Parelridder schreef:
Heb je al veel rond gevraagd bij de fokker en eigenaren van nestgenoten en andere familieleden of zij bekend zijn met groeipijn bij hun hond? (de geplande shows zijn daartoe ook een goede kans op contacten/info). Je weet natuurlijk nooit of iedereen dat eerlijk beantwoord, maar als hij een uitzondering lijkt te zijn is de kans wellicht toch kleiner dat hij het vererfd. Verder denk ik echt dat het ontzettend belangrijk is dat je de fokker - want díe is verantwoordelijk voor het resultaat - duidelijk informeert. De fokker kan dan afwegen of het risico (binnen deze combi, voor haar) aanvaardbaar is.
Ook een goede vraag aan jezelf vind ik altijd "Zou je zélf een pup willen uit deze combi?" Oftewel, hoe ervaar je het risico en hoe akelig vind je het probleem (in dit geval de groeipijn)?
Ik weet het niet, de fokker geeft geen antwoord daarop.
Ik ben nog niet op show geweest, omdat ik eerst wilde afwachten hoe hij uitgroeit en ik straks echt alleen de noodzakelijke shows gaan doen die verplicht zijn voor 3 keer minimaal een zg. Ik ben geen liefhebber van showen, in de ring lopen.
Ik weet niet of ik een derde hond wil dus een pup uit die combi. Dit is mijn derde duitse herder met groeipijn. Diego had ook ernstige hd en lsi en nog meer vererfbare levenskwaliteit negatief beinvloedende problemen, is duidelijk, die is gewoon geliefd huisdier.
Buffel had erge groeipijn en problemen met zijn lymfesysteem, dus die is en blijft geliefd huisdier.
Shay is dus verders helemaal gezond en die heeft ook groeipijn gehad. Vraag blijft had een ander dit ook erkend of zouden die het normaal vinden dat een pup harder in de bek is, moeilijk benaderbaar is. De dierenarts heeft als proef novocam gegeven en voilla een ander hondje. Niet meer hard in de bek, goed trainbaar ect.
Veel duitse herder eigenaren zeggen dat is temperament. Ik vond en vindt dat dus niet. In huis moet de meest temperamentvolle pup/jonge hond toch benaderbaar zijn voor iets van een beloning ofzo.