Vandaag toch maar weer eens een eendagskuiken geprobeert en wat schetst mijn verbazing...... Die oude van bijna 17 jaar gaat ermee vandoor en loopt ermee door het huis te jongleren alsof ie weer 2 is . Echt geweldig om te zien.... Vervolgens was ie uitgespeeld en wou ie er wel aan beginnen maar al die veertjes....., dus toen heb ik het kuiken maar even vastgehouden en toen kreeg ie er wel houvast op.
Het resultaat is dat er nu nog anderhalve poot, een paar stukjes veren en een kop op de grond liggen, de rest zit heerlijk in Utah's buik .
De twee jonge poezen kijken er niet naar om, hebben er eens aan geroken en dat vonden ze wel genoeg. 1 van de 2 heeft net een poging gedaan om de resten te begraven....(er denkbeeldig iets over heen gooien).
Misschien dat ik voor hen het kuiken toch moet koken.
Maar ik vind het dus al helemaal geweldig dat die oude echt ge-BARF-t heeft (nou ja beetje dan he ).
Groetjes,
Mieke