[Martine-Tom]

Er rouleert ook een filmpje uit Australie waarin een pijnloze en snelle manier getoond word om jezelf van het leven te beroven. Maar ik weet niet, voor mij neigt dat toch een kant op die ik niet zou willen gaan...

Uit mijn depressieve periode weet ik nog wel dat ik al lang weet hoe ik het zou doen, ook zonder daar iemand mee te belasten, want onthoud wel, ook als je je zelf van een berg gooit zal er ooit iemand zijn die je vind  Zo makkelijk is het niet inderdaad, er zijn wel manieren te bedenken maar dat is allemaal in het sneaky hoekje, ik zou wel de mogelijkheid willen hebben om gewoon in te slapen temidden van mijn geliefden en dat kan met deze opties vaak weer niet...zie film van Moek.

[Esther Q]

Ik heb ook geen nare herinneringen, integendeel.....

Maar wat denk je van het euthanisatie team? Dit zijn mensen, geen automaten....op een gegeven moment kunnen zij ook problemen ermee krijgen...ook dit is een feit waarmee rekening gehouden kan worden....

Wat mij betreft verandert dat, dat zij daar problemen mee kunnen krijgen. Laat mensen gewoon zelf beslissen en zelf aan de middelen komen wanneer zij dat willen, dan wordt niemand anders daarmee lastig gevallen. Ik begrijp eigenlijk niet waar we bang voor zijn?

[Annemarie Rijnveld]

Even gezocht: http://www.ncrv.nl/ncrvgemist/30-9-2013 ... van-liefde
De docu over Moek.

Ik ga het vanavond bekijken...ik zou mijn moeder geen kussen op haar gezicht kunnen drukken..ook mijn kinderen niet...misschien zou ik wel met pillen willen helpen, maar ik heb zomaar een vermoeden dat ik dan toch wel echt heel goede psychologische hulp en ondersteuning nodig ga hebben...

[Annemarie Rijnveld]

Wat mij betreft verandert dat, dat zij daar problemen mee kunnen krijgen. Laat mensen gewoon zelf beslissen en zelf aan de middelen komen wanneer zij dat willen, dan wordt niemand anders daarmee lastig gevallen. Ik begrijp eigenlijk niet waar we bang voor zijn?

nou ik heb daar wel een plaatje bij ahaha....

[Martine-Tom]

Wat mij betreft verandert dat, dat zij daar problemen mee kunnen krijgen. Laat mensen gewoon zelf beslissen en zelf aan de middelen komen wanneer zij dat willen, dan wordt niemand anders daarmee lastig gevallen. Ik begrijp eigenlijk niet waar we bang voor zijn?

Nouja zoiets werkte dat team dus uit Frankrijk, zij rekenen het voor je uit en je krijgt een recept oid van hun waarmee je zelf je eigen einde kan plannen, ik vond dat echt een prima werkend idee!

[Esther Q]

Nouja zoiets werkte dat team dus uit Frankrijk, zij rekenen het voor je uit en je krijgt een recept oid van hun waarmee je zelf je eigen einde kan plannen, ik vond dat echt een prima werkend idee!

Zoiets idd! Bij de hema zou ik het niet in het schap leggen nee, maar als ik aangeef dat ik ermee wil stoppen dan moet zo'n middel gewoon zonder poespas beschikbaar zijn. Want anders ga ik dus iets doen waar ik al snel anderen mee lastig val. Je zou je partner maar vinden met doorgesneden polsen

[Martine-Tom]

Zoiets idd! Bij de hema zou ik het niet in het schap leggen nee, maar als ik aangeef dat ik ermee wil stoppen dan moet zo'n middel gewoon zonder poespas beschikbaar zijn. Want anders ga ik dus iets doen waar ik al snel anderen mee lastig val. Je zou je partner maar vinden met doorgesneden polsen

Uhm nee dat gaat weer net wat tever, dat bedoel ik dus, er moet wel een soort controle zijn, hoe en wat weet ik ook niet maar wat ik ervan zag werkte dit dus best goed. Iemand die geschoold was komt aan huis, poogt de gevallen er tussenuit te vissen die gewoon psychisch in de knoei zitten en hulp nodig hebben voor de andere gevallen word dan gekeken hoe, recept word gegeven en daarmee kan iemand waardig uit het leven stappen.

[smulpaap]

Heeft iemand deze docu toen gezien

http://docu.vara.nl/Moeders-springen-ni ... 171.0.html

[Martine-Tom]

Heeft iemand deze docu toen gezien

http://docu.vara.nl/Moeders-springen-ni ... 171.0.html

Pff ja...

[smulpaap]

En zij heeft het zelf gedaan

http://geriatrie.venvn.nl/LinkClick.asp ... tabid=3913

[Hope]

Controle en begeleiding is wel degelijk noodzakelijk.
Zeker iemand met een fikse depressie kan in een zware periode echt een doodswens hebben, maar als het onderliggende probleem is opgelost wordt hij/zij wellicht wel weer echt gelukkig.

[Lizzy]

Controle en begeleiding is wel degelijk noodzakelijk.
Zeker iemand met een fikse depressie kan in een zware periode echt een doodswens hebben, maar als het onderliggende probleem is opgelost wordt hij/zij wellicht wel weer echt gelukkig.

Ja, dat snap ik ook hoor. Maar aan de andere kant he, dit soort mensen springen voor de trein of verhangen zichzelf in het trapgat. En dan vind ik een pil toch netter.

Ik heb helaas twee hele nare ervaringen op dit gebied.

Mijn schoonmoeder, zij was 40 jaar toen ze haar eerste euthanasieverklaring opstelde. Ze ging iedere paar jaar naar haar huisarts en vroeg haar "als ik Alzheimer krijg, wil jij me dan helpen een einde aan mijn leven te maken als ik mijn kinderen niet meer herken?". Ja, die arts wilde dat wel hoor, als het zo ver kwam. En waar die huisarts volgens mij niet echt op had gerekend: het kwam zo ver. De een na de andere arts werd op mijn schoonmoeder afgestuurd. En steeds opnieuw moest zij bewijzen het leven uit te willen stappen als ze haar kinderen niet meer zou herkennen. En ze raakte steeds verder in paniek. Want ze leed wel aan Alzheimer ja . En ja nee, ze moest van de artsen het leven uit stappen nu ze nog goed was!!! Dat is zelf beslissen! Zou ze helemaal de weg kwijt zijn, kon ze daarover zelf niet meer beslissen en dus kon niemand haar meer helpen met euthanasie.

Dus gingen we met z'n alle zitten wachten op 'het juiste tijdstip'. En wat is het juiste tijdstip he? Mijn schoonmoeder wilde het leven uit als zij de kinderen niet meer zou herkennen. En ze wilde niet een verplegingstehuis in. Maar ja, voor zichzelf zorgen werd wel steeds moeilijker. Koken was er niet meer bij en de TV kon zij  niet meer bedienen (en belde dan om 23 uur 's avonds in paniek Leo op). Gedwongen door de omstandigheden moest mijn schoonmoeder uit het leven stappen toen zij nog heel goed was. En haar kinderen nog prima herkende. Maar zou ze langer wachten, zouden de artsen haar niet meer helpen. Maar voor het zo ver was..........., belde mijn schoonmoeder ongeveer 30 keer per dag in paniek naar Leo, om te vragen of ze al te laat was . Ze was zo bang om te laat te zijn. Maar ze vond het ook vreselijk om uit het leven te stappen nu ze het nog zo fijn had met haar vriendinnen en haar kinderen...

Dus moest ze kiezen: nu eruit stappen, nu ze nog goed was. Of wachten en het verpleeghuis in moeten en geen hulp meer krijgen het leven uit te stappen. En dan kun je zo makkelijk roepen "verzamel je toch pillen?". Mijn schoonmoeder was 84 jaar, zo gezond als een vis en ze had geen pillen . En zo maakte we met elkaar een afspraak met de huisarts. Ze zou na haar dienst om 16 uur 's middags met een beker gif langs te komen. Een goedje dat ergens smaakt tussen hele dooie vis en zeep. En zo heeft mijn schoonmoeder met haar drie kinderen naast zich de hele dag zitten wachten op haar dood. Haar gifbeker. En leg een vrouw die toch al ver aan Alzheimer lijdt maar uit "mam, om 16 uur komt de dokter pas, en dan mag je dood". Om 16 uur kwam de arts (waarom verdomme niet om 9 uur 's morgens?) en dronk mijn schoonmoeder de beker leeg (waarom verdomme niet gewoon een paar pillen??) en sliep zij een uurtje later in.

Wat een hel. Wat onbarmhartig allemaal. De hele weg er naar toe was 1 grote hel. Voor schoonmoeder en de mensen om haar heen. Hoe had het wel gemoeten? Nou gewoon, had haar een pil gegeven met dat zij haar kinderen niet meer herkent. Hoe moeilijk kan het zijn?!

Goed, toen ik nog jong was, had ik een kennis. Hij dook op 19 jarige leeftijd het water in, brak daarbij zijn nek en had een dwarslaesie vanaf zijn nek. Al snel werd duidelijk dat dit nooit meer beter werd. En al snel gaf hij aan zo NIET te willen leven. De ene arts na de andere werd bij hem langs gestuurd. Ja maarrrr, hij kon en hij zou er wel mee leren leven. Ja, maar dat WILDE hij NIET. En zo kropen er twee jaar voorbij. Waarbij hij iedere keer aan zijn  ouders en aan de artsen vroeg hem te helpen. En dat deed men niet. Want men hoopte op beterschap. Hij heeft het heft in eigen hand genomen en heeft zijn elektrische rolstoel de sloot in gereden. Ik denk niet dat met dit beeld en met deze wetenschap de artsen en zijn ouders daarna nog goed geslapen hebben. Het leeft me lange tijd bezig gehouden hoe lang het geduurd zou hebben tot hij eindelijk overleden was. En hoe dat voor hem geweest moet zijn, langzaam te sterven in het water. Want natuurlijk ga je naar lucht happen. En natuurlijk krijg je water binnen. Je longen in. Ik heb lange tijd wakker gelegen met de vraag "zou hij veel pijn hebben gehad? Zou het lang hebben geduurd?".

Wij zijn onbarmhartig voor mensen die niet meer willen leven.............

Het moge duidelijk zijn, ik ben enorm groot voorstander van de pil van Drion.

Onder het mom van het geloof mag je geen einde maken aan leven dat door God geschapen is. En Israël vuurde nog een raket af op een Palestijns schooltje. Hamas antwoord terug met een raket. Wat is nou een leven waard? Eigenlijk? In Afrika gaat de een na de ander dood aan Ebola. En who gives a shit?

Ja maar stel je voor dat je een einde maakt aan iemands leven met zo'n pil terwijl ie nog geholpen had kunnen worden? En 2 uur later sprong hij voor de trein en liet een spoor van vernielde mensen achter.

Ja maar stel dat zo'n pil gebruikt wordt om een schoonmoeder om te leggen. Naaah, schoonmoeder wordt toch wel omgelegd hoor, wel of geen pil van Drion

[Hope]

Goh wat vreselijk Lizzy!

Een vriend van mij, 24, verdronk zichzelf. Heel bewust, maar niemand wist dat hij dood wilde.
Ik denk dat hij niet om een pil had durven vragen, gewoon omdat hij bang was dat anderen hem zouden zeggen dat hij ooit gelukkig zou zijn.
Zelfmoord, ik denk niet dat het volledig te voorkomen zal zijn.

Mijn tante had spierkanker. Er zijn maar twee gevallen van bekend en het was een ware hel. Ze teerde letterlijk weg tot een skelet. Ze wilde niet alleen niet meer, ze kón ook niet meer. Dat de euthanasie-aanvraag 14 (!) dagen moest duren omdat ze met bedenktijd en weet ik veel wat zaten.
Uiteindelijk heeft de arts haar in slaap gebracht en duurde het drie dagen en nachten voor ze stierf aan uitdroging.

Ook ik ben Christen. Ik geloof echt dat we niet zomaar levens moeten beëindigen. Maar ik geloof ook dat we anno 2014 gewoon teveel kennis en kunde hebben om mensen in leven te houden waar men vroeger gewoon gestorven zou zijn. En ik vind dat geen goede ontwikkeling. Ondertussen is de medische wetenschap zo ver dat we naar mijn idee niet alleen verantwoordelijkheid moeten nemen over het in leven laten, maar we ook de andere kant van de medaille moeten durven bekijken en dat is het laten sterven.

[K&D]

Lizzy, ik ben het helemaal met je eens. Zorgvuldigheid is uitstekend, en het hoeft niet bij het Kruidvat in het schap. Zo'n ingrijpend besluit nemen de meesten niet lichtvaardig.

Een vriend van ons heeft zich ook verdronken in zee. Hij was 24 en zag het leven niet meer zitten. Wellicht heeft hij nog wat geslikt om versuft te raken, daar werd 30 jaar geleden niet over gesproken, maar ik vermoed van wel. De zoon van een ex-werkgever heeft zich voor de trein gegooid, ook een jong vent. Ik weet niet hoe het met de machinist is, maar onze buurman was machinist, en is er aan kapot gegaan. Hij kon het niet meer aan.
Nou ja, en zo zijn er nog veel meer verhalen, niet alleen van oude, maar ook van jonge mensen. En die nemen zo'n beslissing ook niet lichtvaardig, ook al denken mensen vaak van wel. Een oud buurmeisje heeft ook al meerdere pogingen gedaan, nog niet gelukt, maar heeft grote psychische problemen, waar geen medicijnen voor zijn behalve die waarvan je een zombie wordt.

Een bekende heeft onlangs te horen gekregen dat ze ALS heeft. Zo langzamerhand weet iedereen wel hoe dat eindigt... mag je dan zelf weten hoe en wanneer je eruit stapt? Van mij wel.

[Sher]

Ik snap je helemaal lizzy. Vreselijk wat we mensen aandoen. 

Mag ik er dan ook nog bij zeggen dat ik geen christen ben, dat ik dat ik dus ook niet achter de bijbel sta en dat ik het schandalig vind dat mensen gedwongen worden om te creperen voor de overtuigingen van een ander?