*Dorothea* schreef:
Maar misschien dat het bij volwassen honden anders werkt? Patsy was nog een heel klein pupje toen de periode aanbrak dat ze niet meer op mij lette. Ze was echt heel erg in paniek toen ze mij niet meer zag. Gelukkig was het op een groot overzichtelijk stuk grasland, zonder verkeer en andere mensen, dus ik heb haar best een tijd laten rond rennen voordat ik tevoorschijn kwam.
Maar op de hondenschool werkte het bv helemaal niet door in de kantine te gaan zitten als ze hem smeerde. Dan dacht ze oke jij bent daar ik ga nog even lekker rondjes over het terrein scheuren.
Als pup ook gedaan, en waar zijn zusje dan ondertussen keihard in paniek voorbij gepeerd kwam, liep Joep pompidompiedom. Tot 1 jaar luisterde hij ook perfect en kon hij overal los en kwam hij ALTIJD. En toen kwam Gijs, waren we in het bos en peerde Joep m ineens achter een andere hond aan, de hele hei over. Heeft zeker een kwartier geduurd eer mijn vriend hem te pakken had, hij was echt uit zicht. (ik moest bij Gijs blijven, die was toen nog niet zo snel).
Sindsdien is het hek van de dam. Maar ik zou er meer op kunnen trainen, mijn stem werkt ook niet mee (ik ga een soort van piepen als ik hem roep, met een lage stem heel kort "Joep hier' roepen werkt eigenlijk beter. Ik zou hem nog eens kunnen gaan trainen op een fluitje... maar pfff....ik ben eigenlijk ook niet zo'n geweldige hondentrainer

Maar het zelfstandige van de jachthond zit er echt wel in zeg maar

ik denk dat Marije met Boomer er over mee kan praten als ik dat zo lees. Het duurt gewoon jaren, en ik kan niet goed 1 op 1 trainen met een Gijs die niet alleen thuis kan blijven...