Wij zijn sinds 6 jaar eigenaar van een Ierse Terriër: Terry. Tot afgelopen zaterdag hebben we eigenlijk nooit noemenswaardige problemen gehad met Terry qua gezondheid. Wel merkte we dat ze de afgelopen maanden wat slomer was geworden en vaker gromde (met name naar andere hondjes).
De ellende begon drie dagen geleden op zaterdagavond. Terry werd ineens heel ziek en moest overgeven, we hadden haar maar in de tuin gelaten om een beetje uit te zieken. Toen we een halfuur later kwamen kijken of het beter ging was dit allerminst het geval; Ze stond heel raar te staren en te wankelen, of ze in een soort van trance was. Ze reageerde totaal niet meer op prikkels van buitenaf, zelfs niet als je in haar oor schreeuwde. Haar nek stond ook stijf en in een rare hoek, begrijpelijk maakten we ons heel erg zorgen en hebben maar de dierenarts gebeld.
Deze zei dat het waarschijnlijk een hersenbloeding/infarct was maar dat er ook een kleine kans was dat het een virus was. Ze heeft daar wat medicijnen gekregen en is uiteindelijk weer mee naar huis gegaan. De DA zei dat we er rekening mee moesten houden dat ze de volgende dag niet meer zou halen.
De volgende dag leek het iets beter te gaan, ze kwispelde, had eetlust enz. Nog steeds was ze nog geen 20% van de hond die ze ooit was, ze bleef zeer afwezig en leek ons ook niet te herkennen. We zijn terug naar de DA gegaan en deze was redelijk positief en zag ook duidelijk verbetering. Ze gaf Terry nog wat medicijnen en onze hoop wakkerde weer aan.
Maandag ging het eigenlijk weer minder goed. Ze stond weer vaker met haar hoofd scheef alsof ze een geest had gezien en was totaal in de war. Ze liep vaak heel wankel achteruit of sjokte in rondjes, waarna ze vrij snel in een rare houding viel. Toen we haar bijvoorbeeld eten gaven (wat normaal bij haar en zoals bij de meeste honden hetmoment van de dag is) sjokte ze er wel heen maar leek halverwege vergeten te zijn wat ze eigenlijk deed en stond weer een meter naast haar bak in gedachten verzonken te staren, totdat wij haar weer naar haar bak duwden. We hadden een andere DA gebeld en deze zag het heel somber in. Als het iets zou zijn wat herstelbaar is dan zou het nu al veel beter moeten gaan. We kregen wat medicijnen mee en hij zei dat als er dinsdag geen verbetering was, we even moesten overleggen over euthanesie.
Nou, het ging geen haar beter, nog steeds het 'dronken' gewaggel, het niet reageren en het demente gedrag, plus dat ze nu ook binnen haar ontlasting liet lopen. Dit laatste komt ook gewoon omdat ze zondag en maandag niet heeft gepoept dus dit hoeft niet per se een teken van verslechtering zijn. We hadden weer met de dierenarts gebeld en die adviseerde ons toen om meer informatie te verzamelen bij een speciale service voor honden met neurologische problemen. We kunnen ze woensdag helaas pas terugbellen.
Natuurlijk weten we dat euthanasie een steeds reëlere oplossing wordt, maar Terry is pas 6 jaar en we willen geen overhaaste beslissingen nemen. Terry lijkt dan ook niet te lijden of pijn te hebben. De DA zei ook iets over een hersenscan, maar deze was vrij duur. Niet dat wij dit niet voor onze hond over hebben, maar ons leek het dat zo'n scan alleen maar de oorzaak vaststelt (die heel waarschijnlijk ongeneesbaar is). De DA vond het moeilijk om ons hierover te adviseren en leek ook niet een antwoord te bieden over onze hoofdvraag: vergroot zo'n scan op wat voor manier de overlevings/genezings kans van Terry noemenswaardig.
Hebben jullie ervaringen betreft scans of vergelijkbare symptomen met jullie honden?
Ik moet eerlijk zeggen dat als ik nu naar me hond kijk het steeds somberder inzie, of ze in het laatste stadium van Alzheimer zit.
Dank voor het lezen
) 
