Gisteren stond in het AD magazine het volgende over visolie capsules (door Melchior Meijer):
"Wat zit er in al die potjes met gezondheid uit de zee? Het onlangs gepubliceerde Noorse onderzoek 'Juks i dyre kapsler' (rotzooi in dure capsules) suggereert dat de haringkar voorlopig beter en goedkoper (en beslist ook lekkerder) alternatief is. Marit Aursand maate met kernspinresonantie chemische "vingerafdrukken" van een tiental merken visolie, in prijs variërend van 15 eurocent tot ruim een halve euro per capsule. Ze registreerde nog net geen transformatorolie, maar de beloofde "verse zalmolie" kon slechts in enkele monsters worden aangetoond. Aursand ontdekte ook dat achter de talloze verpakkingen vaak een en hetzelfde product schuilgaat. Enkele grote producenten kopen overal ter wereld grote partijen goedkope visolie van sterk wisselende kwaliteit op, mixen de boel en brengen dat mengsel onder verschillende merken op de markt.
De keuringsdienst van Waren moet erop toezien dat de fabrikanten die wet naleven. Visolie is nog nooit geanalyseerd. Waarom niet? "wij werken met een lijst van stoffen die niet in een preparaat mogen voorkomen" zegt een woordvoerder. "Onze controleurs bezoeken verkooppunten en bekijken of de verpakking van producten. Als het etiket een verboden stof vermeldt, analyseren we het product en nemen zo nodig maatregelen. Verder reageren we op eventuele klachten". Een visolieproduct zal natuurlijk nooit op zijn potje zetten dat er pcb's inzitten.
======
Wat vinden jullie? Reden om voorzichtiger te worden met visolie?