Hope schreef:Ik ga maar weer een keer liggen met een koud kompresje op het voorhoofd. Alleen al van het lezen hiervan krijg ik slappe knieën.
Net terug. Het is één grote ontstoken massa. Fijn.
Het is niet heel netjes gehecht volgens de arts. Er zit vuil in de wonden wat ik er zelf met spoelen niet uit krijg. De hechtingen zitten strak en het is opgezwollen. Hij durft ze er niet uit te halen, is bang dat de boel dan open klapt.
De wonden zijn nu schoongespoeld. Oftewel, ze nemen een spuit met een of andere ranzige vloeistof, duwen die tussen de pijnlijke hechtingen de diepte in en spuiten hem dan leeg. Mijn hemel, en ik dacht dat ik alles al wel gehad had.
Daarna is er een ontsmettende en wond helende zalf ingespoten op dezelfde manier.
En als het hier nou bij bleef. Nee, natuurlijk niet. Ik ben tenslotte beland in een wet van Murphy behandeling. Morgen word het hele feest herhaald en bekeken of het de dag daarna ook weer moet.
Er zit verder niks anders op dan nogmaals een kuur antibiotica te nemen. Ik zal mijn darmflora maar vast gaan uitzwaaien.
Wat een ellende. Maar wel fijn dat er nu tenminste iets aan wordt gedaan en dat er niet langer met je wordt gesold. Nu nog een paar keer doorbijten (haha
) met die spuiten, en hopelijk heb je daarna het ergste écht gehad. Hou vol!
