[Lizzy]

Op een ander forum wordt beweerd dat er voor ziektes die door bacteriën worden overgebracht, zoals leptospirose, ook geheugencellen aangemaakt worden, net als bij virussen. Ik kan me dat niet voorstellen, maar ja, waarom ook niet eigenlijk ???

Weet iemand hier een antwoord op?

Groetjes,

Fieke

Nee helaas, dit is niet het geval. Entingen tegen bacterieen (of in aanraking komen met bacterieen) geven altijd maar tijdelijke bescherming. Dat is ook waarom je ieder jaar weer opnieuw verkouden kunt worden. Of zelfs wel meerdere keren per jaar. Daarom kun je ieder jaar een strep. keelontsteking kan krijgen. En daarom kun je iedere keer opnieuw ziek worden van salmonella. Was het maar zo, dat je daar life-time immunity tegen kon opbouwen..... Dan zou het leven er een stuk gemakkelijker uitzien... Maar nee, mensen en dieren bouwen niet zoals bij virussen een levenslange immuniteit op. Je krijg maar 1 keer in je leven mazelen, je kunt 1000 keer in je leven verkouden worden.

[Sennaruby]

Hele duidelijke uitleg, Lizzy! Dank je!

Groetjes,

Fieke

[Mevroi Kruim]

Eehhhm ... Lizzy ..... dze keer denken great minds niet alike

Verkoudheid wordt nl veroorzaakt door virussen. De reden dat je er niet immuun voor wordt is dat er gigantisch veel verschillende soorten verkoudheidsvirussen zijn die bovendien, zoals het virussen betaamt, er vrolijk op los muteren.

"Verkoudheid (Vlaams: valling) is een besmettelijke aandoening aan de slijmvliezen van de bovenste luchtwegen die door een groot aantal verschillende typen virussen kan worden veroorzaakt, in het bijzonder rhinovirussen, coronavirussen en RSV. Vanwege het grote aantal virussen dat verkoudheid kan veroorzaken, kan het lichaam niet immuun worden tegen de infectie. Om die reden is verkoudheid een veelvoorkomende ziekte die meerdere keren per jaar kan optreden."

[Sennaruby]

Tja, ik weet het ook niet meer. Op een ander forum beweert iemand dat er jaren na vaccinatie tegen weil bij diverse honden nog anti-stoffen aangetroffen zijn. Geen idee of dit echt getest is...
En hoe zit het dan bij hersenvliesontsteking? Dat wordt ook vaak veroorzaakt door een bacterie en kinderen hoeven daar maar 1x voor geent te worden.

Pfff, moeilijk hoor...

Groetjes,

Fieke

[Mevroi Kruim]

Nog even over immuniteit tegen bacterieziekten door vaccinatie. Dit hangt sterk af van de bacterie en het vaccin. Levend vaccin geeft iha een beter immuniteit dan dood vaccin (zoals gebruikelijk bij bacterieziektes) maar ook dood vaccin kan langdurige immuniteit geven. Voor Hib bv is dit 15 jaar, voor pneumococcen 5 jaar, meningococcen C levenslang, TBC levenslang beperkt (waartoe weet ik niet).
En het is trouwens zeer de vraag of vaccinatie tegen virussen echt levenslange bescherming geeft. Het doormaken van de ziekte wel, maar dan ben je in contact met het echte levende virus en niet een verzwakte vorm.

[Sennaruby]

Dat zou dus kunnen betekenen dat de enting tegen weil wel langer bescherming zou bieden dan 1 jaar, toch?!

[Mevroi Kruim]

Dat zou dus kunnen betekenen dat de enting tegen weil wel langer bescherming zou bieden dan 1 jaar, toch?!

Kzou het niet weten ... dat zou in theorie kunnen maar weten doe je het pas als de fabrikant van het vaccin het onderzocht heeft. En die doet dat waarschijnlijk niet; elk jaar enten brengt veel meer centjes in het laatje...
Of misschien is het wel onderzocht en is eruit gekomen dat het vaccin idd maar 9 maanden werkt, dat kan ook.

[Hitam]

Nee, dat doet het niet. Hoe het met andere bacteriele entingen zit weet ik niet precies, maar lepto geeft geen duidelijke titer. Ik heb geen titertest voor lepto omdat de fabrikant aangaf dat de titer veroorzaakt door de enting te kort en te laag is om goed vast te kunnen stellen.

[Lizzy]

Eehhhm ... Lizzy ..... dze keer denken great minds niet alike

Verkoudheid wordt nl veroorzaakt door virussen. De reden dat je er niet immuun voor wordt is dat er gigantisch veel verschillende soorten verkoudheidsvirussen zijn die bovendien, zoals het virussen betaamt, er vrolijk op los muteren.

"Verkoudheid (Vlaams: valling) is een besmettelijke aandoening aan de slijmvliezen van de bovenste luchtwegen die door een groot aantal verschillende typen virussen kan worden veroorzaakt, in het bijzonder rhinovirussen, coronavirussen en RSV. Vanwege het grote aantal virussen dat verkoudheid kan veroorzaken, kan het lichaam niet immuun worden tegen de infectie. Om die reden is verkoudheid een veelvoorkomende ziekte die meerdere keren per jaar kan optreden."

Nou, laat verkoudheid dan een virus zijn, net als griep (kun je ook ieder jaar krijgen omdat het virus zich muteert en omdat er zoveel verschillende soorten griep zijn):

Maar als je hond dit jaar kennelhoest en de ziekte van Weil op loopt, kan hij het volgend jaar weer op lopen. Evenals de enting: dit jaar geent, volgend jaar kan je hond er weer ziek voor worden. Daar zijn genoeg laboratoriumonderzoeken naar gedaan (dat is ook hoe fabrikanten langere beschermingsduur krijgen en hoe ze uitvinden hoe lang een enting werkt: zen enten honden en een groep niet en een groep met hoge titer en een groep zonder hoge titer en dan besmetten ze de honden "gewoon", in een laboratorium...... En dan kijken ze hoeveel honden uit welke groepen er ziek worden en hoe ernstig ziek).

Ik heb dit overigens niet zelf bedacht hoor. Ook niet van die bacterie, die geen lange bescherming biedt/geen geheugencel-toestanden opbouwt:

http://www.caberfeidh.com/Revax.htm

http://www.caberfeidh.com/Lepto.htm

Geheugencellen is sowieso iets ongrijpbaars. Je kunt het niet meten. Ook niet bij virussen. Maar men vermoed dat je iets ala geheugencellen hebt, waar de 'omschrijving' van het virus zich opslaat, omdat: ook al heb je geen titersmeting meer tegen bijv. hondenziekte of parvo: als je de honden in contact brengt met deze ziekte (nadat ze ooit geent zijn en ooit wel een hoge titer hebben gehad) ze niet/nauwelijks ziek worden! (en in de VS hebben ze als cijfers dat het hier om 5 a 7 jaar a levenslang gaat).

Dat is dus NIET het geval met Weil/Lepto/Bordetella, etc. Geen titers : ook direct geen bescherming (er is zelfs nauwelijks titers, ook direct na de enting). En daarom krijgt Intervet ook geen langere registratie-duur voor Weil (en kennelhoest). Want ze zijn daar heus wel mee bezig hoor. Daarom hebben ze de 3 jarige registratie voor parvo, hondenziekte en hcc ook te pakken! Mogelijk dat ze ooit een vaccin voor Weil 'uitvinden' dat langer bescherming biedt, maar vooralsnog is dat niet het geval.

Overigens: bij virussen geldt zelfs, denkt men, dat mensen/dieren beschermt zijn tegen bepaalde virussen omdat je opa en oma (of zelfs overgrootouders) de ziekte bijv. ooit hebben doorstaan en een bepaalde bescherming van generatie op generatie overgaat. Het slaat zich op in geheugencellen. Totdat de mens/dierheid te lang niet meer met zo'n virus in aanraking is geweest: dan verzwakt dat en kan het virus weer toeslaan en mensen ziek maken. Dit geldt ook weer niet voor bacterieen.

[Mevroi Kruim]

Nou, laat verkoudheid dan een virus zijn, net als griep (kun je ook ieder jaar krijgen omdat het virus zich muteert en omdat er zoveel verschillende soorten griep zijn):

Maar als je hond dit jaar kennelhoest en de ziekte van Weil op loopt, kan hij het volgend jaar weer op lopen.

Klopt iig voor kennelhoest, maar dat heeft ook een complex aan veroorzakende organismen die kunnen varieren. Voor ziekte van Weil weet ik niet precies hoe het zit, maar ik weet wel dat er daar ook diverse Leptospirosen voor verantwoordelijk zijn. Vandaar dat de enting geen volledige bescherming biedt: niet alle veroorzakers zitten in het vaccin.

Evenals de enting: dit jaar geent, volgend jaar kan je hond er weer ziek voor worden. Daar zijn genoeg laboratoriumonderzoeken naar gedaan (dat is ook hoe fabrikanten langere beschermingsduur krijgen en hoe ze uitvinden hoe lang een enting werkt: zen enten honden en een groep niet en een groep met hoge titer en een groep zonder hoge titer en dan besmetten ze de honden "gewoon", in een laboratorium...... En dan kijken ze hoeveel honden uit welke groepen er ziek worden en hoe ernstig ziek).

Mee eens en dat schrijf ik boven ook: vaccineren is niet hetzelfdfe als de ziekte echt doormaken. Een dood of verzwakt vaccin geeft niet noodzakelijk dezelfde bescherming als een doorgemaakte infectie met het echte virulente beestje.

Ik heb dit overigens niet zelf bedacht hoor. Ook niet van die bacterie, die geen lange bescherming biedt/geen geheugencel-toestanden opbouwt:

http://www.caberfeidh.com/Revax.htm

http://www.caberfeidh.com/Lepto.htm

had ik ook niet gedacht hoor,d at je dat zelf verzonnen had

Geheugencellen is sowieso iets ongrijpbaars. Je kunt het niet meten. Ook niet bij virussen. Maar men vermoed dat je iets ala geheugencellen hebt, waar de 'omschrijving' van het virus zich opslaat, omdat: ook al heb je geen titersmeting meer tegen bijv. hondenziekte of parvo: als je de honden in contact brengt met deze ziekte (nadat ze ooit geent zijn en ooit wel een hoge titer hebben gehad) ze niet/nauwelijks ziek worden! (en in de VS hebben ze als cijfers dat het hier om 5 a 7 jaar a levenslang gaat).

Dat is dus NIET het geval met Weil/Lepto/Para Influenza, etc. Geen titers : ook direct geen bescherming (er is zelfs nauwelijks titers, ook direct na de enting). En daarom krijgt Intervet ook geen langere registratie-duur voor Weil (en para influenza en kennelhoest). Want ze zijn daar heus wel mee bezig hoor. Daarom hebben ze de 3 jarige registratie voor parvo, hondenziekte en hcc ook te pakken! Mogelijk dat ze ooit een vaccin voor Weil 'uitvinden' dat langer bescherming biedt, maar vooralsnog is dat niet het geval.

Dat lijkt me toch niet helemaal correct, zie ook Tannetje's bijdrage. Ook al is er na enting geen titer te vinden, toch is de enting goedgekeurd voor iig een jaar. Dat kan dus alleen als hij ook echt bescherming biedt tegen infectie, op welke manier dan ook.

Overigens: bij virussen geldt zelfs, denkt men, dat mensen/dieren beschermt zijn tegen bepaalde virussen omdat je opa en oma (of zelfs overgrootouders) de ziekte bijv. ooit hebben doorstaan en een bepaalde bescherming van generatie op generatie overgaat. Het slaat zich op in geheugencellen. Totdat de mens/dierheid te lang niet meer met zo'n virus in aanraking is geweest: dan verzwakt dat en kan het virus weer toeslaan en mensen ziek maken. Dit geldt ook weer niet voor bacterieen.

Dat weet ik uit eigen ervaring: mijn opa heeft een lichte pokken-infectie doorgemaakt, mijn vader is een aantal keren geënt zonder enige reactie (en dat ging niet zachtzinnig: in dienst maakte de arts een snee in z'n arm en goot er de entvoeistof in; verbandje erom en kijken wat er gebeurt. Hij had dood- en doodziek kunnen worden ...) en mijn zus en ik hadden ook geen entreactie. We zijn allbei meerdere malen geënt en hebben geen van beiden ooit een pokpuist gehad of een andere reactie. Aan titerbepalingen deden ze toen nog niet

En dat dat niet voor bacterien geldt verbaast mij niet, het zijn uiteindelijk heel andere organismen.

[Lizzy]

De lepto-enting bevat de bacterie-stringen tegen de meest veel voorkomende en ergste vormen van Lepto besmettingen. Als honden niet met de ziekte van Weil (een lepto-string) in aanraking zouden komen of er ziek van zouden worden: dan was er al bijna geen reden tot enten... Want de ziekte van Weil is de ergste vorm van een Lepto-besmetting.

De enting beschermt redelijk tegen de ergste vorm, (de ziekte van Weil). Ook daar beschermt de enting niet 100% tegen, maar wel voor een groot deel (geente honden schijnen minder vaak/snel dood te gaan). De andere bacterie-stringen geven veeeeeel minder ernstige klachten en de kans dat je hond met een van die andere in aanraking komt is ook lager. Vandaar dat de huidige lepto-enting ook maar 2 serovars bevat:

L. Canicola: 800 - 1200 10exp6 kiemen/ml
L. Icterohaemorrhagiae: 800 - 1200 10exp6 kiemen/ml

De L. Icterohaemorrhagiae veroorzaakt de ziekte van Weil.

De enting is goedgekeurd met een beschermingsduur voor 1 jaar (sommige fabrikanten niet langer als 9 maanden) maar dan ook niet meer dan dat omdat de enting (en dat schrijft Tannetje ook) direct na de enting al vaak een lage titer geeft. Zij schrijft ook: "maar lepto geeft geen duidelijke titer. Ik heb geen titertest voor lepto omdat de fabrikant aangaf dat de titer veroorzaakt door de enting te kort en te laag is om goed vast te kunnen stellen".

[Lizzy]

Hee Kruimel, great mind , volgens mij zijn we het eigenlijk wel voor het grootste deel met elkaar eens

[Lizzy]

Trouwens, in de artikelen van Ronald Schultz staat dat Lepto entingen (het is trouwens een Lepto enting TEGEN de onder andere de ziekte van Weil. En de ziekte van Weil is de ziekte die je mogelijk krijgt na besmetting met de L. icterohaemorrhagiae) niet beschermen tegen het blijven uitscheiden van de bacterie (dus als je hond besmet is, kan hij de bacterie blijven uitscheiden, ook al is hij geent).

Dit is niet langer het geval? Blijkbaar worden ook de entstoffen toch wel verbeterd? Dit zegt Nobivac over de Lepto-enting:

"Binnen 1 jaar zijn er geen antistoffen meer meetbaar in het bloed, maar na contact met de bacterie treedt er nog steeds beschermde immuunrespons op. Na ongeveer 1 jaar is dat niet meer het geval. Een gevaccineerde hond is geen drager van de bacterie en er is geen uitscheiding van leptospiren in de urine".

Op weer een andere site lees ik dat de lepto bacterieen niet tegen een zuur millieu kunnen en dus sowieso sterven in de urine van honden, waardoor ze geen besmettingsgevaar meer zijn voor andere honden of mensen. Honden hebben een zure urine. Koeien en ratten hebben daar-in-tegen een alkalische urine.

Lastige materie hoor...

Ik heb in ieder geval besloten dat ik Pinkel sowieso niet laat vaccineren tegen lepto. Zij is vorig jaar echt niet goed geworden van die enting en ik heb maaaaanden met haar gezondheid lopen tobben. Brutus ent ik denk ik ook niet tegen Weil. Linga twijfel ik nog over.... Zij is een echte waterrat en ze vindt de goorste poeltjes lekker. En hoewel ik weet dat zij een veel sterker immuunsysteem heeft, omdat ze nog nooit 1 brok in d'r leven gezien heeft, weet ik niet of ik het aandurf om haar niet te eten.... Ik heb nog even de tijd om er over na te denken (ze hoeft pas over een paar maanden geent te worden).

Overigens, de lepto enting is er echt eentje die je niet een pups moet geven voor 16 weken. Voor 16 weken kan deze enting echt ernstige immuniteitsstoornissen veroorzaken... Kun je nagaan wat een rottige enting het is... (Volgens mij DE rottigste).

Nou ja, hier komt nog even wat droge info over Lepto:

Some facts about leptospirosis
What causes leptospirosis?
Leptospirosis is caused by spirochete (or spiral-shaped) bacteria called leptospires. The leptospires live in fluids from infected animals, including urine, saliva, blood and milk.

What are the symptoms?
In general, the disease resembles the flu with fever, headache, chills and myalgia (muscle pain).

How is leptospirosis treated?
Dogs are treated with a course of antibiotics and with intravenous fluid to overcome dehydration. Diagnosis is based on clinical signs and laboratory tests.

Do humans catch leptospirosis?
Leptospirosis is a so-called zoonotic disease that can be transmitted from animals to humans. People can catch the disease from water that is contaminated by infected wild or domestic animals, as well as from more direct contact with animals, such as rodents, raccoons, skunks and cattle.

Why are cats not affected by leptospirosis?
Tests for antibodies show that some cats are exposed to the disease, but cats almost never show clinical signs of leptospirosis. Some experts believe that cats have developed a kind of immunity to leptospirosis from their longtime association with rodents.

Now for leptospirosis. Being bacterial in nature, the immunity developed does not last. One would be lucky if immunity lasts 4 months! Unfortunately, our canine vaccines incorporate lepto, and thus, the program for lepto is attached to the program for the viral diseases. Ideally, lepto vaccines, for continued protection, should be given every 3 to 4 months. Of course, there is always the possibility that dogs are exposed to natural lepto, and thus, they receive a "booster."

Immunity from vaccination can wane, but in the period, if the dog is exposed to natural disease, then its immunity will again rise. Of course, they should not come down with the disease in these subsequent exposures, but their immunity would be responding.

Therefore, the level of immunity (antibodies) is not only a function of the date of the last vaccination, but is also affected by subsequent exposure to natural disease.

In fact, there is a controversy about the need for annual vaccination boosters. The need has never been established. A study found that dogs that were never vaccinated again for seven years or more were found to have protective levels of antibody. (Again, this may not be a function of vaccination alone, but also that of subsequent exposure to disease.)

Note, however, that immunity is long lasting to viral diseases (distemper, hepatitis, parvovirus, rabies) but is very short for bacterial diseases (leptospirosis).

-- from the Diagnostic Laboratory, College of Veterinary Medicine

===================

In Amerika is er overigens al een lepto enting waar 4 bacterie-types in zitten omdat er een verschuiving van besmetting plaats vond naar: grippotyphosa en pomona. Maar vooralsnog ziet het er naar uit dat we in NL toch vooral te maken hebben met de :

L. Canicola: 800 - 1200 10exp6 kiemen/ml
L. Icterohaemorrhagiae: 800 - 1200 10exp6 kiemen/ml

Overigens is dit ook een zeer leerzame site als het om lepto gaat: http://www.leptospirosis.org/ (heb 'm al een paar keer eerder vermeld in andere interessante lept-discussies).

[Lizzy]

Dit is trouwens 1 van de interessante artikelen van Ronald D Schultz (en Schultz is wel ZEER geinteresseerd in de minimale en maximale effectiviteit van vaccins!):

WHAT IS THE EFFICACY OF CURRENT VACCINES?
Ronald D. Schultz, Ph.D., Dipl. ACVM (honorary)

Reprinted with permission

Unfortunately neither the maximum nor minimum duration of protective immunity of most vaccines is known. Many vaccinated animals are never challenged because the pathogens are not present in the animal's environment. Every vaccine appears to be 100% efficacious when there is no challenge!

In a random survey of serum samples collected in the early 1990s from about 100 dogs presented to several clinics for their first revaccinations, I found more than one-third of the dogs did not have detectable antibody to CPV-2. The reasons the dogs didn't have antibody were 1) Some pups were vaccinated before maternal antibody had disappeared [at that time many vaccines were ineffective in immunizing pups younger than 18 to 20 weeks of age with high titers of maternally derived antibody], 2) some pups were vaccinated with a commercial product that was later shown not to effectively induce an antibody response to CPV-2, and 3) a small percentage had not been vaccinated previously with CPV-2. The dogs without antibody did not develop canine parvoviral infection or disease during the year. Thus, the animals appeared totally protected, even though they had not been effectively immunized. We must assume that they didn't develop disease or become infected because they were not exposed to the virus. The negative serologic findings show that the dogs hadn't been infected with the virus during a period of being completely susceptible to CPV-2. These results demonstrate that many pet dogs are never exposed to CPV-2, a highly infectious, often deadly, and extremely environmentally stable virus of dogs, similar in stability to feline parvo virus. As an example of its stability we recently tested some MLV CPV-2 vaccines that sat in a refrigerator for 10 years, and it was demonstrated that the virus was still infectious and able to immunize puppies (L.J. Larson et al: Unpublished data, 1997).

Another reason we don't know the real efficacy and duration of immunity of current vaccines is that animals are rarely, if ever, experimentally challenged one year or more after vaccination. Furthermore, no studies are reported in the literature that compare dogs vaccinated as pups and then vaccinated annually for three years with dogs vaccinated only as pups to determine resistance to challenge infection or disease. Studies to determine whether annual vaccination is needed for protection are rare for any canine or feline vaccine. The exception is rabies, for which minimum duration of immunity studies have demonstrated (because they are required for licensing by the U.S. Department of Agriculture [USDA]) that protective immunity is present in a similar percentage of dogs whether three years after rabies vaccination or one year after vaccination. Certain one-year rabies products have become three-year products by extending the interval of time before challenge studies were done. Until 1995, the USDA did not require minimum duration of immunity studies for any vaccine other than rabies, so the recommendation for annual vaccination is not based on one year's being the duration of immunity.

The one-year recommendation was not determined by any scientifically validated studies nor will one find in the literature publications that demonstrate a need for annual vaccination with many of the products in use. Furthermore, we do not know if there would be any difference in immunity between animals that are vaccinated annually or animals vaccinated only once every three years when challenged. We do know that many animals, when revaccinated with viral vaccines, do not show a four-fold or greater increase (the minimum change required for significance) in their antibody titers (unpublished observations from my studies with viruses such as CDV, CPV-2, CAV-2, FPLV, and FCV). For example, in a study we performed with 106 dogs that had been vaccinated for CPV-2 within the last one to four years, only one dog had a significant increase (four-fold) in its CPV-2 antibody titer, and that dog had a very low titer (1:40) before vaccination. Therefore, revaccination frequently doesn't lead to an enhanced antibody response, because the vaccine virus is neutralized before it can reach the memory B or T cells.

An important question to ask yourself is: "What do we do to ensure that children who are vaccinated at an early age, usually less than 6 years of age, still have immunity at 20, 40, 60, or 90 years of age?" Nothing! We don't measure titers in people, and we don't routinely vaccinate adults. We rely on the memory cells of the immune system. Since vaccines for people are similar in many ways to canine or feline vaccines, since the immune system of a person is similar to that of an animal, and since immunity persists for the life of a person (average 70+/- years), then why wouldn't immunity from canine or feline vaccines persist for 10 to 15 years? The answer is that many canine and feline vaccines do provide the same lifelong immunity. However, just as there are certain human vaccines that provide short-term immunity (e.g. Vibrio cholera vaccine) there are certain canine vaccines (e.g. leptospira) and feline vaccines (e.g. chlamydia) with only short-term immunity.

Very recently it was reported that dogs vaccinated with CDV at an early age then moved to a country free of distemper had CDV antibody titers as long as 10 years later. Similar observations had been made previously, but the dogs were not in a distemper-free environment. My own observations and those of Dr. Leland Carmichael show that dogs not only have CDV antibody but are completely protected from infection when challenged five to seven years after vaccination. CDV antibody titer correlates directly with protection in these studies, and dogs with virus neutralization titers of > 1:20 had sterile immunity (were protected from infection).

Therefore, when dogs with immunity to CDV are challenged with virulent virus one year after vaccination, more than 90% of the dogs have protective levels of antibody, and if the dogs were challenged seven years after vaccination, greater than 90% would still be immune based on protective titers (R.D. Schultz: Unpublished data, 1984).

If cats were challenged with feline herpes virus one year after vaccination we might expect protection from disease in about 65 to 70% of the cats. And if challenged three years after vaccination, 50 to 60% of the cats likely would be protected. This level of protection in cats is based on limited observations in a cattery and is not based on scientifically controlled studies. However, challenge information will soon be available on cats vaccinated more than seven years earlier from a study by Dr. Fred Scott. Dr. Scott recently documented the duration of immunity to several feline viruses, as determined by the presence of antibody. In his study kittens were given two doses of killed vaccines containing FPLV, feline herpes virus, and FCV. These cats, raised in an isolated environment, have had antibody titers to the three vaccines that have persisted for at least six years. These results demonstrate that even when killed vaccines are used, the immune system continues to be stimulated in the absence of infection and that memory cells as well as certain effector B and T cells are present for at least six years. Furthermore, these cats, because they have memory cells as well as effector T helper and B cells, would be expected to resist challenge to virus as effectively as cats that had been vaccinated annually. What is remarkable about these studies is that a killed vaccine generally produces a shorter duration of immunity than does an MLV vaccine.

The duration of immunity study in cats should demonstrate that even killed vaccines provide immunity far beyond the one year currently recommended for revaccination. How do I know this is the case before the challenge studies are performed? Because we know there is a direct correlation between antibody titer and protection from infection with FPLV and FCV. Protective antibody titers for FPLV are > 1:100, and the cats in this study have maintained titers higher than 1:1,000 for seven years. And protection from FCV can be demonstrated in cats with titers less than those in the cats in this study.

Local (mucosal) antibody and T and B memory cells will be more important than systemic antibody to protect against herpes virus infection and disease, so systemic titers do not correlate with protection. However, since this disease most often occurs in young cats with poorly developed immune systems and there is an age-related increased resistance in older animals, it may be that the 7-year-old non vaccinated control cats will not even develop significant disease and that the vaccinates will have memory cells, so they should have even greater protection.

Similarly, I have found that adult dogs vaccinated twice with an MLV CPV-2 vaccine one to four years earlier as pups were completely immune when naturally challenged with CPV-2 virus. The exposure occurred during a severe outbreak of CPV-2 disease that lasted six months and killed a high percentage of pups less than 12 weeks of age (R.D. Schultz: Unpublished data, 1989). The adult dogs did not become sick and did not have evidence of infection, so the dogs had maintained sterile immunity for up to four years after vaccination. This is not to suggest that adult vaccinated dogs do not become infected or diseased when exposed to pathogens such as CPV-2 or CDV at a later age but that those few adult animals that do may become infected and diseased whether or not they have been revaccinated annually. The adult animals that become diseased may have a compromised immune system or for various reasons may have failed to develop immunity even after multiple vaccinations.

Annual vaccination for diseases caused by CDV, CPV-2, FPLV, and FeLV has not been shown to provide a level of immunity any different from the immunity in an animal vaccinated and immunized at an early age and challenged years later.

Vet Med 93[3]:233-254 Mar'98 45 Refs
Ronald D. Schultz, PhD, Dipl. ACVM (honorary)
Department of Pathobiological Sciences
School of Veterinary Medicine
University of Wisconsin-Madison
Madison, WI 53706

[Lizzy]

Ik heb dat taaie stuk hierboven geprobeerd even te vertalen in het Nederlands, voor de liefhebbers:

Jammer genoeg is de maximale en minimale beschermingsduur van de meeste vaccins niet bekend. En vele ingeente dieren worden nooit uitgedaagd omdat de ziekteverwerkkers niet meer in het dier z'n millieu aanwezig zijn. En ieder vaccin blijkt natuurlijk 100% doeltreffend wanneer het dier nooit met de ziekte in aanraking komt!

In een willekeurig onderzoek van serum-monsters, verzameld in vroege 1990 van ongeveer 100 honden, die voor hun eerste hervaccinatie aangeboden werden bij verschillende klinieken, vond ik meer als 1/3 van de honden geen antilichamen meer hadden tegen cpv-2. De reden dat de honden geen antilichamen hadden waren: 1)sommige puppies hadden hun enting al gekregen voordat de antilichamen van de moeder verdwenen waren (op dat moment waren vele vaccins niet effectief in het immuniseren van puppies jonger dan 18 tot 20 weken, die nog een hoge titers hadden door de bescherming van de moeder) 2)sommige honden waren gevaccineerd met een commercieel product dat later bleek niet effectief te zijn om immuniteit op te bouwen tegen cpv2 en 3 en 3)een klein percentage van de honden was nooit gevaccineerd tegen cpv-2.

De honden zonder deze antistoffen kregen geen parvo gedurende dit jaar. En dus leek het dat de dieren totaal beschermd waren, ondanks dat ze niet effectief geimmuniseerd waren. We moeten aannemen dat ze niet ziek zijn geworden of geinfecteerd zijn geraakt omdat ze niet met het virus in aanraking zijn gekomen.

De negatieve serologische bevindingen tonen aan dat de honden tijdens deze periode van volledige vatbaarheid niet met het virus geinfecteerd zijn geraakt. Deze resultaten tonen aan dat veel honden nooit blootgesteld worden aan cpv-2, een zeer besmettelijke en vaak dodelijke en zeer stabiele hondenziekte, qua stabiliteit vergelijkbaar met het feline-parvo-virus. Als voorbeeld van de stabiliteit, hebben we onlangs MLV cpv-2 vaccines na 10 jaar uit de ijskast gehaald en het bleek dat het virus nog steeds besmettelijk was en puppies kon immuniseren.

Een andere reden waarom we niet echt de effectiviteit en duur van de immuniteit van de huidige vaccins weten is omdat de dieren nauwelijks/nooi na 1 of meer jaar na het vaccin uitgedaagd worden (gekeken wordt of ze nog immuun zijn). Verder zijn er geen gepubliceerde studies die honden vergelijken die als pup gevaccineerd zijn en jaarlijks, dan wel elke drie jaar worden gevaccineerd met honden die als pup gevaccineerd zijn om te onderzoeken wat de weerstand tegen de ziekte is.

Onderzoeken om te bepalen of jaarlijkse entingen nodig zijn om de dieren te beschermen worden zelden op honden/katten vaccins uitgevoerd (note Lizzy: dit is wel achterhaald. Nobivac voert deze onderzoeken wel uit). De uitzondering daarop is rabies, waarvoor de minimum beschermingsduur is vastgesteld (omdat ze door de US department of agiculture verplicht zijn deze minimum-immuniteitsduur studies uit te voeren) en waarbij is gebleken dat na 3 jaar de honden even goed tegen rabies geimmuniseerd zijn als na 1 jaar na de enting. Sommige producten die 1 jaar bescherming zouden bieden zijn drie-jaar-beschermingsproducten geworden zonder dat een 'challenge studie' was uitgevoerd. Tot 1995 verplichtte de USDA geen minimale beschermingsstudies voor enig ander vaccin dan de rabies-vaccins, dus de aanbeveling voor een jaarlijkse enting is niet gebaseerd op dat het vaccin ook maar 1 jaar bescherming biedt.

De 1 jarige aanbeveling is door geen enkele wetenschappelijke studie bevestigd en ook is er geen enkele wetenschappelijke literatuur die aantonen dat er een noodzaak is voor jaarlijke vaccinatie, voor de meeste in gebruik zijnde vaccins.

We weten ook niet of er verschil zit in dieren die jaarlijks of drie-jaarlijks worden gevaccineerd, wanneer ze uitgedaagd worden (ik zoek hier een betere Nederlandse term voor... challenged). We weten wel dat vele dieren, wanneer ze gevaccineerd worden met een virus-vaccin, ze geen vier keer zo groot of grotere hoeveelheid antistoffen hebben bij een titersbepaling (ongepubliceerde bevindingen van mijn studies met virussen zoals CDV, CPV-2, CAV-2, FPLV en FCV). Zoals bijvoorbeeld in een onderzoek die we met 106 honden gedaan hebben die de laatste 1 tot 4 jaar voor cpv-2 waren ingeent, had er slechts 1 hond een significante verhoging in antilichamen en die hond had een hele lage titer voor de enting. Daarom leidt hervaccinatie meestal inet tot een verbetering in antilichamenreacties omdat het virus-vaccin wordt geneutraliseerd voordat het z'n geheugen B of T cellen kan bereiken.

Een belangrijke vraag om jezelf te stellen: "wat doen we om er zeker van te zijn dat kinderen die op jonge leeftijd gevaccineerd zijn, meestal jonger als 6 jaar, nog steeds immuun zijn wanneer ze 20, 40, 60 of 90 jaar oud zijn?". Het antwoord is : niks! We meten geen titers in mensen, we vaccineren volwassenen niet op een routine-matige basis. We vertrouwen op de geheugencellen van het immuunsysteem (note Lizzy: een mens kan ook lepto krijgen. Enten wij onszelf in? Vissers bijv. lopen meer risico. Enten zij zichzelf ieder jaar? Ergo: er is niet eens een goedwerkend mensen-vaccin beschikbaar tegen lepto!). Aangezien de vaccins voor mensen en dieren in vele opzichten gelijk zijn aan elkaar, aangezien het imuunsysteem van mensen vergelijkbaar is met dat van dieren, aangezien immuniteit levenslang voortduurt (zo'n 70 jaar), waarom zou immuniteit bij honden en katten niet voor 10 tot 15 jaar bestaan? Het antwoord is dat veel honden en katten vaccins ook levenslange immuniteit geeft. Maar, zoals er ook bepaalde mensenlijke vaccins zijn die kortdurende bescherming bieden (zoals cholera), zijn er ook hondenvaccins (zoals leptospirosis) en kattenvaccins (zoals chlamydia) die alleen een korte immuniteit verschaffen.

Onlangs heeft men gerapporteerd dat honden die voor CDV gevaccineerd waren op een jonge leeftijd en daarna naar een land waren verhuisd dat vrij was van deze ziekte (hondenziekte/CDV) na 10 jaar nog CDV antilichamen in hun bloed hadden. Dezelfde observatie is eerder gedaan, maar deze honden leefde niet in een hondenziekte-distemper-vrije omgeving. Mijn eigen observaties en die van Dr Leland Carmichael, laten zien dat honden niet alleen antistoffen hebben maar totaal beschermt zijn tegen de distemper infectie 5 tot 7 jaar na een enting. CDV antistoffen titer correleert direct met de bescherming in deze studies en honden met virus geneutraliseerde titer van > 1:20 hadden steriele immuniteit (waren beschermt tegen besmetting).

Wanneer honden immuniteit tegen CDV hebben en in aanraking komen met het actieve virus, 1 jaar na de enting: 90% van de honden hebben beschermende niveau's van antistoffen en als de honden 7 jaar na de inenting geconfronteerd worden met het virus: is nog steeds 90% beschermd, gebaseerd op de titersbepaling (ongepubliceerde gegevens van RD Schultz, 1984).
Wanneer katten in aanraking komen met het FHV virus, 1 jaar na enting, verwachten we dat 65% tot 70% van de katten nog steeds beschermd is. Drie jaar na de enting verwachten we dat 50% tot 60% nog steeds beschermt is. Deze beschermingsduur is gebaseerd op observaties die gedaan zijn in cattery's en niet op wetenschappelijke gecontroleerde stidies. Maar, binnenkort zal er meer informatie beschikbaar zijn over katten die 7 jaar eerder gevaccineerd zijn, in een studie van Dr Fred Scott. Dr Scott heeft onlangs de immuniteitsduur gedocumenteerd van diverse katten-virussen, door de aanwezigheid van antistoffen te bepalen. In zijn onderzoek kregen kittens 2 keer een dosis met een geinactiveerd vaccin dat FPLV, Feline Herpes Virus en FCV bevatte. Deze katten zijn opgegroeid in een geisoleerde omgeving en deze katten hadden antistoffen tot tenminste 6 jaar na de enting. Dit onderzoek toont aan dat zelfs wanneer er gevaccineerd wordt met dode virussen, het immuunsysteem, ondanks dat er geen contact met het virus plaats vindt, gestimuleerd blijft worden en dat de geheugen cellen alswel bepaalde B en T cellen aanwezig blijven voor tenminste 6 jaar. En omdat deze katten geheugencellen en 'effector T en B cellen' hebben, zullen ze net zo goed in staat zijn het virus te weerstaan als katten die jaarlijks gevaccineerd worden. Wat frappant is aan deze studie is dat een gedood virus vaccin meestal een kortere bescherming biedt dan een levend gemodificeerd vaccin.

De immuniteitsduur-studie bij katten moet aantonen dat zelfs bij dode vaccins er een bescherming plaatsvind die vele malen langer is als het jaarlijke hervaccinatie programma dat aanbevolen wordt. Hoe weten we dat dit het geval is, zonder dat er 'challenge' studies zijn uitgevoerd? Omdat we weten dat er een directe relatie is tussen antilichamentiter en bescherming tegen infectie met FPLV en FCV. De beschermende antilichamentiters voor FPLV is >1:100 en de katten in het onderzoek hebben een titer behouden van 1:1,000 en hoger in deze 7 jaar. En bescherming tegen FCV kan bij katten aangetoond worden die een lagere titers hebben dan de katten in het onderzoek.

Locale antilichamen en T en B geheugencellen zullen belangrijker zijn als systemic antilichamen om beschermt te zijn tegen herpes virus infecties en ziektes, dus systemic titers bepalingen correleren niet met de bescherming. Maar, aangezien de ziekte vaker voorkomt bij jonge katten met een slecht ontwikkeld immuunsysteem en er een leeftijd gerelateerde weerstand is in oudere dieren, kan het zijn dat de 7-jaar-oude niet ingeënte controle katten zelfs geen significante ziekte zullen ontwikkelen en dat de gevaccineerde geheugencellen zullen hebben zodat zij een nog grotere bescherming zouden moeten hebben.

Hetzelfde heb ik gezien bij volwassen honden die als pup 2 keer met een levend gemodificeerd CPV-2 gevaccineerd waren en 1 tot 4 jaar na de enting volledig immuun waren wanneer op een natuurlijke wijze in aanraking gekomen met het CPV-2 virus. Ze kwamen in aanraking met het CPV-2 virus tijdens een grote uitbraak van die ziekte, die 6 maanden duurde en een hoog pecentage van pups jonger dan 12 weken liet zien (ongepubliceerde gegevens, 1989). De volwassen honden werden niet zien en lieten geen bewijs van infectie zien, dus de honden handhaafde steriele immuniteit tot vier jaar na de vaccinatie. Dit bewijs niet dat volwassen honden op latere leeftijd niet geinfecteerd kunnen raken of ziek kunnen worden wanneer ze in contact komen met virussen zoals CPV-2 of CDV, maar dat een klein aantal volwassen dieren besmet raken en ziek worden, of ze nu wel of niet jaarlijks gevaccineerd zijn. De volwassen dieren die ziek worden hebben mogelijk een verzwakt immuunsysteem of hebben, vanwege meerdere mogelijke oorzaken, geen immuniteit opgebouwd, ook niet na meerdere entingen.

Jaarlijkse entingen voor ziektes zoals: CDV (hondenziekte), CPV-2 (parvo), FPLV en FelV geeft geen betere immuniteit/bescherming als bij dieren die alleen op jonge leeftijd zijn geimmuniseerd en jaren later met de ziekte in aanraking komen.

Dan het overzicht van beschermingduur, volgens RD Schultz:

Ziekte min. bescherming jaar: effectiviteit%:
Hondenziekte: > 7 > 90
Parvo: > 7 > 90
Adeno: > 7 > 90
Rabies: > 3 > 85
Corona lifetime --
P. Influenza > 3 >80
Bordetella < 1 <70
Lepto Canicola < 1 < 50
Lepto icterohaemorrhagiae < 1 < 75

> = langer als
< = korter als

Corona wordt ook hier eigenlijk beschreven als het "vaccin dat op zoek is naar het virus".