...namelijk dat honden elkaars kots opeten. Vanavond was het weer eens zover: Scotch was niet te spreken over het hart dat hij had vanavond in zijn bak vond en besloot dat hij de nacht zonder ging doorbrengen. Wurghh, alles weer naar buiten, de lekkere dingen (ganzenvlees en reeribjes) eruitgepikt en weer opgegeten en de rest (dat hart dus) gewoon laten liggen. Max is er dan altijd als de kippen bij en die slobbert de kots zonder met de ogen te knipperen naar binnen. Ik blijf dat een vreselijk vies gezicht vinden, terwijl ik na bijna vijf jaar barfen van weinig dingen meer draaierig word.
Een mens die het braaksel van een ander mens zou opeten, zou tegen wil en dank zelf ook gaan overgeven, lijkt me. Of hij nou zijn best doet het lekker te vinden of niet, die reflex zit denk ik in ons lichaam ingebakken. Hebben honden die reflex niet? (Blijkbaar niet, nee. ) Waarom doen honden dat? Max had vijf minuten daarvoor zo'n 850 gram barf weggewerkt, dus honger had hij niet. Honger heeft hij al niet meer gekend sinds wij hem bijna tien jaar geleden op straat aantroffen in Portugal en meenamen naar huis. Smaakt de kots van een andere hond soms zoet of anderszins lekker? Of is het echt een kwestie van: wat ik heb, dat heb ik, en wie weet wanneer ik weer iets te eten krijg?
(Ik weet niet of het hier goed staat of dat het naar de bar moet, maar dat regelen de moddekes wel.)