Schoonmaken, opruimen, alles netjes houden..... Ik kan het niet.
Als zestien jaar, zolang we hier in dit huis samenwonen lukt het me niet. En ook vroeger thuis niet toen ik nog bij mijn moeder woonde, lukte het niet om mijn kamer netjes te houden. Opruimen? Dat zijn vooral stapeltjes maken.... en waar moeten die stapeltjes naar toe?
Schoonmaken doe je als alles is opgeruimd..... maar wanneer maak je dan schoon als je niet kunt opruimen?
En als ik opruim, echt opruim, dan ben ik een hele middag bezig met dat ene hoekje. Ja, dan ziet dat kleine stukje van dat hele grote huis dat we hebben er echt tiptop uit, maar dan heb ik echt geen tijd meer voor de rest....
Dus na zoveel tijd, zoveel discussies, zoveel frustraties heb ik eindelijk na veel denkwerk en overwegingen een hulp in handen genomen. Voorheen had ik de hulp van mijn moeder nog, onder het mom van gezellig een ochtendje samen: zij maakte schoon, terwijl ik de rommel op ging ruimen die we dan tegen kwamen. Nu heeft ze die tijd niet meer en haar spaarzame tijd die ze vrij heeft wil ik haar echt niet vragen.
Gisteren kwam ze voor het eerst, de hulp in de huishouding. Wat voelt dat vreemd, beschamend, maar zo fijn om die stok achter de deur te hebben.
Nu kan ik wel weer gericht en achter elkaar wat doen, zonder afgeleid te zijn van al die spulletjes in mijn huis.
Als ik alleen op ga ruimen kom ik zoveel dingen tegen die dan toch echt veel belangrijker, leuker, interessanter zijn.... dat ik vergeet waar ik eigenlijk mee bezig was. Ben ik links aan het opruimen, moet dat naar rechts, kom ik daar weer wat tegen wat naar boven moet en boven vergeet ik waar ik eigenlijk mee bezig was....
Maar gisteren na ruim drie uur een hulp in huis was het zo fijn om nadien te zien wat er allemaal gebeurd was in zo'n korte tijd! Ook vanochtend toen ik uit bed kwam.... heerlijk! Opgeruimd! Schoon!
Herkenbaar?