Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke
Dian schreef: Even verder lezen. Ik heb dat ook geschreven, maar wel met het gezegde erbij dat eigen leed op zo'n moment het ergst gevoeld wordt. Ik weet wel dat een stoma niet het eind van de wereld is, maar het komt je wel even rauw op je dak als je dat in 1x te horen krijgt. Dan ga je niet zitten denken wie het slechter heeft, dan ben je bezig met jezel en je vader. Ook ik ben blij dat er stoma-mogelijkheden zijn, maar dat zie je op dat moment even niet. nu ben je zoveel tijd verder en denk je anders over dingen. Dan vind ik het jammer dat je eigenlijk neergeknuppeld wordt om iets dat je vanuit een bepaalde emotie schrijft. Het is wel kanker, ook komt bij mij dan het verhaal van Marijke weer naar boven. Lijkt me niets vreemd aan.Ja, nee, ik heb me een beetje onhandig uitgedrukt, denk ik (was onderweg en wilde even snel laten weten dat ik meeleef), maar wat je hierboven schrijft is wat ik ook bedoel: op het moment dat je hoort dat je (of een dierbaren) misschien een stoma moet krijgen, lijkt dat een heel groot en akelig en bijna onoverkomelijk iets. Maar als je een beetje aan die gedachte gewend bent, realiseer je je ook dat zo'n stoma je ook de mogelijkheid biedt verder te leven, dat het goed is dat er zulke middelen bestaan. Dat binnen dat afschuwelijke scenario van kanker de mogelijkheid van een stoma je heel nieuwe kansen biedt.
Anne in Duitsland schreef: Ja, nee, ik heb me een beetje onhandig uitgedrukt, denk ik (was onderweg en wilde even snel laten weten dat ik meeleef), maar wat je hierboven schrijft is wat ik ook bedoel: op het moment dat je hoort dat je (of een dierbaren) misschien een stoma moet krijgen, lijkt dat een heel groot en akelig en bijna onoverkomelijk iets. Maar als je een beetje aan die gedachte gewend bent, realiseer je je ook dat zo'n stoma je ook de mogelijkheid biedt verder te leven, dat het goed is dat er zulke middelen bestaan. Dat binnen dat afschuwelijke scenario van kanker de mogelijkheid van een stoma je heel nieuwe kansen biedt.Zo zie je maar weer hoe moeilijk platte tekst is. Op het moment dat je hoort dat je vader kanker heeft zakt de de grond even onder je voeten. Hij is mij zo dierbaar en dan komen er allemaal rampscenario's in je hoofd spoken. Met als ergste toch wel het verhaal van Marijke. Je bent even ongeveer de begrafenis al aan het regelen. Tot je weer met beide benen op de grond komt. Dit hoeft het einde niet te zijn. Wacht eerst de onderzoeken af en dan kijken we wel verder. Wij zijn ook onwijs blij dat alles zo snel gaat. Hebben we te danken aan een multidisciplinair overleg dat vandaag plaatsvindt en waar pa ook nog in besproken kon worden als die onderzoeken gebeurt waren. Nu duimen voor donderdag, dan krijgt hij de uitslag van de onderzoeken en weten we meer. Hopelijk positief en anders moeten we leren omgaan met wat voorer dan op ons af komt.
Wel fijn dat je vader snel geholpen wordt en informatie krijgt over hoe of wat. Mijn eigen ervaring is dat met name ook het wachten op antwoorden bij een ziekte als kanker slopend is! Sterkte voor alle betrokkenen!
Dian schreef: We hebben erg positief nieuws gehad, maar mijn vader moet vanmiddag naar de chirurg en daarna zet ik hier een update neer.Dat klinkt alvast hoopvol!
Dian schreef: We hebben erg positief nieuws gehad, maar mijn vader moet vanmiddag naar de chirurg en daarna zet ik hier een update neer.]
