zo, maar weer eens een positief bericht
niet omdat het moet maar omdat het zo IS. gelukkig!
vannacht lekker geslapen samen zonder onrustige dingen en nystagmussen etc en vandaag een goede dag gehad
pff.. dat was wel eens nodig. voor ons allemaal!!
vanmiddag gebeld met Utrecht maar er was iemand die Bonnie niet kende dus later terug gebeld door het hoofd vd ic en dat is dan toch ook wel een fijn idee. al heeft de beste man over bepaalde dingen een ander idee (vers en rauw en vitamines etc) maar goed, hij is oke en kent haar en weet echt wel waarover hij het heeft. en dus: die nystagmus; tja.. geen idee vanwaar maar, zoals ik zelf ook al had bedacht) je kunt er niks mee (ja, mri en ct en dan nog is er wellicht niks te zien) en zeker als er geen andere verschijnselen waren en ze geen restverschijnselen had/heeft. hij maakte zich er eigenlijk niet zo druk over..
haar hals met de ontstoken vaten, daar is natuurlijk veel gebeurd en wie weet ook de in de arterien `gedoe`?. misschien een tia-tje?
dat vena cava syndroom zegt hij over dat hij natuurlijk nooit alles met 100% kan uitsluiten maar dat kan haast niet. jugulair vaten zijn al lang dicht en ze zwelt niet op. en hersenoedeem dan zou je, logisch natuurlijk, meer en ook nog andere klachten hebben.
tramadol stop zou dat die klachten kunnen veroorzaken was mijn vraag? tja, zou theoretisch kunnen..
ja Tannetje, ik dacht daar ook aan, afkicken, maar kon er niks over vinden en de co gisteren leek het niet waarschijnlijk.. maar goed, wie weet??
en dus: zo gewoon doorgaan, niet teveel zorgen maken. aspirine (ivm bloedstolling ook gewoon stoppen)
hij vroeg of ze wel al aangekomen was. en dat ik best een foto mocht sturen waarop ze er weer beter uit ziet
vandaag heb ik haar bij de eigen dierenarts even gewogen en ze weegt nu 29,7 kg, yes!!
ze kwam van tegen de 33 en toen ze, precies 4 weken geleden naar huis kwam woog ze iets meer dan 27 kg.
ze eet goed. al vindt ze de tarwekiemolie die ik geeft vanwege de vitamine E en de omega 3 maar mwah..
de chinese kruiden van Leida Visee vindt ze ook vies dus helaas.. ze is daarbij ook nog wel erg aan het `ontleden` en lijkt soms wel op zoek naar stukjes pil en `viezigheid tramadol` (wat een verademing dat we die niet meer geven zeg!)
als pijnstiller krijgt ze nu alleen nog de carprofen
zaterdag hebben Jos en ik een flinke hoeveelheid groentenmix gemaakt. alles in het kader van gezond en weerstandverhogend etc
groenten, knof, noten, een appel en ondanks dat Bonnie een echte vleeseter is (voor anders haalt ze haar neus meestal op) eet ze het wel (oke, ik moest het nog eens aanbieden en ze wilde het alleen uit mijn hand
gisteren een haring en regelmatiger een eitje. gaat allemaal goed. alleen had ik laatst onnadenkend een heel ei, met schil dus in de bak gegooid en daar heeft ze last van gehad; dunne poep met allemaal kleine stukjes schil erin en veel stinkscheten en geborrel in de buik
inmiddels is het een week geleden dat we met de veraflox ab gestopt zijn, pff.... dat is dus eng want je weet het niet (komt het toch terug? zit er nog zo`n vieze rotbacterie om een hoekje? etc..)
spannend zeker ook omdat de chirurg zei: lang lang mee doorgaan. en hoofd ic een aantal weken geleden al zei dat ik er wel mee kon stoppen. in overleg besloten het in totaal een maand te geven zelf (ze had al een week op de ic gehad)
dit hele verhaal is uitzonderlijk dus tja.. wat moet je doen?? en waarop moet je af gaan??
opstaan doet nog pijn. al is dat niet altijd meer. Leida behandelt haar voor deze klachten en we doen gewoon voorzichtig; auto tegen stoeprand aan parkeren zodat ze geen groot afstapje heeft. in de auto springen is niet pijnlijk. alleen na lang liggen opstaan en ergens vanaf stappen
hals kan wel steeds meer bewegen maar echt omhoog en heel actief lukt nog niet
maar als we zo doorgaan....
ikzelf vind het erg moeilijk om `uit te ademen`. steeds als we dat deden gebeurde er weer iets nieuws en geks en naars..
dat zal wel tijd (en niet weinig) nodig hebben
de eerste weken gaan op de overleefmodus. en zit je vol adrenaline. daarna begint de vermoeidheid en ook de verwardheid toe te slaan (zie ik wel goed wat ik zie??) en nu het ongeloof: het gaat goed, is dat ook écht zo en blijft dat ook zo??
er zijn momenten dat ik als ze naast me in bed slaapt moet voelen aan haar om te voelen of ze nog wel leeft omdat ze zo rustig is.. ipv blij te zijn met haar rust maak ik me dus meteen zorgen en dan word ik echt moe van mezelf ook nog eens....................................
nu is een kennis een paar weken geleden een hond kwijt geraakt na een operatie en vond haar in haar mand. stapte uit bed over haar heen, gaf haar een ai en voelde dat ze dood was. dat krijg ik op dit soort momenten niet meer uit mn hoofd. en zeker omdat ik op een vergelijkbare manier mijn 1e eigen kat kwijt raakte een jaar of 9 geleden....
kortom: het gaat best goed maar met de vlag uithangen wacht ik nog heel even. totdat mijn gevoel ook weer erbij is
8)
uiteraard graag nog duimpjes en positiviteit en kaarsjes enzo als jullie nog wat hebben
ondertussen:
en de bekende:
liefs, Marlou
en oja, ik had nog een foto van vanmiddag
uitbuikend na wandeling in het zonnige bos en maaltijd. lekker op het bontkleed met het befaamde pootje achter het oor
.'t heeft tijd nodig. 
