Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke
Woensdag moet ik werken. Hopelijk biedt dat afleiding. sam28 schreef: ↑zo 11 okt 2020, 18:11 Dankjulliewel. Vandaag is ook beladen. Vandaag een jaar geleden ging ze echt definitief weg. Naar het crematorium. Woensdag is het een jaar geleden dat ze gecremeerd is.Hoe is het gegaan gisterenavond? En hoe is het vandaag?
Ik ben dood en doodop. Dat zal liggen aan de kater van gister maar ook aan dat ik mezelf heel druk maak met alle afleidingen. Straks komt er een vriendin maar heb al wel gezegd dat ik om 21u in bed wil liggen. Dat ga ik misschien niet helemaal redden maar dat is oke.
sam28 schreef: ↑ma 12 okt 2020, 09:00 Bedankt voor jullie vragen en knuffels..Heb je iemand op je werk die je genoeg vertrouwd om het te kunnen zeggen? Mij hielp dat als er iemand was die begreep waarom ik niet helemaal in mijn gewone doen was.
Gisteravond heb ik mn auto verkocht, dat was ook wel een ding. Ik had een grote voor Ziva. Ik ga nu een auto lenen van een vriendin elke week voor therapie.
Vriendinnen hebben me erdoor getrokken. Morgen weer werken en hoewel ik mn werk erg leuk vind, zie ik er ook tegenop.
sam28 schreef: ↑ma 12 okt 2020, 09:00 Bedankt voor jullie vragen en knuffels..Snap dat je er tegenop ziet.... Maar dikke kans dat als je eenmaal aan het werk bent je ook lekker afgeleid bent
Gisteravond heb ik mn auto verkocht, dat was ook wel een ding. Ik had een grote voor Ziva. Ik ga nu een auto lenen van een vriendin elke week voor therapie.
Vriendinnen hebben me erdoor getrokken. Morgen weer werken en hoewel ik mn werk erg leuk vind, zie ik er ook tegenop.
Siberienne schreef: ↑ma 12 okt 2020, 11:25 Heb je iemand op je werk die je genoeg vertrouwd om het te kunnen zeggen? Mij hielp dat als er iemand was die begreep waarom ik niet helemaal in mijn gewone doen was.Inderdaad, iemand op je werk die het begrijpt en een beetje rekening met je kan houden is heel belangrijk.
En sterkte vandaag en morgen !
Tanna schreef: ↑ma 12 okt 2020, 12:45 5 maanden zonder George en het went niet...........Ja he? Dat mis ik ook het meeste, even knuffelen. En zijn dansje als ik thuis kwam of opstond, Shadow is zo’n luierik die blijft ‘s morgens in zijn nest liggen, Spot kwam altijd even een knuffel en een kus geven.
Dit is de laatste foto, in het crematorium. Oh, dat lieve voetje in mijn hand, kon het nog maar even........
Siberienne schreef: ↑ma 12 okt 2020, 15:37 Ja he? Dat mis ik ook het meeste, even knuffelen. En zijn dansje als ik thuis kwam of opstond, Shadow is zo’n luierik die blijft ‘s morgens in zijn nest liggen, Spot kwam altijd even een knuffel en een kus geven.Pffff, ik zit al in tranen. En met Ivy tegen mijn been op, want ik hoef maar scherp adem te halen als het verdriet opkomt en ze is bij me, ook als we aan het wandelen zijn.
Laatst zaten we een prachtig filmpje te kijken van een Duitse vrouw in Noorwegen die verteld over haar hond, hoe die haar zo heeft geholpen, zegt ze zoiets als ‘honden hebben zo hun nut soms, als waakhond, als jachthond, maar jouw functie is ‘liefde-hond’ en ik begin me toch ineens te janken. Want dat was Spot voor mij, mijn ‘liefde hond’.
(((Ik kan de link hier plaatsen maar ik vrees voor een collectieve jankpartij met overstroming van Barfplaats)))
Anne in Zweden schreef: ↑ma 12 okt 2020, 14:49 Sterkte met alle emoties, Sam en Tanna en iedereen die het moeilijk heeft dezer dagen.
