[Lizzy]

Wow, wat een gaaf filmpje! Ja, Oscar is vrij duidelijk in "nee". Maar jeetje.., wat heb jij een geduld

Dit komt wel goed.

Ja, hij is wel echt geweldig hoor, Oscar!

(als je er tegen kunt en mee om kunt gaan, met zo'n knul).

[Kaela]

Wow, wat een gaaf filmpje! Ja, Oscar is vrij duidelijk in "nee". Maar jeetje.., wat heb jij een geduld

Dit komt wel goed.

Ja, hij is wel echt geweldig hoor, Oscar!

(als je er tegen kunt en mee om kunt gaan, met zo'n knul).

Vind je? Grappig, dat valt mezelf helemaal niet op. Ik ben gewoon lekker bezig en als ik even moet wachten dan wacht ik gewoon even. Wel leuk om te horen, dank je.

[Irish]

Owh wow, ik ga gewoon bijna janken bij dat filmpje, omdat ik het ZO mooi vind! 

[Laura2004]

Mooi filmpje zeg! Wat doen jullie het super goed samen.  Indrukwekkend om te zien

[yvette_van_alert]

Als hij morgen een dik vet probleem heb, dan heb ik vier opties. Optie 1: ik bel Monique en overleg met haar. Optie 2: hij is inmiddels zo ver dat hij zich laat prikken, dus ik spuit hem plat en behandel hem (ik heb hier geen naalden, maar ik klier hem met prikkende dingen in zijn nek, dus dat zie ik nu als zeer bruikbare optie). Optie 3: ik heb voor nood nogal pittige pillen van de dierenarts mee, zodat we die hier kunnen geven en dan kunnen we hem altijd nog platspuiten. Optie 4: hij gaat bij de dierenarts in hun allerlaatsteredmiddelhoutgreepsysteem.

Optie 5: ik moet er maar op vertrouwen dat ik trainingstijd genoeg heb. Deze vraag, vanuit mezelf gesteld, heeft me op clinicdag 1 een pittige huilbui opgeleverd. Wat nou als? Nou, dan lossen we het wel weer op en als dat niet linksom gaat, dan maar rechtsom. En de kans dat het gebeurd is klein genoeg om los te laten en vertrouwen te hebben dat het goed komt.

Bedankt voor je antwoord.

Ontspannen vind ik het niet.  Maar wel knap!  Succes met oefenen

[Martine-Tom]

Met alle respect voor jullie manier van trainen, heel knap en mooi om te zien!
Maar word je er nooit moe van, dat je de neiging hebt "even niet zeuren gewoon hierkomen en die druppel in je oog"?

*voelt zich een heel gemeen baasje dat ze wel zo denkt bij haar dieren Gelukkig zijn die van mij erg makkelijk dat scheelt  *

[Ambull]

Echt geweldig om te zien. Je zag het niet maar ik zat met een big smile naar het 2de filmpje te kijken.
Ik word superblij als ik mensen zo met hun hond zie omgaan.
Zonder dwang maar met het kweken van vertrouwen.

[Kaela]

[quote="yvette_van_alert"]
Bedankt voor je antwoord.

Ontspannen vind ik het niet.  Maar wel knap!  Succes met oefenen
[/quote]

Niet ontspannen? Oke, hij hijgt en hij vindt de handelingen her en der duidelijk niet leuk. Maar ik heb in 2,5 week nog geen enkele keer koekjes hoeven strooien om spanning af te vloeien, een sjorspelletje hoeven doen om spanning af te vloeien, hij is ook nog geen enkele keer tegen mij opgesprongen en hij heeft ook nog geen enkele keer aan mij geknaagd. Hij blijft zelfs vrijwillig liggen als ik tussendoor nog even iets pakken moet. Dat is simpelweg uitzonderlijk voor Oscar en zo'n laag stressniveau red ik in de normale training van kunstjes niet eens. Tel daarbij op dat hij 2,5 week geleden nog zo angstig was dat ik dit alles in het geheel niet doen kon (ja pootje geven en op zijn kop aaien wel, maar de handelingen met de intentie iets bij hem te doen absoluut niet), dan snap ik jou opmerking om eerlijk te zijn niet zo.

[quote="Martine-Tom"]
Met alle respect voor jullie manier van trainen, heel knap en mooi om te zien!
Maar word je er nooit moe van, dat je de neiging hebt "even niet zeuren gewoon hierkomen en die druppel in je oog"?

*voelt zich een heel gemeen baasje dat ze wel zo denkt bij haar dieren Gelukkig zijn die van mij erg makkelijk dat scheelt  *
[/quote]

Tja, ik zou zeggen, probeer het eens. Niet zeuren en een druppel in je oog. Dan kan jij (of ik dus) naar de plastisch chirurg. Ik ben de clinic niet gaan doen omdat ie niet blij genoeg kwispelde bij de dierenarts, hij vertoont héél serieus gevaarlijk gedrag.

Weet je, hij is bang. Hij is niet stout, hij is niet vervelend, hij is niet dominant, hij is me niet aan het pesten, hij gewoon doods en doods bang. Waarom zou ik daar moe van worden? Straks worden ze bij de tandarts ook moe van mij en zeggen ze dat ik me niet meer aan moet stellen. Ik snap waarom hij bang is, ik begrijp waarom hij zich zo voelt en dat hij in die angst geen andere keuze heeft dan het gedrag te vertonen wat hij deed.

Kijk, als jou hond zo is van "oke is niet leuk maar het mot even", dan doe je die druppel er gewoon ff in en dat vind ik dan niet gemeen. Dan ben je gewoon kordaat en daadkrachtig. Maar op het moment dat er diepe angst bij komt kijken, is dat niet genoeg. Ik vind deze methode daarom ook zo prettig, er wordt gekeken naar en gewerkt aan de oorzaak, niet aan het gedrag. Het lijkt nu alsof ik gedrag train (en dat doe ik deels natuurlijk ook), maar je pakt de oorzaak aan. De angst verdwijnt.

[yvette_van_alert]

Ik vind het knap hoor Karin maar ik zie ook momenten  dat hij verstijft waar je dan ook weer afstand neemt waardoor het goed blijft gaan.  Het zal ongetwijfeld beter gaan als dat het ging als ik het verhaal zo lees maar ik vind een hond die verstijft niet ontspannen.  Ik denk ook dat dat iets te veel verwachten is in 2,5 week tijd. 

[Kaela]

[quote="yvette_van_alert"]
Ik vind het knap hoor Karin maar ik zie ook momenten  dat hij verstijft waar je dan ook weer afstand neemt waardoor het goed blijft gaan.  Het zal ongetwijfeld beter gaan als dat het ging als ik het verhaal zo lees maar ik vind een hond die verstijft niet ontspannen.  Ik denk ook dat dat iets te veel verwachten is in 2,5 week tijd.
[/quote]

Sterker nog, we verwachten geen ontspannen hond. Dat is totaal het doel niet. Ik ben bij de tandarts ook niet ontspannen, maar mijn angst is handelbaar genoeg om mijn mond open te doen en hem zijn werk te laten doen. Dát is ons doel, dat hij dermate laag in de stress en angst blijft dat hij mee kan blijven werken. Daarom is doel 1 ook om hem weer te kunnen injecteren, dan verdoven we hem bij handelingen die op dat moment nog niet voldoende getraind zijn of niet voor te bereiden zijn, zoals enorme wonden hechten of zulk soort drama.

En het gaat niet beter als het ging, het ging eerst gewoon niet. Tandjes kijken koste me mijn vingers en heb ik al 1,5 jaar niet meer gedaan waar andere mensen bij waren. Ik kan nu na 2 weken trainen meer dan 10 seconden koekeloeren waar wildvreemden bij zijn. Nogmaals, ik ben niet de clinic gaan doen omdat hij niet blij genoeg kwispelde, hij was gewoon levensgevaarlijk. De enige reden dat er nooit bloed gevloeid heeft, is omdat ik het afgelopen jaar een zeer streng managementbeleid heb ingesteld in wat/hoe/wie we bij hem deden en dat ik alle keren dat er toch iets ging gebeuren, erger heb kunnen voorkomen door de situatie bruut af te breken. Ik hou er niet van om dit in het openbaar te zeggen, omdat Oscar toch al zo de stempel "probleemgeval" heeft, maar we moeten het niet mooier maken als het is.

[*Dorothea*]

[quote="Kaela"]
Tja, ik zou zeggen, probeer het eens. Niet zeuren en een druppel in je oog. Dan kan jij (of ik dus) naar de plastisch chirurg. Ik ben de clinic niet gaan doen omdat ie niet blij genoeg kwispelde bij de dierenarts, hij vertoont héél serieus gevaarlijk gedrag.

Weet je, hij is bang. Hij is niet stout, hij is niet vervelend, hij is niet dominant, hij is me niet aan het pesten, hij gewoon doods en doods bang. Waarom zou ik daar moe van worden? Straks worden ze bij de tandarts ook moe van mij en zeggen ze dat ik me niet meer aan moet stellen. Ik snap waarom hij bang is, ik begrijp waarom hij zich zo voelt en dat hij in die angst geen andere keuze heeft dan het gedrag te vertonen wat hij deed.

Kijk, als jou hond zo is van "oke is niet leuk maar het mot even", dan doe je die druppel er gewoon ff in en dat vind ik dan niet gemeen. Dan ben je gewoon kordaat en daadkrachtig. Maar op het moment dat er diepe angst bij komt kijken, is dat niet genoeg. Ik vind deze methode daarom ook zo prettig, er wordt gekeken naar en gewerkt aan de oorzaak, niet aan het gedrag. Het lijkt nu alsof ik gedrag train (en dat doe ik deels natuurlijk ook), maar je pakt de oorzaak aan. De angst verdwijnt.
[/quote]

ja er zijn gewoon honden waarbij dat niet werkt de hup niet zeiken aanpak.
ik heb diep respect voor jouw geduld en aanpak 

[rosmin]

[quote="Kaela"]
Sterker nog, we verwachten geen ontspannen hond. Dat is totaal het doel niet. Ik ben bij de tandarts ook niet ontspannen, maar mijn angst is handelbaar genoeg om mijn mond open te doen en hem zijn werk te laten doen. Dát is ons doel, dat hij dermate laag in de stress en angst blijft dat hij mee kan blijven werken.

Super Kaela, heb geduld en vertrouwen dan kom je een heel end!
Een hond met een groot trauma die als  gedrag angst / agressie vertoont is knap ingewikkeld om te trainen; het herstel van vertrouwen gaat soms zo langzaam dat je heel erg blij kan zijn met hele kleine stapjes. En dat je doel niet een blije ontspannen hond is, maar een hond die mee wil werken zonder dat je zijn angst vergroot of zijn vertrouwen schaadt lijkt mij het hoogst haalbare doel in de situatie die je nu beschrijft. Wie weet groeit het vertrouwen van Oskar wel zoveel dat je in de toekomst meer kan en mag verwachten ,maar voor nu ben je volgens mij goed bezig!

[Lizzy]

[quote="Kaela"]
Sterker nog, we verwachten geen ontspannen hond. Dat is totaal het doel niet. Ik ben bij de tandarts ook niet ontspannen, maar mijn angst is handelbaar genoeg om mijn mond open te doen en hem zijn werk te laten doen. Dát is ons doel, dat hij dermate laag in de stress en angst blijft dat hij mee kan blijven werken. Daarom is doel 1 ook om hem weer te kunnen injecteren, dan verdoven we hem bij handelingen die op dat moment nog niet voldoende getraind zijn of niet voor te bereiden zijn, zoals enorme wonden hechten of zulk soort drama.

En het gaat niet beter als het ging, het ging eerst gewoon niet. Tandjes kijken koste me mijn vingers en heb ik al 1,5 jaar niet meer gedaan waar andere mensen bij waren. Ik kan nu na 2 weken trainen meer dan 10 seconden koekeloeren waar wildvreemden bij zijn. Nogmaals, ik ben niet de clinic gaan doen omdat hij niet blij genoeg kwispelde, hij was gewoon levensgevaarlijk. De enige reden dat er nooit bloed gevloeid heeft, is omdat ik het afgelopen jaar een zeer streng managementbeleid heb ingesteld in wat/hoe/wie we bij hem deden en dat ik alle keren dat er toch iets ging gebeuren, erger heb kunnen voorkomen door de situatie bruut af te breken. Ik hou er niet van om dit in het openbaar te zeggen, omdat Oscar toch al zo de stempel "probleemgeval" heeft, maar we moeten het niet mooier maken als het is.
[/quote]

Ik vind het heel moedig van je dat je uitlegt hoe en waarom. Ik wil jou niet kwetsen, ik wil niemand kwetsen maar Oscar is een hond die gemiddeld genomen door de meeste mensen geëuthanaseerd zou zijn geweest..... En waar ik nog begrip voor gehad zou hebben ook . Puur omdat het bijna geen leven met hem is. En puur omdat mensen geen begrip voor hem kunnen hebben. Het begrip, de liefde, het vertrouwen, het geduld en de energie die hij nodig heeft....., je moet echt toegewijd zijn aan zo'n hond. En dat ben jij.

Ik zie ook wel dat Oscar niet altijd even ontspannen is. Maar voor Oscar, met wat je hier met hem doet, is Oscar voor zijn doen zoooo heeeeeeel goed!!! En als je in zo'n korte tijd zoveel vooruitgang boekt, ohhhww, dan is er zoveel reden tot vreugde!!!!!! En wat ik het mooie vind is ondanks dat Oscar niet helemaal ontspannen en vol overgave is (ik denk dat die arme hond niet eens weet hoe ie dat moet zijn....), ziet hij er niet uit als een dood-zielige hond die het alleen maar zwaar heeft in het leven. Je ziet dat hij het ook plezierig vindt, om met jou aan het werk te zijn.

Ik heb ook echt buitengewoon veel respect voor je. Hoe je met deze hond om gaat. Dat is niet veel mensen gegeven.

[Esther Q]

Mooi werk, kaela! Ik heb met Boef een soortgelijk probleem. Hij is dan wel niet levensgevaarlijk, maar wel heel moeilijk te behandelen. Als jonge hond heeft hij pijn gehad bij de dierenarts die met een instrument bij zijn ogen huid weghaalde. Sindsdien is zijn angst gegroeid en inmiddels kun je niks aan hem laten zien of of hij schiet in de stress. Alleen de kam gaat nog goed. Het is niet altijd zo erg geweest en een periode kon ik bv nog wel teken weghalen met de clicker, maar het verergert, ik denk omdat hij ouder wordt en nog minder gedoe wil aan zijn lijf, nog sneller geërgerd is. Hij houdt vooral van rust en niet teveel geknuffel. Als ik echt iets moet, dan doe ik dat tegenwoordig met een muilkorf om, zodat het zo snel mogelijk gebeuren kan, maar ik vind het zo naar voor hem dat hij stress heeft. Ik ga dit ook proberen! Maar ik heb een vraag. Wat doe je als je er net mee begint en de woorden van zijn lichaamsdelen gaat leren en hem daar aanraakt als hij 'nee' zegt. Stop je dan helemaal? Voor hoelang? Of vraag je het opnieuw? En je beloont hem dan ook voor het 'nee' zeggen met voer?

[Martine-Tom]

[quote="Kaela"]

Tja, ik zou zeggen, probeer het eens. Niet zeuren en een druppel in je oog. Dan kan jij (of ik dus) naar de plastisch chirurg. Ik ben de clinic niet gaan doen omdat ie niet blij genoeg kwispelde bij de dierenarts, hij vertoont héél serieus gevaarlijk gedrag.

Weet je, hij is bang. Hij is niet stout, hij is niet vervelend, hij is niet dominant, hij is me niet aan het pesten, hij gewoon doods en doods bang. Waarom zou ik daar moe van worden? Straks worden ze bij de tandarts ook moe van mij en zeggen ze dat ik me niet meer aan moet stellen. Ik snap waarom hij bang is, ik begrijp waarom hij zich zo voelt en dat hij in die angst geen andere keuze heeft dan het gedrag te vertonen wat hij deed.

Kijk, als jou hond zo is van "oke is niet leuk maar het mot even", dan doe je die druppel er gewoon ff in en dat vind ik dan niet gemeen. Dan ben je gewoon kordaat en daadkrachtig. Maar op het moment dat er diepe angst bij komt kijken, is dat niet genoeg. Ik vind deze methode daarom ook zo prettig, er wordt gekeken naar en gewerkt aan de oorzaak, niet aan het gedrag. Het lijkt nu alsof ik gedrag train (en dat doe ik deels natuurlijk ook), maar je pakt de oorzaak aan. De angst verdwijnt.
[/quote]Daarom vroeg ik het ook, ik ken het verhaal van Oscar niet goed genoeg om me voor te stellen hoe het is, het is ook echt geen oordeel, ik vind het reteknap en mooi om te zien, ik zie vooral een hond die wil werken met zijn baas en dat is geweldig om te zien!
Maar ik kan me de andere kant ook wel voorstellen, dat als ie NU iets heeft....een splinter in zijn poot ofzo, dat je bij jezelf denkt "pfff het is voor je eigen bestwil jongen, laat me je helpen" Tom is idd ook wel bang hoor, in dat soort gevallen werkt "ff niet mutsen" hier gelukkig wel.

Ik vind dit heel mooi om te zien en hoop dat als 1 van mijn beesten zoiets nodig zou hebben ik het dan ook op kan brengen.

Succes met deze training!