[Ulrike]

Ik geloof dat het tijd wordt dat jij je opmerkingen voor je gaat houden. Ik kook hier van woede. Hoe DURF je te zeggen dat wij niet 100% blij met hem zijn?

Ik zeg gewoon de indruk die ik krijg hoor  . Of mag ik dat ook niet meer zeggen  . Bij Saartje reageerde je al eens in het topic dat je het heel extreem vond dat ze bang is voor andere mensen toen ik schreef dat ik zo ongelofelijk trots op haar was dat ze een snoepje van iemand had aangepakt. Je reageerde toen door te zeggen dat je dat toch wel normaal vond dat een hond dat doet en dat je het eerder schrikbarend vond dat zij het niet deed. Ook zei je dat je het toch normaal vond dat je met een hond gewoon op een zondag op drukkere plekken moet kunnen wandelen. En als ik dan lees wat je eigenlijk zou willen dat Oscar allemaal kan en waar hij niet past in dat ideale plaatje. Mag ik dan niet concluderen dat je niet 100% blij met hem bent? Ik zeg niet dat je niet 95% blij met hem bent hoor en dat je niet giga dol op hem bent  .

Het is helemaal waar dat je op een willekeurig opvangadres, maar zeker bij Danielle wat meer afwijkt van het standaard huishouden dan de meeste opvangadressen, niet weet hoe de hond zich bij je thuis gaat ontwikkelen. Maar dat is helaas altijd zo. Dat hebben wij bij voormalige opvangers ook gemerkt. Maar als ik dan lees hoe jij de situatie ervaart als giga extreem, dan doet me dat pijn als ik aan dat lieve hart van Oscar denk. Maar dat komt misschien omdat ik zelf erg in het circuit zit van de buitenlandse honden en dan juist een zwak heb voor de honden met meer problemen. Ik ben zo giga trots op onze honden hoe ze zich nog dagelijks ontwikkelen, zonder teveel van ze te verwachten. Elke angst of probleem wat ze overwinnen is gewoon leuk en meegenomen. In de eerste plaats voor henzelf omdat het leven dan weer wat makkelijker voor ze wordt. Niet omdat ik  dat zo graag wil.

En ik zeg ook echt niet dat je niks doet voor Oscar hoor!!! Helemaal niet. Maar als er zoveel aan een hond 'moet' gebeuren om de situatie optimaal te maken voor beide partijen dan vraag ik me wel af of er geen mismatsch is. Ik geloof echt dat je je ongelofelijk inzet voor hem.

[Ulrike]

Weet je wat ik nou vervelend vind, als ik gewoon eerlijk zeg dat ik om diverse redenen geen buitenlander in huis wil krijg je de wind van voren omdat er zoveel zielige hondjes zijn die een kans verdienen en ik dan maar een egoist ben dat ik een pup in huis haal.
De redenen waarom ik dat niet wil heb ik al vaker geuit maar daarop zo afgebrand dat ik dat wel uit mijn hoofd laat.

Ik hoop echt niet dat je je daarop afgebrand voelt door mij tenminste. Ik denk juist dat er minder buitenlanders geplaatst zouden moeten worden en stichtingen ook veel beter gescreend zouden moeten worden. Er worden gewoon veel te veel mismatches gemaakt waar buitenlandse honden een slechte naam van krijgen in het algemeen. Ieder kan alleen maar voor zichzelf bepalen wat voor hond met welke achtergrond het beste bij hem of haar past.

[Ulrike]

Kaela het spijt me als ik je pijn heb gedaan met mijn opmerking dat was niet de bedoeling. Maar het doet me zoveel pijn om te lezen hoe honden met een achtergrond bij velen niet voldoen aan hun verwachtingen en dan lijkt die hond of honden met een dergelijke achtergrond in het algemeen vaak tekort te schieten. En krijgen bijvoorbeeld buitenlandse honden een slechte naam. Ik lees in je berichten echt een zekere teleurstelling en dat vind ik gewoon zo jammer!

[zurca]

Weet je wat ik nou vervelend vind, als ik gewoon eerlijk zeg dat ik om diverse redenen geen buitenlander in huis wil krijg je de wind van voren omdat er zoveel zielige hondjes zijn die een kans verdienen en ik dan maar een egoist ben dat ik een pup in huis haal.
De redenen waarom ik dat niet wil heb ik al vaker geuit maar daarop zo afgebrand dat ik dat wel uit mijn hoofd laat.

Volgens mij ben ik weleens tegen je in gegaan als het gaat om een buitenlandse hond in huis nemen of niet. Iemand afbranden hoop ik toch niet gedaan te hebben...
Soms hebben mensen gewoon een heel verkeerde kijk op een buitenlandse hond. Noemen ze redenen om "tegen" te zijn die gewoon niet kloppen , ja dan kan ik niet op mijn handen gaan zitten maar zal proberen op een nette manier (hoop ik dan toch) uit te leggen dat men die dingen verkeerd ziet/oordeel over heeft.

Verder ben ik het helemaal eens met Ulrike, er zou kritischer gekeken moeten worden naar de stichtingen die honden vanuit het buitenland bemiddelen dat zou al veel problemen op kunnen lossen want de stichtingen die wel hun werk goed doen, doen hun uiterste best om een "mismatch" te voorkomen waardoor er zowiezo al minder honden geplaatst zouden worden en waardoor men meer positieve ervaringen zou hebben....

[Kaela]

Ik zeg gewoon de indruk die ik krijg hoor  . Of mag ik dat ook niet meer zeggen  . Bij Saartje reageerde je al eens in het topic dat je het heel extreem vond dat ze bang is voor andere mensen toen ik schreef dat ik zo ongelofelijk trots op haar was dat ze een snoepje van iemand had aangepakt. Je reageerde toen door te zeggen dat je dat toch wel normaal vond dat een hond dat doet en dat je het eerder schrikbarend vond dat zij het niet deed. Ook zei je dat je het toch normaal vond dat je met een hond gewoon op een zondag op drukkere plekken moet kunnen wandelen. En als ik dan lees wat je eigenlijk zou willen dat Oscar allemaal kan en waar hij niet past in dat ideale plaatje. Mag ik dan niet concluderen dat je niet 100% blij met hem bent? Ik zeg niet dat je niet 95% blij met hem bent hoor en dat je niet giga dol op hem bent  .

De opmerkingen die jij er nu bij haalt gaan over wat ik "normaal" vind voor een normale huishond. Ik vind dat een normale huishond niet bang hoeft te zijn voor vreemden en op drukke plaatsen moet kunnen wandelen. Ik heb nooit gezegd dat ik dat "maar eventjes" van Oscar verwacht.
Ik ben dol op Oscar zoals hij is. Maar het is VERREKTE hard werken om dingen te kunnen die bij het normale leven horen. Ik ben nu alweer een week aan het trainen om hem een prikje te geven, omdat hij pijn heeft en hij onderzocht moet worden bij de dierenarts. Dat kun jij een te hoge verwachting vinden, ik wil dat als mijn dier ziek is, hij onderzocht kan worden. Verder heb ik geen verwachtingen van Oscar. Verwacht ik dat hij alleen moet kunnen blijven? Nee, we zijn 24/7 bij hem, of hij gaat met ons mee. Verwacht ik dat hij met vreemden moet kunnen? Nee, wij zorgen 100% voor hem en met bezoek mag hij in zijn bench, op straat hoeft hij geen kennis te maken enz. Verwacht ik dat hij in sporten presteert? Nee, ik bied hem van alles aan omdat het een leergierige werkhond is. Alles op zijn niveau, voor zijn plezier. Wat niet lukt, lukt niet, waar hij blij van wordt, word ik ook blij van.

Het is helemaal waar dat je op een willekeurig opvangadres, maar zeker bij Danielle wat meer afwijkt van het standaard huishouden dan de meeste opvangadressen, niet weet hoe de hond zich bij je thuis gaat ontwikkelen. Maar dat is helaas altijd zo. Dat hebben wij bij voormalige opvangers ook gemerkt. Maar als ik dan lees hoe jij de situatie ervaart als giga extreem, dan doet me dat pijn als ik aan dat lieve hart van Oscar denk. Maar dat komt misschien omdat ik zelf erg in het circuit zit van de buitenlandse honden en dan juist een zwak heb voor de honden met meer problemen. Ik ben zo giga trots op onze honden hoe ze zich nog dagelijks ontwikkelen, zonder teveel van ze te verwachten. Elke angst of probleem wat ze overwinnen is gewoon leuk en meegenomen. In de eerste plaats voor henzelf omdat het leven dan weer wat makkelijker voor ze wordt. Niet omdat ik  dat zo graag wil.

En ik zeg ook echt niet dat je niks doet voor Oscar hoor!!! Helemaal niet. Maar als er zoveel aan een hond 'moet' gebeuren om de situatie optimaal te maken voor beide partijen dan vraag ik me wel af of er geen mismatsch is. Ik geloof echt dat je je ongelofelijk inzet voor hem.

Ik denk serieus dat er voor Oscar helemaal geen match was. Oscar is serieus niet helemaal goed in zijn hoofd. Er is iets met hem gebeurd waardoor er iets in zijn hoofd mis is. Hij kan bepaalde dingen niet leren. Hij blijft in situaties veel angstiger dan zou horen. Hij blijft bepaalde dingen niet kunnen verwerken. Er zit dus een grens aan wat kan met hem. Wij kennen die grenzen inmiddels, wij respecteren die en wij hebben ons hele leven daarop aangepast. Ik geloof niet dat je een betere match voor Oscar kan vinden. Niet om onszelf op te hemelen, maar wat zie jij dan als een betere match? Even een kleine opsomming: hij kan niet los, want hij jaagt en dood, hij kan niet met katten, hij kan niet met kinderen, hij kan niet (in de zin van NOOIT) alleen zijn, hij bedient zich van serieuze angstagressie indien nodig, hij kan slecht met de meeste volwassen reuen, hij raakt compleet van slag van bezoek en mensen aan de deur, hij laat zich in het geheel niet door iemand anders dan mij fysiek behandelen en dan enkel en alleen op de manier die ik getraind heb. Nou, kom maar op, waar zou jij hem plaatsen?

Maar wat ik niet snap he, is dat jij mijn ervaring van de situatie als extreem, als zo pijnlijk ervaart vanwege Oscar zijn lieve hart. Is het niet mogelijk dat een situatie extreem is en dat wij toch 100% blij zijn met dat lieve hart van Oscar?

Denk jij nou echt, dat als wij niet 100% blij met Oscar waren, dat we ook maar de helft voor hem zouden doen, wat we nu doen? Want laten we even voorop stellen, voor mijn complete klaagzang over wat er allemaal mis is aan Oscar, dat Oscar voor ons gewoon simpelweg de meest fantastische fijn lieve hond is die wij ons wensen kunnen. Mét een dikke handleiding en een groot pakket aan zorgen en dát noem ik extreem. Maar dat staat los van hoe wij Oscar als ons maatje ervaren.

Serieus voorstel: kom een keer langs! Kom op een zondag, zie wat hij doet als jij binnen komt, ga mee naar onze training en wandel een rondje met ons om. Zie hoe we met hem omgaan en hoe dat enerzijds enorm gecompliceerd en anderzijds zo volledig normaal en vanzelfsprekend voor ons is.

En dan nog iets: je kunt niet verwachten dat een hond is en blijft zoals hij in een opvang is. Een hond leert, wordt volwassen, doet ervaringen op. En zelfs bij perfecte bazen en perfecte matches gaat dat niet altijd goed. Oscar zijn dierenartstrauma: deels zijn angstige achtergrond, deels een hele vervelende ervaring bij de dierenarts. Dat kan, dat gebeurd. Hou dan niet vast aan "ja maar toen was ie zooooo lief". Hij is nog steeds lief, maar niet meer voor de dierenarts en dat is logisch. Zo gaat dat in het leven, niets blijft altijd gelijk.

[Lil]

Zonder persoonlijk te kennen dacht ik dat daar waar jij Oscar vandaan hebt ook enigszins begeleiding kon bieden, dat heb ik verkeerd begrepen toen. Wist ik echt niet. Ben op een andere hond gevallen.

En voor de mensen die hebben over 100% blij. Zowel over mijn pup als mijn herplaatser ik ben 500% blij en 500% teleurgesteld in beiden. Kop op ik ben mens. Zij zijn levende wezens: hond. En we hebben emoties gelukkig en blij en ongelukkig en teleurgesteld. Kortom alle emoties. We leven 24 uur per dag samen in vreugde en verdriet. Ik weet zeker dat mijn ouders niet 100% blij met mij zijn (geweest) en dat tevens weer 100% wel zijn. Dat is toch normaal mens zijn? Gaat nergens over die discussie je houdt van elkaar en je hebt tevens dingen die je liever niet ziet of het je kind, je partner of je huisdier is.

[Kaela]

[quote="Ulrike"]
Kaela het spijt me als ik je pijn heb gedaan met mijn opmerking dat was niet de bedoeling. Maar het doet me zoveel pijn om te lezen hoe honden met een achtergrond bij velen niet voldoen aan hun verwachtingen en dan lijkt die hond of honden met een dergelijke achtergrond in het algemeen vaak tekort te schieten. En krijgen bijvoorbeeld buitenlandse honden een slechte naam. Ik lees in je berichten echt een zekere teleurstelling en dat vind ik gewoon zo jammer!
[/quote]

Dank je dat je dit zegt. Ik heb al een heel stuk geschreven en dat volstaat. De teleurstelling die je leest, gaat niet over Oscar als persoonlijkheid, maar over de enorme handleiding en pakket aan zorgen. Dat zijn wat mij betreft 2 losse dingen. Maar in tekst kan ik dat niet goed uitleggen, ik hoop dat mijn andere post daar wel een idee van geeft. En mijn voorstel is serieus, kom een keer langs, zie het met eigen ogen.

[Kaela]

[quote="Lil"]
Zonder persoonlijk te kennen dacht ik dat daar waar jij Oscar vandaan hebt ook enigszins begeleiding kon bieden, dat heb ik verkeerd begrepen toen. Wist ik echt niet. Ben op een andere hond gevallen.

En voor de mensen die hebben over 100% blij. Zowel over mijn pup als mijn herplaatser ik ben 500% blij en 500% teleurgesteld in beiden. Kop op ik ben mens. Zij zijn levende wezens: hond. En we hebben emoties gelukkig en blij en ongelukkig en teleurgesteld. Kortom alle emoties. We leven 24 uur per dag samen in vreugde en verdriet. Ik weet zeker dat mijn ouders niet 100% blij met mij zijn (geweest) en dat tevens weer 100% wel zijn. Dat is toch normaal mens zijn? Gaat nergens over die discussie je houdt van elkaar en je hebt tevens dingen die je liever niet ziet of het je kind, je partner of je huisdier is.
[/quote]

Het is niet dat er niet thuis gegeven werd hoor, contact is altijd prima geweest. Maar wij hadden met Oscar een hele goede GT nodig en geen huis tuin en keuken advies. Dus tja, wat is begeleiding, wat is hulp? Ik denk dat niemand verwacht had wat er is gebeurd, wij dachten aan Oscar een bangerd in huis te hebben gehaald. Hij kon met katten, hij kon alleen. Maar dat heeft anders uitgepakt en zo is het gewoon. Ik neem dus ook niemand iets kwalijk, er is gebeurd wat is gebeurd.

Verder: Bedankt aan iedereen die voor mij reageerde op Ulrike! En sorry Marloes dat we zo afdwalen in jou topic.

[Lil]

[quote="Kaela"]
Het is niet dat er niet thuis gegeven werd hoor, contact is altijd prima geweest. Maar wij hadden met Oscar een hele goede GT nodig en geen huis tuin en keuken advies. Dus tja, wat is begeleiding, wat is hulp? Ik denk dat niemand verwacht had wat er is gebeurd, wij dachten aan Oscar een bangerd in huis te hebben gehaald. Hij kon met katten, hij kon alleen. Maar dat heeft anders uitgepakt en zo is het gewoon. Ik neem dus ook niemand iets kwalijk, er is gebeurd wat is gebeurd.

Verder: Bedankt aan iedereen die voor mij reageerde op Ulrike! En sorry Marloes dat we zo afdwalen in jou topic.
[/quote]

Blij te lezen dat er goed contact was! Dat bedoelde ik dat ik iets heeeeeel anders bedoelde dan jij. Onze Spanjaard had buiten aanpassingsproblemen en ziekte totaal geen issues, ging mij erom dat je een hond laat overvliegen, je afvraagt of dit de hond is die je bedoelde (dat was wel zo, maar we waren erg verbaasd over uiterlijk. Niet alleen afwijkend formaat, maar ook  andere vacht kleur dat laatste bleek door de leishmania te komen) en je wilt  vragen stellen over hoe laat je zo'n hond het beste wennen en je krijgt geen respons dat was mijn issue en daarom zei ik dat Oscar een ander verhaal was. Omdat ik niet verwachtte dat jij nul reactie zou hebben gekregen van die persoon ;) en gelukkig klopt dat. Dat de rest zeer extreem is ja.  Bij puppy Boris hebben we 4 gt's gehad. Toch was er contact via de da die hem aan ons bemiddeld had. Die da stond op een gegeven moment ook met roze spuit totdat een vreemde methode aansloeg. Dat gebeurde dus met pup.

Verder weet je hoe ik over jullie denk ( kus).

Ik stop ook met topic vervuilen. Ben niet voor of tegen heb wel eigen ervaringen en meningen en hoop dat mensen daardoor iets kunnen leren. Hoeven ze mijn fouten niet meer te maken ;)

[Ulrike]

[quote="Kaela"]
Ik denk serieus dat er voor Oscar helemaal geen match was. Oscar is serieus niet helemaal goed in zijn hoofd. Er is iets met hem gebeurd waardoor er iets in zijn hoofd mis is. Hij kan bepaalde dingen niet leren. Hij blijft in situaties veel angstiger dan zou horen. Hij blijft bepaalde dingen niet kunnen verwerken. Er zit dus een grens aan wat kan met hem. Wij kennen die grenzen inmiddels, wij respecteren die en wij hebben ons hele leven daarop aangepast. Ik geloof niet dat je een betere match voor Oscar kan vinden. Niet om onszelf op te hemelen, maar wat zie jij dan als een betere match? Even een kleine opsomming: hij kan niet los, want hij jaagt en dood, hij kan niet met katten, hij kan niet met kinderen, hij kan niet (in de zin van NOOIT) alleen zijn, hij bedient zich van serieuze angstagressie indien nodig, hij kan slecht met de meeste volwassen reuen, hij raakt compleet van slag van bezoek en mensen aan de deur, hij laat zich in het geheel niet door iemand anders dan mij fysiek behandelen en dan enkel en alleen op de manier die ik getraind heb. Nou, kom maar op, waar zou jij hem plaatsen?

Maar wat ik niet snap he, is dat jij mijn ervaring van de situatie als extreem, als zo pijnlijk ervaart vanwege Oscar zijn lieve hart. Is het niet mogelijk dat een situatie extreem is en dat wij toch 100% blij zijn met dat lieve hart van Oscar?

Denk jij nou echt, dat als wij niet 100% blij met Oscar waren, dat we ook maar de helft voor hem zouden doen, wat we nu doen? Want laten we even voorop stellen, voor mijn complete klaagzang over wat er allemaal mis is aan Oscar, dat Oscar voor ons gewoon simpelweg de meest fantastische fijn lieve hond is die wij ons wensen kunnen. Mét een dikke handleiding en een groot pakket aan zorgen en dát noem ik extreem. Maar dat staat los van hoe wij Oscar als ons maatje ervaren.

Serieus voorstel: kom een keer langs! Kom op een zondag, zie wat hij doet als jij binnen komt, ga mee naar onze training en wandel een rondje met ons om. Zie hoe we met hem omgaan en hoe dat enerzijds enorm gecompliceerd en anderzijds zo volledig normaal en vanzelfsprekend voor ons is.

En dan nog iets: je kunt niet verwachten dat een hond is en blijft zoals hij in een opvang is. Een hond leert, wordt volwassen, doet ervaringen op. En zelfs bij perfecte bazen en perfecte matches gaat dat niet altijd goed. Oscar zijn dierenartstrauma: deels zijn angstige achtergrond, deels een hele vervelende ervaring bij de dierenarts. Dat kan, dat gebeurd. Hou dan niet vast aan "ja maar toen was ie zooooo lief". Hij is nog steeds lief, maar niet meer voor de dierenarts en dat is logisch. Zo gaat dat in het leven, niets blijft altijd gelijk.
[/quote]

Kaela ik zou serieus op je voorstel ingaan als ik zelf niet hier een hond zou hebben zitten met verlatingsangst  . En ik geloof ook zo dat je heel veel voor Oscar doet hoor! En dat je veel van hem houdt! En wellicht heb ik dat nu teveel naar jou gericht, maar ik vind het zo jammer de laatste tijd veel om me heen te horen dat honden niet voldoen aan de verwachtingen die mensen van ze schijnen te hebben. En ach wat is een 'normale' situatie. Als je het aan onze honden vraagt niks. Zelf heb ik ook totaal geen enkele illusie het beste baasje voor onze honden te zijn, het kan immers altijd beter. Wel beter dan ik met al mijn goede bedoelingen te bieden heb in ieder geval. Er is vast iemand met meer verstand van zaken, meer tijd om te trainen en te wandelen die een woonsituatie heeft die nog beter bij onze honden past etc etc.. En bij elke adoptie die ik zelf doe, ben ik me er terdege van bewust dat ik ze die kans ook ontneem. En dan ligt het aan mij dat ik me niet vergelijk met de eigenaars hier in de straat waarvan de honden nooit buiten komen. Ik wil gewoon altijd beter voor ze omdat ik het ze zo gun..

En geloof me ik weet dat honden veranderen.. Dat hebben we zelf ook al meermaals ondervonden met honden die totaal anders werden. Meteen bij het mee naar huis nemen bij het veranderen van de situatie, maar ook gewoon door hun ontwikkeling heen.. Zoals Finch die pas hier heeft ontwikkeld dat hij maar beter hard op vreemde mensen af kan rennen om vervolgens zijn poten op hun borstkast te zetten en ze vol in het gezicht te grommen.. Helemaal hier geleerd (door bouwvakkers die op zijn ooghoogte werkten)  . (En dan zie ik mezelf toch als een niet totaal hopeloze hondenbaas, blijkbaar had het meer mensen kunnen overkomen..) Maar voor mezelf blijf ik er dan toch voor kiezen om te kijken naar dat lieve hart. Voor mij is dat gewoon heel belangrijk. Ik zie hoe ontstellend goed onze honden hun best doen, ook al reageren ze soms hoogst ongewenst en onhandig. Dan weet ik wat voor lieverds het zijn, dat ze het ook niet voor hun lol doen en ik moet gaan denken over hoe ik situaties anders kan aanpakken en beter kan begeleiden en sommige gewoon vermijden wellicht... En bij elk stapje voorwaarts dat ze doen, ben ik zo ontstellend trots en blij.. Ze maken allemaal zo veel vooruitgang, elke dag gaat het weer ietsjes beter. Maar wij hebben dan ook heel bewust gekozen voor twee echt moeilijke honden die in doorsnee gezinnen niet zouden functioneren en verder zouden escaleren. Dan begin je natuurlijk al met een ander verwachtingspatroon.

Ik hoop dat je mijn uitlatingen met dit als achtergrond ook wat beter kan plaatsen.

[Ulrike]

Marloes ook van mijn kant, sorry van de vervuiling van je topic. Dat was zeker niet mijn bedoeling  . Ik vind het juist zo geweldig hoe je met Duuk omging en wat je allemaal voor hem gedaan hebt!!!

[Hope]

[quote="Ulrike"]
Marloes ook van mijn kant, sorry van de vervuiling van je topic. Dat was zeker niet mijn bedoeling  . Ik vind het juist zo geweldig hoe je met Duuk omging en wat je allemaal voor hem gedaan hebt!!!
[/quote]

Och joh, dat geeft toch niks.
Uiteindelijk zijn we hier allemaal dierenvrienden. Ieder heeft zijn eigen idee van hoe hij of zij daar uiting aan wil geven. De één neemt een Oscar in huis en past zijn hele leven daarop aan, de ander wil graag een buitenlandse hond een tweede kans geven en wéér een ander wil gewoon graag een onbezorgde, stabiele pup.

Soms lopen dingen anders dan je dacht. Neem nu mijn paard Contessa. Ik kocht haar omdat ik zó vreselijk graag op wedstrijd wilde. We zijn nu vier jaar en twee wedstrijdjes verder. Longontsteking, spierbevangenheid en nu kissing spines. Wedstrijden gaan we gewoon niet meer kunnen rijden. Tess en ik waren geen mismatch en zijn dat nog steeds niet maar ik heb me moeten bedenken wat ik wil. Pas ik me aan, stel ik mijn doelen bij? Ben ik dan gelukkig? Ja. Ik wel. En dus staat er nu een paard waar ik niet eens op kan zitten. Een ander zou een andere keus hebven gemaakt en dat is goed.
Wij hebben gekozen voor Nelson. Lekker onbezorgd, lekker onbesuisd. Heerlijk. Ik hen nee gezegd tegen Duuk. Ik ben niet per definitie tegen buitenlandse honden. Ik ben wel per definitie tegen situaties als deze met Duuk, waar alleen maar verliezers zijn en die gewoon zonder al te veel moeite voorkomen hadden kunnen worden.

[Kaela]

[quote="Ulrike"]
Kaela ik zou serieus op je voorstel ingaan als ik zelf niet hier een hond zou hebben zitten met verlatingsangst  . En ik geloof ook zo dat je heel veel voor Oscar doet hoor! En dat je veel van hem houdt! En wellicht heb ik dat nu teveel naar jou gericht, maar ik vind het zo jammer de laatste tijd veel om me heen te horen dat honden niet voldoen aan de verwachtingen die mensen van ze schijnen te hebben. En ach wat is een 'normale' situatie. Als je het aan onze honden vraagt niks. Zelf heb ik ook totaal geen enkele illusie het beste baasje voor onze honden te zijn, het kan immers altijd beter. Wel beter dan ik met al mijn goede bedoelingen te bieden heb in ieder geval. Er is vast iemand met meer verstand van zaken, meer tijd om te trainen en te wandelen die een woonsituatie heeft die nog beter bij onze honden past etc etc.. En bij elke adoptie die ik zelf doe, ben ik me er terdege van bewust dat ik ze die kans ook ontneem. En dan ligt het aan mij dat ik me niet vergelijk met de eigenaars hier in de straat waarvan de honden nooit buiten komen. Ik wil gewoon altijd beter voor ze omdat ik het ze zo gun..

En geloof me ik weet dat honden veranderen.. Dat hebben we zelf ook al meermaals ondervonden met honden die totaal anders werden. Meteen bij het mee naar huis nemen bij het veranderen van de situatie, maar ook gewoon door hun ontwikkeling heen.. Zoals Finch die pas hier heeft ontwikkeld dat hij maar beter hard op vreemde mensen af kan rennen om vervolgens zijn poten op hun borstkast te zetten en ze vol in het gezicht te grommen.. Helemaal hier geleerd (door bouwvakkers die op zijn ooghoogte werkten)  . (En dan zie ik mezelf toch als een niet totaal hopeloze hondenbaas, blijkbaar had het meer mensen kunnen overkomen..) Maar voor mezelf blijf ik er dan toch voor kiezen om te kijken naar dat lieve hart. Voor mij is dat gewoon heel belangrijk. Ik zie hoe ontstellend goed onze honden hun best doen, ook al reageren ze soms hoogst ongewenst en onhandig. Dan weet ik wat voor lieverds het zijn, dat ze het ook niet voor hun lol doen en ik moet gaan denken over hoe ik situaties anders kan aanpakken en beter kan begeleiden en sommige gewoon vermijden wellicht... En bij elk stapje voorwaarts dat ze doen, ben ik zo ontstellend trots en blij.. Ze maken allemaal zo veel vooruitgang, elke dag gaat het weer ietsjes beter. Maar wij hebben dan ook heel bewust gekozen voor twee echt moeilijke honden die in doorsnee gezinnen niet zouden functioneren en verder zouden escaleren. Dan begin je natuurlijk al met een ander verwachtingspatroon.

Ik hoop dat je mijn uitlatingen met dit als achtergrond ook wat beter kan plaatsen.
[/quote]

ik zou zeggen, lees eens vaker mijn posts. Als er iemand is die jubelt over elk succesje, elke fijne ervaring, elk moment van genieten, dan ben ik het wel!  Check mijn laatste foto in topic van de dag ( en alle andere die er staan), lees mijn topic over hoopers, het filmpje laatst van Oscar die door het huis ging sjeezen. Als er iets belangrijk en heerlijk is, is het wel genieten van wat goed en leuk gaat!

[Lizzy]

[quote="Cindy de Wolf"]
Voor mij ook geen buitenlander meer. Smokey had dan wel terug gekund naar de stichting maarja wat gebeurt er dan met zo'n hondje...zwerven, van de een na de ander, de roze spuit. En net als Kaela hadden wij zoiets van; hier maakt hij nog een kans(je).
Nu ruim 2 jaar verder zijn we een aardig eind gekomen maar het blijft koorddansen met het manneke. Dus nee voor mij geen buitenlander meer tenzij die echt getest is, opvanggezin e.d. maar dan nog...
Ik opteer de volgende keer voor een ongecompliceerde pup.
[/quote]

Maar daar krijg je toch ook nul garantie op, dat de pup die jij uitkiest ook echt ongecompliceerd is?

[Sher]

[quote="Hope"]

Wij hebben gekozen voor Nelson. Lekker onbezorgd, lekker onbesuisd. Heerlijk. Ik hen nee gezegd tegen Duuk. Ik ben niet per definitie tegen buitenlandse honden. Ik ben wel per definitie tegen situaties als deze met Duuk, waar alleen maar verliezers zijn en die gewoon zonder al te veel moeite voorkomen hadden kunnen worden.
[/quote]
Dat zeg je wel heel mooi!

Ook voor de hond is het altijd belangrijk dat hij in een situatie terecht komt waar hij past. Zo ben ik helemaal stapeldol op mijn lieve slimme zachtaardige kleintjes. Toch is Noortje al eerder geplaatst en terug gebracht. Die mensen hadden vroeger grotere jachthonden en vonden Noortje uiteindelijk helemaal niet leuk. Ik ben ze er zeer dankbaar voor. 

Ulrike is echt een kanjer die volledig voor haar hondjes gaat. Als ik het hier zo lees, zou ik niet zomaar met Noortje en Tilly met haar Finch gaan wandelen. Toch is Finch bij haar een ongelooflijk lieve hond. Geen poten om mijn schouders, maar een wat grotere hond die voor mijn mini Noortje door de knieën gaat om met haar te spelen. Haar honden zouden niet allemaal bij mijn leven passen maar als je dat clubje op pad ziet, is dat prachtig.

Een pup is altijd anders dan een "tweedehands" hond en het ene ras is het andere niet. Een galgo-mix is geen labrador en een herder is geen cavaliertje. Overal zijn geschikte baasjes voor, maar als je een hond in de verkeerde situatie zet, kun je alles uit de kast halen maar zal het altijd blijven wringen. Tenminste, daar ben ik persoonlijk van overtuigd.