tt-tjes schreef:Ik ben er zo klaar mee met alle ellende van mijn zieke jongens, is het de ene niet dan is het de andere wel en dat al een paar jaar achter elkaar. Steeds die zorgen wat er nu weer aan de hand kan zijn, de enorme DA rekeningen die ik bijna niet meer op kan hoesten, we hebben onderhand het idee dat we alleen nog maar werken om de DA rekeningen te betalen. Het lijkt helemaal niet meer op te houden en af en toe denk ik wel eens "als ik ze in laat slapen is alle ellende voorbij". Meteen na die gedachte voel ik me een hele slechte hondenmoederIk snap je gedachte en vind het ook heel normaal dat je die hebt.![]()
Hubbie en ik zijn het er inmiddels wel over eens dat we na deze 2 geen honden meer nemen omdat we dit gewoon niet meer willen.
Mijn eerste 2 katten zijn ook jaren ziek geweest, af en aan. Dan dit, dan dat. Uiteindelijk kreeg 1 een uitbraak van iets waardoor hij een pootamputatie zou moeten. De andere had net de diagnoses EPI en suikerziekte en daar was ik ook nog druk mee. Ik kon 2 zieken niet handelen. Omdat hij zoveel meer mankeerde heb ik besloten niet te amputeren maar in te slapen. Daarna nog een jaar gesukkeld met de andere kat tot die uiteindelijk een hersenbeschadiging kreeg en daardoor ingeslapen werd. Ook ik heb in die jaren heel vaak die gedachte gehad. Maar als je hem af gaat pellen is die gedachte vooral ontstaan omdat je je dieren niet wilt zien lijden.
Je bent echt geen slechte honden moeder als je die gedachtes hebt hoor...
Sterkte.