Pauline schreef:Nadat ik maandag terug ben gekomen van mijn operatie, ben ik direct naar mijn vader gegaan. Even bij hem geweest, hij was blij me te zien en vond het fijn dat de ok goed was gegaan. Dinsdag weer, samen nog even een rondje verpleeghuis gelopen, Eddie had nog een aantal foto's opgehangen en liep voorop met in zijn hand de hamer. Waarop mijn vader tegen een verzorgende die ons inhaalde zei: "Pas je op voor de man met de hamer?".....
En vanaf woensdag is het op..... Hij kon ineens niet meer lopen, raakte incontinent, wil niet meer eten en kan niet goed meer slikken, waardoor drinken ook heel lastig wordt en kan ook nog maar heel slecht praten. Ligt dus ook constant op bed (kan ook niet anders) en is terminaal. Morgen of dinsdag een gesprek met de verpleeghuisarts over palliatieve zorg, als dat nog nodig is. Broer is onderweg naar Hengelo, wil hem uiteraard ook nog graag zien. Hij is nog aanspreekbaar, maar je ziet het leven al uit hem wegglijden.
Hij wil zo graag naar mijn moeder, dat herhaalt hij steeds. En ik, ik huil de ogen uit mijn hoofd en houd hem vast en koester hem nu hij er nog is. Heb hem vanmorgen verteld dat ik las: tears are only rain to make love stronger en dat vond hij zo prachtig. 18 mei wordt hij 85 en hij wilde heel graag een ballonvaart voor zijn verjaardag. Dat zit er niet meer in, maar de ballonvaart in zijn hemelvaartballon samen met mijn moeder, dat is nu zijn grootste wens. Wederom is mijn rots in de branding onverwoestbaar sterk en steunt mij in alles, huilt met me, houdt me vast en zorgt voor me. Het afscheid zit eraan te komen. De liefste vader (sorry voor de rest) van de wereld gaat op weg naar zijn grote liefde die hij bijna 3 jaar geleden heeft moeten laten voorgaan. En dat zegt hij ook: "Ze wacht op mij!". En ook dat hij absoluut niet bang is om te sterven, dat is zijn laatste geschenk aan ons. Hij ligt heel rustig, heeft (zegt hij) geen pijn en wij waken erover dat het zo rustig en comfortabel mogelijk zal zijn.
Hoe lang nog..., geen idee. Hopelijk niet te lang, maar dat hebben we niet in de hand. Ik wilde het toch even met jullie delen.
Ijskoud kreeg ik het bij het lezen van dit
,voor jouw en Eddie en anderen is het intens verdrietig dat je weet dat hij binnenkort gaat,maar hij gaat naar jouw moeder en ik vind het zo bijzonder dat het het afscheid ook wel 'mooi' maakt, de hereniging met zijn geliefde echtgenote. Wat moet die liefde tussen hen groot geweest zijn! Pffffff dikke knuffel voor jullie en sterkte 
