Moderator: Lizzy
Lizzy schreef:Oh jee... Ja, dit is zo moeilijk . Ik denk dat je zelf het antwoord heel diep van binnen wel weet....? . Als ik alles zo lees en optel, denk ik dat ik nee zeg . Maar hoe kan ik er over oordelen?
Doranto schreef:Het "probleem" bij een bordercollie is, dat het koppie vaak goed blijft. Mijn Tommy deed alles op zijn koppie. Al moest hij kruipen als hij niet meer kon lopen....
Vooral de echter werkertjes hebben dat sterk. Je moet dan als baasje naar de rest kijken, want zelf doen ze dat niet is mijn ervaring. Ze blijven maar doorgaan, plichtbewust als ze zijn.
Moeilijk hoor, maar alleen jij als baasje kent Cathy het beste en zult voor haar moeten beslissen als het zover is.
Ik hoop dat ze nog een tijd plezier in haar leven kan hebben, zonder pijn en ongemakken en wens je alvast veel sterkte als de tijd om een haar te laten gaan komt.
Cathy schreef:Heb het er nog nooit zo moeilijk mee gehad heb toch al heel wat honden gehad .Dit is ook verschrikkelijk moeilijk
Cathy schreef:Cathy van 13 jaar heeft een Secundair ontstoken perianaalklier adenoom van zeker 5 cm , vind het zo moeilijk wat te doen ? Cathy is mijn dove bc , heeft slechte nieren is licht dement en heeft een kapotte meniscus , wil ik haar dat nog aan doen , als ik haar koppie zie zeg ik ja , als ik naar het geheel Cathy kijk zeg ik neeDe welbekende optelsom . En (soms ) een moeilijke .
Border Bandit schreef:Ik weet niet precies wat die medische term inhoud.
Hoeveel last heeft ze ervan?
Kan het onder plaatselijke verdoving weggehaald worden?
Heeft ze pijn?
Dit soort dingen zijn altijd zo ontzettend moeilijk he!?
Het is je schat, die moet altijd bij je blijven!
Maar zo te lezen is haar lichaam al aardig 'op' aan het raken (sorry, ik weet niet zo goed hoe ik dit netter op moet schrijven).
Volg je hart en probeer te beslissen wat voor Cathy het beste is.
Voor mijn honden vind ik de kwaliteit van leven en of ze nog gelukkig zijn doorslaggevend.
Mijn hond heeft heel lang op pijnstilling een gelukkig leven geleden. Opeens kon hij niet meer goed lopen. 2 weken rust hielpen niet, prednison en morfine ook niet en toen heb ik de knoop doorgehakt. Hij was pas 9 jaar en 9 maanden. Het was zo'n werkhond, hij was absoluut ongelukkig met het feit dat hij nauwelijks nog kon lopen. Hij kon zich nog net ontlasten buiten en verder lag hij.
Uit liefde voor hem, hem ik hem laten gaan.
Veel sterkte met de moeilijke beslissing die je moet gaan nemen!!