Hoi allemaal,
Ik lees hier heel vaak dat mensen van mening zijn dat hun hond dit niet lust of dat niet moet enzovoorts.
Nu merk ik dat mijn hond bepaalde dingen af kan keuren, zeker als het gaat om dingen die ze nog nooit gehad heeft, maar bij herhaaldelijk aanbieden ze ook zo ineens helemaal geweldig kan vinden.
Ik vraag me dus eigenlijk af of een hond uberhaubt iets niet lust zoals dat bij ons werkt of dat dit veel meer een gebrek aan ervaring met een bepaald soort voeding is en dat hij dus moet leren iets te eten.
Met andere woorden, projecteren wij dus niet ons eigen gedrag op onze honden?
Ik merk zo langzamerhand dat die van mij gewoon voedsel beoordeelt op de ervaring die zij met de voedingswaarde van dat voedsel heeft. Ik heb ook heel sterk het idee dat een hond nog wel veel beter in kan schatten wat hij nodig heeft dan wij kunnen vermoeden. Ik vraag mij dus ook ernstig af of het zo is dat honden zoals wij iets echt niet lusten, of dat het veel eerder zo is dat zij op dat moment er geen waarde aan hechten. Overigens als je dit biologisch gaat benaderen zou zoiets een heel groot voordeel zijn vanuit een overlevingsstrategie. Het verteren van voedsel kost heel veel energie en dus als je alleen eet wat je nodig hebt is de kans van overleven in een omgeving waar schaarste heerst van levensbelang.
Ook zie ik dat ondanks dat wij op een vast tijdstip een vaste hoeveelheid kvv geven, zij de ene keer alles naar binnen schrokt en dan weer zit ze er heel selectief dingen uit te vissen, wat ook kan overigens want wij spreiden de kvv dun uit. Soms ook besluit ze na het uitzoeken ook in een keer de hele zooi toch maar op te eten enzovoorts. Zo doet ze overigens met alles hoor, we proberen nu al een paar weken haar van alles aan te bieden en bijvoorbeeld specieboontjes wil ze meestal niets van weten, maar dan in een keer is het niet aan te slepen.
Ook zo heel typisch, wij voeren gewoon op het oog en ik houd ook bij hoeveel ze eet. Nu kreeg ze toen ze op de kvv kwam 400 gram wat 5% was, ze was wat mager door gedoe met mais intollerantie en als snel zat ze op 600 gram per dag. Dit heeft ze zelf zo bedacht, we hebben gewoon naar behoefte gevoerd. Toen ze eenmaal weer perfect op gewicht was, dus dat je de ribben niet meer kon zien, liet ze direct voer staan. Nu zit ze op 200-300 gram per dag afhankelijk van haar behoefte. Haar vertering is overigens ook heel veel verbeterd en als ik zo kijk naar hoe haar hele houding is, de heldere blik, maar ook gewoon de veel minder timide uitstraling kan ik echt wel janken van geluk, het was ook echt zon zielig ding toen we haar kregen, ik ben echt heel trots op mn meissie hoor. (maarja even weer on topic).
Wat vinden jullie ervan? Dit principe gaat overigens nog veel verder hoor, wij mensen projecteren graag onszelf op onze omgeving
Groetjes Henk en ons super scheetje Donja