Misschien maar even een update:
We zijn intussen alweer bijna een jaar bouvierloos.
Nena wordt nog steeds gemist, maar wat hebben we geweldige herinneringen aan haar! En ook aan de andere boeven die er niet meer zijn, maar die hebben de overige gezinsleden hier nooit meegemaakt. Neentje heeft in goede gezondheid een hele hoge leeftijd bereikt en dat maakt dat we er wel vrede mee hebben dat ze er niet meer is.
Het had weinig gescheeld of we hadden dit jaar van nog een geliefd dier afscheid moeten nemen, maar gelukkig is dat goed afgelopen. In mei had Troy plotseling koliek en stonden we op de kliniek om een beslissing te nemen: Opereren of inslapen. Toch maar gekozen voor een operatie waarbij uiteindelijk bleek dat er 6 meter dunne darm verwijderd diende te worden. Operatie slaagde, maar vervolgens weigerde ze nog te eten.
Een maagscopie toonde aan dat ze gruwelijke maagzweren had. Omdat ze op de kliniek duidelijk helemaal niet happy was, ben ik uiteindelijk 10 dagen later met een ziek en mager paard in de trailer naar huis gekomen, in de hoop dat ze in haar vertrouwde omgeving met haar eigen maatjes om haar heen, beter zou opknappen dan daar. Gelukkig heeft dat goed uitgepakt en in ze langzaam maar zeker weer gaan eten. Na nog een keertje koliek (hartkleppen getest en in orde bevonden), is ze nu weer in goede doen. We rijden weer, ze is aardig op gewicht terug gekomen (mist alleen nog wat bespiering), ze glimt weer, heeft energie voor 10 en speelt weer volop de baas over haar weidemaatjes.
Minder goed liep het af met Nana, de bouvierpup die we hadden gereserveerd. Hoewel we eigenlijk nog geen andere pup gepland hadden, kwam ik een erg leuk nest tegen en toen begon het toch weer te kriebelen. Toch maar niet gedaan, maar een week na de geboorte van de pups werd ik door de fokker benaderd. Hij had een annulering gekregen. Pup had inmiddels de naam Nana gekregen en omdat hij wist dat Nena eerder dit jaar was overleden, moest hij steeds aan mij denken. En ja, dan heeft het zo moeten zijn. Gaan kijken bij het nestje en wat waren het leuke pups! Maar helaas liep Nana bij de fokker door een stom en niet te voorkomen ongeluk een nare blessure op, die uiteindelijk niet meer te genezen bleek. Met 10 weken is ze ingeslapen.
We hebben ons dan maar gericht op het herstel van Troy. Inmiddels heeft de fokker zijn andere teef laten dekken en nu is het afwachten of de echo aan gaat tonen dat er pups op komst zijn of niet. Duimen dus dat dat zo is en er een leuk teefje voor ons bij gaat zitten!