Anne in Duitsland schreef:
Zou een pension niet gewoon heel fijn voor hem kunnen zijn, als hij daar de hele dag in een bench in zijn mand kan liggen? Ik weet niet hoe het in pensions toegaat, maar stel dat hij zijn eigen hokje met stukje uitloop daar heeft, niet hoeft te interacteren met andere honden, gewoon helemaal alleen mag zijn. Ik heb uit het hele topic de indruk dat hij zich in zo'n situatie nog het lekkerst zou voelen.
"Hem in een pension stoppen" klinkt al snel negatief, maar misschien is het juist net wat Duuk nodig heeft?
Sterkte in ieder geval. Ik vind het ontzettend lief dat je zo je best doet voor Duuk en je zo verdiept in zijn problematiek.
Maar met zo'n broer was ik nog lang niet klaar...
Wat mij zo tegen houd is dat Duuk echt in paniek raakt als hij honden hoort blaffen. Ik ga vanavond met manlief overleggen. Voor nu heb ik een fijne, stabiele situatie weten te creëeren waarin er voor ons allemaal rust is.
Duuk ligt nu in de bench. De bench is nog steeds afgedekt en staat in de bijkeuken. Nelsons bench staat daar ook. Er zit zo'n drie meter tussen en ze staan niet recht tegenover elkaar. Na vanmorgen lekker spelletjes te hebben gedaan ligt Nelson in zijn eigen bench te slapen met de deur open. Hij kijkt nog wel naar Duuk maar komt niet dichtbij. Duuk blijft er heel rustig over en ligt nog steeds opgekruld te soezen. Ik laat hem vaak uit, kleine stukjes, dezelfde route.
Ik hen voor nu het idee dat het prima is zo. Of dat zo kan blijven overleg ik met manlief als die thuis is van zijn werk.
Uiteraard spreek ik mijn broer hier op aan, maar dat heeft nu niet zoveel zin, daarvoor zit hij te ver weg en ik ben geen mens om ruzie te maken.