Fido schreef:
Niet zo keihard gezegd. De ingediende facturen van bepaalde praktijken voor behandelingen die vergelijkbaar zijn met andere praktijken weken dusdanig af dat het nu eerst beoordeeld wordt door Petplan zelf en niet meer rechtstreeks gedeclareerd en dus uitbetaald worden.
Praktijken die met de facturen niet opvallen mogen gewoon doorgaan met rechtstreeks declareren.
Dit wil overigens niet zeggen dat er altijd gesjoemel in het spel is. Er kan voor een bepaalde uitschieter in facturering wel een goede onderbouwing achter zitten.
Aangezien ik twee jaar gewerkt heb voor D&Z en me hier mee bezig hield was er toen al bekend/vermoeden wie er te hoge declaraties indiende. Of dat er bij bepaalde praktijk veel meer dan gemiddeld bepaalde onderzoeken/ziektes waren. Het valt gewoon op en computers kunnen heeeeeel veeeeel opslaan en verzekeringmensen hebben mensen in dienst die heeeeeel goed met cijfertjes, berekeningen en statistieken zijn.
Deze stap van PP is een logische, in mijn ogen, en begrijp ik. Maar.... wat zou de volgende stap kunnen zijn? Dat verzekeringen gaan bepalen hoeveel iets mag kosten? Dat zou ik wel eng vinden.
Om dat laatste voorkomen hebben we zelf in de hand. Gewoon dierenartsen die eerlijk declareren en ook eigenaren die eerlijk declareren.
Oké, dus prijzen zijn NIET afhankelijk van of een eigenaar een verzekering heeft, zoals eerder gesteld. Fijn!
Dat bepaalde praktijken bovengemiddeld vaak bepaald onderzoek doen en (dus) bovengemiddeld vaak bepaalde diagnoses stellen kan natuurlijk ook inherent zijn aan specifieke deskundigheid & ervaring waar een arts om bekend staat... Als een arts zich speciaal heeft toegelegd op een bepaalde afwijking, geinvesteerd heeft in bijscholing en ervaring, om tenslotte te investeren in bovengemiddeld goed materiaal, om dit onderzoek ook in de eigen praktijk op niveau aan te kunnen bieden, dan zal deze arts (a) inderdaad dit onderzoek vaker aanbieden, maar (b) zéker ook klanten trekken - uit heel het land - indien dit werk geprezen wordt en dus (c) relatief veel klanten krijgen die met ernstige of lnagerdurende problemen kampen (vaak begint men immers bij de eigen d.a. om tenslótte 'hogerop' te gaan).
Voorbeeldje: ik ben zelf vanuit Heerhugowaard naar Eersel gereden n.a.v. mank lopen en ook voor HD en ED onderzoek. stomweg omdat Maarten Kappen daar z'n praktijk heeft en ik uit verhalen en inmiddels ook diverse eigen ervaringen weet dat hij op dit gebied vér boven gemiddeld presteert. Niet alleen in kennis & ervaring, maar óók in apparatuur. En dát maakt het verschil tussen o.a. vlot de juiste diagnose, een foto zonder roesje wegens snelheid van apparaat en bijzondere bedrevenheid de hond hierin op maat te begeleiden én geen mislukte foto's, dus geen onnodige rontgen/kosten.
Van het eerste wil ik graag een duidelijk voorbeeld delen: en vriendin heeft een hond mete en weinig voorkomende afwijking aan haar voorpoot. De eigenaar is met de pup naar div. artsen geweest, waaronder een orthopeed in de Wagenrenk (toch niet de 1e de beste). Zo veel onderzoek met foto's, zo veel diagnoses. Tot Maarten haar onderzocht, de JUISTE diagnose direct stelde en - dat vind ik zéér te prijzen! - aan gaf het uiteraard zeer interessant te vinden, máár te adviseren te kiezen voor een specialist met ervaring met behandeling van deze aandoening. Hij wist tevens wie in Nederland dit was.
Ik weet niet welke klinieken allemaal als 'te veel declarerend' zijn aangeschreven en in hoeverre dat terecht is, maar als ik lees: "
Of dat er bij bepaalde praktijk veel meer dan gemiddeld bepaalde onderzoeken/ziektes waren. Het valt gewoon op en computers kunnen heeeeeel veeeeel opslaan en verzekeringmensen hebben mensen in dienst die heeeeeel goed met cijfertjes, berekeningen en statistieken zijn." Dan vraag ik me af of men ook gekeken heeft naar een logische verklaring, vanuit specifieke deskundigheid. Dat lijkt mij o.a. zeer simpel te controleren middels toelichting van de betreffende d.a. over het percentage onderzoeken op bepaald gebied én - heel objectief! - het percentage klanten (dus niet alleen de verzekerden, gewoon het hele clientebestand) dat bovengemiddeld ver rijdt om deze arts te bezoeken.
Petplan (en wellicht ook anderen, daarvan ben ik niet op de hoogte) stelt een max. vergoeding per consult. En zo kan ik mij meer max. vergoedingen per bepaalde behandeling of tijdsduur voor stellen. Maar bepalen of dat wat de arts adviseert en diagnosticeert klopt, dát zou véél te ver gaan (en in wezen gebeurt dat wanneer en verzekering zegt dat een arts een bepaald onderzoek
verdacht vaak doet, bepaalde diagnoses
verdacht vaak stelt, zoals D&Z kennelijk in het verleden gedacht heeft). Idem voor het stellen dat een kliniek 'te duur' is. De prijs wordt immers mede bepaald door de investering die gedaan is?
Voor de goede orde - want ik begreep uit Jesica's posting dat aan Maarten Kappen rekeningen ook niet meer rechtstreeks vergoed worden - ik heb in al die jaren nóóit en buitensporige rekning in Eersel ontvangen. Foto's en ander onderzoek zijn er niets duurder dan in klinieken in m'n eigen regio, consult idem dito. Ik vermoed dus dat er geen sprake is van een probleem met de prijs zelf, maar met het percentage keren dat een onderzoek wordt verricht. Kan dat kloppen?