Ken je dat? Dat je op zaterdag om 8 uur wakker wordt gebeld door je buurvrouw (die een kilometer verderop woont), met de mededeling dat de vrachtwagen met bouwhout en verhuisspullen uit Duitsland die op dinsdag moest arriveren, nu al bij haar voor de deur staat? En dat ze er nu aankomt met de chauffeur, te voet, omdat de chauffeur eerst wil zien of het weggetje waar we aan wonen wel geschikt is voor zo'n grote vrachtwagen? Althans, dat vermoed je, dat hij dat wil, want de chauffeur is een Macedoniër die Duits noch Engels noch enige andere taal behalve Macedonisch spreekt? En dat je dus je bed uit schiet, en in de kleren, en vervolgens een heel verhaal aanhoort in het Macedonisch, wat een beetje lastig is omdat je weliswaar acht talen spreekt maar Macedonisch nou net toevallig niet, en dat je, nadat de goede man voor de tiende keer iets in het Macedonisch uitlegt, en jij voor de tiende keer zijn woorden (of althans datgene wat je vermoedt dat hij zegt) in het Duits en Engels herhaalt om te controleren of je het begrepen hebt - alsof jullie er allebei van uitgaan dat de ander in de voorbije twintig minuten op magische wijze Macedonisch respectievelijk Duits en Engels heeft geleerd?
Ken je dat? Ik wel, sinds vanochtend. Oef, zeg! Uiteindelijk herinnerde ik me dat ik in een ver verleden eens een paar lessen Russisch heb gevolgd op de uni, en omdat Russisch en Macedonisch in de verte op elkaar lijken (zo bleek) konden we na anderhalf uur gebaren en in de rondte lullen overeenkomen dat de man morgen om 10 uur de boel bij diezelfde buren een kilometer verderop de boel aflaadt. (Het laatste stukje transport naar ons huis regelen we zelf wel.)
Missjun akkomplisjt. Voor nu. Morgen de tweede akte.