Bobbie is 13,5 jaar en hij eet al 11 jaar probleemloos Barf. Hij is nooit ziek geweest, ook zelden diarree of overgeven.
Twee jaar geleden is bij hem een lekkende hartklep gevonden (mitralisinsufficientie. Ontdekt bij een routineonderzoek ivm reizen naar het buitenland). Daar krijgt hij Cardalis voor, en heeft helemaal geen klachten. De ademfrequentie is ongewijzigd laag.
Half februari is hij gaan kwakkelen. Hij was niet zichzelf en stond je soms trillend aan te kijken. De dierenarts dacht aan darmkrampen agv een virus. Hij had gewoon een goede eetlust en normale ontlasting. Hij heeft Buscopan gekregen wat niets deed.
Het kon en kan gebeuren dat hij rustig in zijn mand ligt en opeens opspringt en je bij je blijft staan met een blik van "help me". Ook kan het gebeuren dat hij lekker speelt met Quila en daarbij op zijn kop staat en vervolgens is het mis: dan likt en slikt hij en blijft weer staan. Alles lijkt toch op misselijkheid en brandend maagzuur. Hij eet trouwens buiten geen gras enorm als hij een aanval heeft wil hij graag eten. Hij valt niet af.
Daarom kreeg hij Zitac. Zonder succes. Dat wil zeggen dat hij misschien wel iets vrolijker is. Dagen kan het goed gaan en opeens heeft hij dan weer van die aanvallen.
Er is een echo van de buik gemaakt waarbij geen afwijkingen gevonden zijn.
Bloedonderzoek liet een ligt verhoogd ureum, een ligt verhoogd fosfaar en iets verlaagd HB en een gering ontstekingsbeeld zien. Een gering nietfalen en een ontstekingsbeeld. Daarom ben ik doorgegaan met de Zitac, en hij heeft een antibioticumkuur gehad. Dit met het oog op de afwijkingen in het bloed en met het gegeven dat bij maagzweren vaak een bacterie een rol speelt. Verder heeft hij een Barf nierdieet. Bovendien maal ik zijn eten en krijgt hij vier keer per dag eten. Het kan gebeuren dat hij 's morgens niet lekker is, en na de middagmaaltijd (die dezelfde samenstelling heeft) geen problemen heeft.
Vandaag weer terug naar de dierenarts. Mijn overweging was een gastroscopie te laten doen maar mijn dierenarts stelde voor om eerst Omeprazol en Ulcogant te gaan proberen. Hij wil me met alle plezier naar een specialist door sturen maar zijn overweging is dat er bij Bobbie sprake is van een ontstoken maag agv de nierfunctiestoornis en dat de consequentie van een eventuele gastroscopie niet anders zullen zijn dan wat we nu al doen:
Ulcogant, omeprazol, nierdieet en vaker op een dag eten. Bovendien zal een specialist hem waarschijnlijk op brokken zetten.
Nu weet ik het even niet meer:
Aan ene kant wil ik, als mensendokter, altijd graag precies weten wat er aan de hand is. Dus ik zou voor een scopie gaan.
Aan de andere kant is Bobbie niet de jongste, heeft een hartprobleem en is een narcose ook niet zo aantrekkelijk. Bovendien klinkt de redenering van mijn da niet onlogisch. Dus het effect van de gekozen aanpak en eventueel een ander antibioticum afwachten.
Nu zit ik met meerdere vragen:
Zou het beter zijn om zijn eten toch te koken? Misschien dat het minder zwaar opende maag ligt. Maar ik weet niet zeker of er een relatie met zijn eten is.
Zou je fijn gemalen bot ongestraft kunnen koken?
Kan je hetzelfde dieet aanhouden als me gaat koken?
Welke aanpak zouden jullie over een dag of 10 kiezen? Ik heb nu voor 10 dagen medicatie mee.
Jullie noemden Mandigers voor een scopie. Is hij pro-vers?
Het is een heel verhaal geworden! Hopelijk kunnen jullie me wat tips geven.
