als hij bang was dan ging hij als een echte stabij achter mij staan en dan mocht ik het voor hem oplossen.
Sofi daarentegen begint meteen met keihard blaffen, alles wat daarvoor zat bij Borke, dat beheerst zij niet.
Ik denk ook echt dat als we haar zouden willen mishandelen, dat ze niets zou doen.
Ik heb me laten vertellen dat dat typerend is voor honden die mishandeld zijn.
Als ik jouw verhaal zo lees, dan komt Duke misschien onvoldoende aan zijn rust.
Hij 'moet' immers steeds op zijn hoede zijn, wat onraad ligt in zijn beleving telkens op de loer.
Bij drukte in huis zou ik hem lekker zijn privacy gunnen alleen in de tuin of alleen in de garage.
Ik zou er denk ik voor zorgen dat hij 3/4 van de tijd of meer zonder Nelson is, zodat Duke zijn rust heeft.
In die tijd met Nelson wat speurspelletjes doen, goed voor zijn zelfvertrouwen en hij kan er veel mentale energie mee kwijt.
Pas goed op voor Nelson, het is zijn huis en je wilt hem niet leren vechten.
Hoe sneu ik het ook vind voor Duke, ik zou echt mijn eigen hond goed beschermen!
Wat goed van je dat je al die moeite voor Duke doet en deed, maar tjee wat een moeilijke hond is het.
Eerlijk gezegd vind ik dat zo'n hond, met alle stress van dien, niet naar NL had moeten worden gehaald.
Dank je!
Het klinkt heel bekend ja. Bij de rottweilers van mijn schoonouders wordt er ook wel gesnauwd, maar dat zie je aankomen. En dit zag ik echt niet aankomen. Het kan natuurlijk ook nog zijn dat Duuk zich te pletter schrok. Als hij écht bang is bijt hij. Dat is bijvoorbeeld ook de reden dat de kinderen niet in de buurt van de bench mogen komen.
Ik kan me voorstellen dat Duuk lag te slapen of te doezelen en er ineens 'iets' bij zijn mand staat.
Het is een leuke, lieve hond, maar wel één met een hele moeilijke achtergrond.
Het zijn best wat zorgen om op te passen. Ik vind het niet erg hoor, maar het valt me wel tegen. Niet in de zin van dat ik Duuk niet leuk vind, want het is echt een leuke hond, maar gewoon waar je met zo'n hond allemaal rekening mee moet houden. Dat je zo goed moet weten wat hij aankan en wat niet, en dat je altijd een vluchtweg voor hem moet houden zodat hij weg kan als het te spannend wordt.
Het is nu weer rustig. De huiskamer is even dicht, net als de bench van Nelson.
De honden lijken sneller van de schrik bekomen als ik
Overigens is Nelson wel erg voorzichtig geworden. Hij kijkt bij elke ruimte eerst waar Duuk is.
![Undecided :-\](./images/smilies/undecided.gif)
Ik zou hem het liefst vanavond alleen in huis hebben, maar ja, dat vind ik weer sneu voor Duuk...