Ik heb dit even voor je van het internet gevist
Vetgehalte van vis
Het vetgehalte van vis is wisselend. Het varieert van 0,2 tot 25 % vet. Wat de vette vissoorten betreft (meer dan 5 % vet) kan het vetgehalte bovendien wisselen volgens de seizoenen, de voedselvoorziening, de leeftijd en de voortplantingscyclus. Zo kan een haring tussen 5 % en 20 % vet bevatten. Het vet zit gelijkmatig verdeeld over het spierweefsel. Vette vis wordt bij voorkeur in zijn vetste vorm gevangen. Vette vissoorten zijn forel, sardines, sprot, doornhaai, makreel, heilbot, zalm, haring en paling.
Magere vissoorten (minder dan 1 % vet) slaan hun vetreserves vooral op in de lever. Het vlees van magere vissoorten zal bijgevolg weinig of geen visvetzuren EPA en DHA aanbrengen. In tegenstelling tot de vette vissoorten varieert hun vetgehalte weinig in de loop van het jaar.
Vette vissoorten leveren bovendien de vetoplosbare vitaminen E, D en A.
Ik heb eerlijk gezegd geen idee of een nierpatient dit gewoon mag eten.
Misschien weet Paul iets over het zout gehalte of phosfor gehalte van vette vis.
En misschien weet tannetje iets over vis en nierpatienten.
Als je het niet vertrouwt met de graten geef je het toch van de graten af.Hier krijgen ze het ook zonder graat,de honden vinden een hele vis geweldig maar ze doen er niets mee,geef ik een haringmaatje of kabeljauwfilet dan gaat het als een speer.Boris krijgt het hier dus ook eigenlijk altijd zonder graat.
http://www.visgilde.nl/gezondheid3.html