Hoi, ik wil graag dit topic plaatsen om te horen of mensen soortgelijke ervaring hebben en advies.
Mijn kat Sam is 16 en vanaf kleine kitten al bij me. Op zijn tiende ben ik opgeschrikt door een accute blaasverstopping door blaasgruis. Was kantje boord, week in kliniek, maar tot mijn vreugde keerde het probleem niet meer terug nadat hij op royal canin urinary over ging. Zes jaar later, nog steeds op RC urinary, begint hij enorm af te vallen, terwijl hij redelijk at. Behoorlijk vaak begon hij de brokjes uit te kotsen. Eerst een keer per week, op een gegeven moment dagelijks. Hij was een kat van vijf kilo. Ten tijde van de blaasgruis vier kilo, maar kroop rustig aan terug naar vijf. Nu opeens: 3,7; 3,5 en laatst 3,1. Aaien deed me huilen, zo stak de ruggengraat uit. Hier zat overigens een verhuizing (zijn eerste!) tussen waar je dat dan al gauw aan wijdt.
Bij de dierenarts eind vorig jaar bloed laten onderzoeken. De waarden voor alles waren extreem goed voor een kat van 16. Niks met schildklier, de meest logische verklaring. Ook nieren in orde. Lever ook.
Maar hij bleef dus afvallen, en meer overgeven. Nu naar dierenarts voor echo. De DA wilde de echo wel maken, maar na bekijken sam stelde ze dat het onwaarschijnlijk was dat ze er iets in zou vinden. De schilklierwaarde leek haar echter onwaarschijnlijk laag voor zo een oude kat, zoiets had ze uberhaupt nog nooit bij een kat gezien. Eea zou verwisseld kunnenzijn. Maar na (iets minder specifieke) test, bleken die waarden weer goed.
Advies: voer voor gevoelige maag,darmen van RC (sensitivity of hypoallergeen). Ik wilde dit liever niet, bang dat blaasgruis weer zou opspelen. Dus met poeder voor enzymen pancreas naar huis gegaan om paar dagen te proberen. Hij stopte met overgeven, maar at ook maar weinig met dat vieze poeder erover.
Dit is het moment dat ik veel ben gaan lezen op internet over voeding voor katten, en steeds las dat rauw vlees ook zou helpen voor katten met blaasgruis. Ik heb toen een tinlo kip gehaald, en de eerste dag 10 gram gegeven. Ik heb Sam nog nooit in zijn leven met zoveel smaak iets op zien eten (mijn andere kat haalde neus voor op). Ik moet het bijna schrokken noemen. De volgende dag weer 10 gram. Ik wilde hem rustig laten wennen.
Maar toen begon de diaree. Hij had al langer veel en stinkende ontlasting, maar dit was anders. Ik kon de rauwe kip duidelijk zien in de ontlasting en na nog een dag was het heus spuitwater. Zo zielig. Hij at vrijwel niks meer, lag hele dag op bank, en ging zo snel achteruit, dat ik de volgende drie dagen dagelijks naar dierenarts moest voor infuus voor water. Alles wat hij wel at kwam er binnen twee uur weer uit en hij kon amper lopen, alleen wankelend. Op een gegeven moment stopte hij volledig met eten, geen kracht meer ook denk ik.
Ik was al afscheid aan het nemen, maar kon het ook niet accepteren omdat ik vreesde dat het door de rauwe tinlo kip kwam die ik hem had gegeven.
Het was ondertussen vrijdag toen ik voor derde infuus bij DA kwam en vroeg haar of hij nog het weekend door zou komen zo, zodat ik maandag kon beslissen hoe verder. Het antwoord was nee. Tenzij hij gaat eten en drinken. Ik kreeg hills a/d mee. Dwangvoeding. Hoewel ik me afvroeg of ik hier goed aan deed (in begin trilde hij van de stress door die spuit voeding), en hij meteen weer die spuitdiarree terugkreeg, begon hij na 24 uur toch weer wat op krachten te komen. En begon de diarree te verminderen. Na twee dagen, ik kon het niet geloven, was hij weer levendig, sprak met me (miauwend), en wilde zelf eten (vooral dat hills, maar ook eigen voer).
Ondertussen eet hij met smaak royal canin gastro en sensitivity met veel aanvullend natvoer aangelengd met water erbij om blaasgruis te voorkomen (op hoop van zegen, de urinary voer wil hij ook zelf niet meer eten). Zijn poep is beter dan ooit (al blijft het wat zacht en stinkend, en is de frequentie verdubbeld).
Ik geloof nog steeds dat vers vlees goed is voor katten, maar durf er absoluut niet meer aan met hem na deze ervaring. Misschien heb ik pech gehad met het rolletje tinlo. Maar ik wil het risico niet nemen dat hij weer zo ziek wordt.
Mijn vraag (na dit lange verhaal) is eigenlijk: kan het zo zijn dat een oudere, wat verzwakte kat, die leven lang combi van brokjes en natvoer eet, en een gevoelig darmstelsel heeft, niet meer met rauw vlees kan omgaan?
Of was ik stom om met kip te beginnen (salmonela en andere bacterien) en is er KVV waar ze minder sterk op reageren?